Op dit moment zit ik ‘tussen twee banen’! Naast het continu speuren naar vacatures, kom in eindelijk toe aan wat ‘kookprojecten’ zoals desembrood bakken. Zoals je ziet, is de frequentie van geplaatste blogs ook vrij hoog geweest de laatste tijd…. Vandaag mijn ervaringen met het maken van een moederdeeg of starterdeeg en het bakken van een brood. Ik ben vorige week woensdag begonnen met het moederdeeg en vandaag geëindigd met een succesvol gebakken brood. Geen lange verhandelingen (maar wel een korte uitleg) over wat er precies gebeurt als je moederdeeg maakt en een brood bakt. Hiervoor verwijs ik (met haar goedkeuring) naar een site van Ineke Berentschot. Alle eer voor haar vanwege het heldere verhaal en leuke recepten. Haar site kun je vinden op: www.wiebaktmee.nl. Mij is duidelijk geworden: er is niet één allesomvattend recept. * De één start met roggemeel, de ander met volkorenmeel of gewoon bloem… * Er zijn tips om het dagenlang te laten rusten, de ander voedt en roert het iedere dag tweemaal. Daartussen zitten allerlei varianten. * Ook neemt iemand als 'starthulp' biologische rozijnen voor het moederdeeg, de ander een scheut karnemelk. .. * Sommige thuisbakkers waarschuwen voor het gebruik van metalen lepels en materiaal, anderen gebruiken absoluut geen kraanwater… * Een aantal mensen plaatst het moederdeeg in de koelkast, sommigen laten het op kamertemperatuur… * De één gebruikt een snufje zout bij het bakken, de ander eetlepels….. * Sommigen keukenprinsessen/prinsen bewaren het moederdeeg voor volgend gebruik, als een ingedroogd klontje, een andere groep mensen maakt een papje…. * Een aantal mensen leggen een doek over het moederdeeg, anderen een deksel of plasticfolie…. * De één bakt het brood 45 min. op 235 graden C, anderen 1 uur op 190 graden C… * Ook zijn er bakkers die zetten een kommetje water onder in de oven (voor extra mooie korst), andere bakkers spuiten het brood (laat het in de oven) om de 10 minuten in met water uit de plantenspuit…. * Bakker A bakt zijn brood in een vorm…. Bakker B bakt haar brood los op de bakplaat… * De verantwoorde bakkers onder ons bakken met uitsluitend biologisch meel, de meer nonchalante types bakken ze overal bruin van… * Mixt de één half roggemeel, half volkoren tarwemeel, de ander mixt tarwebloem en een handje speltmeel, kamutmeel, boekweitmeel, gebroken lijnzaad, vruchten, kruiden, etc. * Sommige mensen geven namen aan hun moederdeeg, in mijn ronde op internet kwam ik Herman tegen, anderen vinden Truus leuker… * Het laten rijzen varieert van enkele uren in de kamer tot een hele nacht in een koude ruimte… * Ook zijn er lui die verwarmen de oven voor, anderen beginnen te bakken in een koude oven… Je begrijpt het al…. Je zult het zelf moeten ervaren en jouw eigen methode moeten vinden. Vandaag krijg je mijn manier…. In de meeste gevallen wordt brood bij de bakker en de supermarkt gebakken van fabrieksmatige gist. Bij een desembrood wordt gebakken met zuurdeeg, moederdeeg of starter. Allemaal hetzelfde woord voor een natuurlijk gistingsproces, waarbij de langzame rijping van het gist een heerlijke smaak, mooie en malse kruim en een knapperige korst geeft aan het brood. Het is een oerbrood waarvan bekend is dat het de 17e eeuw voor Christus in Egypte per ongeluk is ontstaan. Een deeg wordt vergeten....en verzuurt, wordt toch gebakken en blijkt luchtig en smakelijk. Om zo’n oerbrood te kunnen bakken (en wie wil dat niet, na mij verhaal), heb je een moederdeeg nodig. Je moet dus even wat tijd & moeite investeren. De gisten zitten gewoon in de omgevingslucht en komen vanzelf in het deeg terecht, waar ze hun werk gaan doen. Overal zijn er weer andere gisten, die nét weer ander moederdeeg maken. In de graankorrels zelf bevinden zich ook natuurlijke micro-organismen en fermenten die zich onder de juiste temperatuur en vochtigheid gaan ontwikkelen. Uiteindelijk vormen zij samen met (melkzuur)bacteriën een zurige en schuimige deegpap. Deze micro-organismen hebben voedsel nodig om zichzelf te vermenigvuldigen. Zij eten suikers die worden gevormd door het meel en vormen zelf azijnzuur, alcohol en kooldioxide. Het laatste zorgt voor het rijzen van het brood. Na een X-aantal dagen is een duidelijk gerezen moederdeeg ontstaan, dat staat te popelen om een brood te worden! Mijn moederdeeg is gestart met biologische roggemeel, dat heb ik eens gekocht om lebkuchen te bakken (peperkoek) en staat dus al in mijn keukenkastje. Dat is gunstig want ik begrijp uit allerlei verhalen van internet, dat daar al waardevolle bacteriën in zitten, die meehelpen met het gistingsproces. Ik gebruik een plastic bak met deksel en maak van enkele eetlepels roggemeel en bronwater een dik pannenkoekbeslag. Voor de zekerheid roer ik met een plastic of houten lepel…. Het is heerlijk weer en dus zet ik de bak, zonder deksel een uurtje buiten. Daarna op kamertemperatuur met de deksel er losjes op. ’s Avonds heb ik er twee eetlepels roggemeel en een scheutje (plat)bronwater doorgeroerd. Zie foto 2 (onderstaand) voor bak met deegpap. De tweede dag roer ik zowel ’s ochtends als ’s avonds twee eetlepels roggemeel en scheut bronwater erdoor en zet weer weg. De derde dag neem ik een foto en doe hetzelfde als dag 2. Maar ik neem vandaag volkoren tarwemeel (geen biologische) i.p.v. roggemeel, omdat ik bang ben een heel zuur moederdeeg te krijgen. Zoals je ziet op foto 3 (onderstaand), begint het al te bubbelen. De kleur wordt meer askleurig en het ruikt nu lichtzuur. Niet onaangenaam. De vierde dag laat ik het deeg met rust en doe helemaal niets. Alleen kijk ik even stiekem …. De vijfde dag doe ik hetzelfde als de derde dag en roer ’s ochtends en ’s avonds 2 eetlepels volkoren tarwemeel en een scheut bronwater door het deeg. Het bubbelt zachtjes en rustig door… De zesde dag kijk in ’s ochtends in het bakje en zie dat het duidelijk gerezen is! Zie onderstaand filmpje, voor uiterlijk van rijpe desem. Vanavond ga ik mijn eerste poging doen een brood te bakken (volgens recept Ineke Berentschot). Om het deeg nog even extra te verwennen, geef ik nog wat ‘voeding’ en roer er ’s ochtends 2 eetlepels roggemeel door, maar geen water. ’s Avonds rond 20.00 uur zet ik een kom op mijn weegschaal en zet het gewicht op nul en weeg ik 450 gram (biologisch) tarwemeel (Koopmans bij Super de Boer!) af en strooi 7 gram zout (1 ½ % van het meelgewicht) bij het meel en schep daarbij 150 gram gerijpt moederdeeg. Ik meet 300 ml. koud leidingwater (70% van het meelgewicht) af. Ik heb gelezen dat koud water beter is, omdat het deeg langzaam moet rijzen en wijk daarbij af van het originele recept. Met een houten lepel meng ik alles door elkaar en voeg zoveel water toe, dat het deeg net niet meer plakt en één geheel vormt. De hoeveelheid water is afhankelijk van de dikte van het moederdeeg en het gebruikte meel voor het bakken en zal telkens variëren. Kneed het deeg 5 minuten rustig door. Gebruik een beetje bloem als het blijft plakken aan de vingers/aanrecht. Vorm een bol, leg het in een bestoven kom, bestuif met een beetje bloem en dek af met een schone theedoek. Ik zet het weg op een rustig plekje in de kamer. De temperatuur van de kamer is ca. 21 graden. Het moederdeeg geef ik nog een beloning door wat extra roggemeel erdoor te roeren. De zevende dag til ik vol verwachting de theedoek op… en zie dat het deeg mooi gerezen is tot wel de dubbele hoeveelheid! Ook mijn moederdeeg is flink gerezen, dat zet ik na doorroeren met de deksel erop in de koelkast, tot ik het weer nodig heb. Dan breng ik het weer tot leven door het op kamertemperatuur te voeden met meel en water en begint de cyclus weer opnieuw. De deegbol haal ik uit de schaal en vorm zo goed en kwaad als het gaat een nieuwe bol, zonder het deeg al teveel te kneden. Ik leg het op een licht bestoven siliconenbakmat en knip het deeg stervormig in (in één van de filmpjes maakt de bakker overlangs inkervingen in het brood, dat daardoor beter kan rijzen in de oven, inmiddels kerf ik het zelf ook zo in), bestuif het met een beetje meel en leg er een theedoek over. Ik laat het een dik uur op kamertemperatuur rijzen. Ik zet de oven op 190 graden C., haal al mijn bakplaten eruit. Zet onder in de oven een schaaltje heet water en schuif het brood op een bakplaat in de nog koude oven (zie bij reacties: Ineke Berentschot onder de blog) en laat 1 uur bakken. Ik zie tussentijds dat het brood nog verder rijst in de oven en ruik in huis de heerlijke geur van broodbakken. Na 1 uur haal ik het eruit en hoor aan het doffe geluid bij het bekloppen van het brood, dat het gaar is! Ik wacht geduldig tot het brood is afgekoeld… Ik snijd met een scherp broodmes enkele plakken van het ultraknapperige brood en eet het alleen met boter. Wauw…wat een lekker brood! Helemaal vol van smaak, in de verte proef ik iets licht zurigs, maar helemaal niet overheersend. Het kruim is soepel en heeft af en toe grote gaten. Zie foto 4 en 5. De volgende keer ga ik een brood bakken met toevoeging van een handje speltmeel, dat schijnt een nootachtige smaak te geven. Ik denk dat mijn brood nog wat meer in de hoogte kan rijzen, maar ik ben al blij met dit resultaat! Naast de informatieve site van Ineke, heb ik als extra hulp twee video's geplaatst. Een Amerikaanse kok (in het Engels) vormt en bakt een desembrood. Heel verhelderend. Een licht geolied werkblad en handen kan goed werken. De video's kun je helemaal onderaan mijn blog terugvinden.

Vanavond met de gekregen ingredienten van de maaltijdenbox van Hello Fresh waar ik eerder over vertelde, een pizza gemaakt. De bodem werd kant-en-klaar geleverd, een blikje Delmonte tomatenpuree, verse knoflook met alle benodigde groenten (rode paprika, rucola, champignons), heerlijke buffelmozzarella van Tozzi, rauwe ham uit Spanje. Alleen nog wat goede olijfolie erover sprenkelen, oregano en versgemalen peper. Zo ging hij de oven in, 15 minuten op 200 graden...................Toen hij eruit kwam, nog wat plukjes verse rucola erover voor een lekkere bite! De groenten waren krakend vers, vooral de paprika. Buonissimo zouden de Italianen zeggen. Vanavond een leuk telefoongesprek gehad met Tim Brandt, de eigenaar van Olioliva die vanaf het jaar 2005 prachtige biologische olijfolies verkoopt op zijn site www.olioliva.nl Samen met zijn 2 broers runt hij de site met de highclass olijfolie-soorten van Fattoria Bernardini die met vele grote prijzen gelauwerd is (Bernardini is een landgoed in Toscane, al eeuwenlang houden zij zich met olijfolie bezig, uit Lucca. Je kunt ook bij hen als een vorst overnachten in prachtige kamers maar nu even naar de olijfolie, deze is verkrijgbaar in vele maten, in blik, fles etc.) die o.a. in de keuken van restaurants als Basiliek en Ratatouille in Harderwijk gebruikt wordt en door De Grote Kok Sergio Herman, de chef-kok van restaurant Oud-Sluis in het Zeeuwse-Vlaamse Sluis. Het is dus niet zomaar een olijfolie, hierin zijn veel kwaliteitsverschillen te ontdekken en te proeven. Volgende week zijn er chocoladetruffels met deze fantastische olijfolievulling te koop. Dat belooft veel goeds........ik kan niet wachten. Ook Tim Brandt schenkt van iedere bestelling aan olijfolie 3 euro aan Lotte's Leven. Hij is net als ik dorpgsgenoot van Lotte waar ik vaker over mail. Nog een keer de website www.lottes-leven.nl. De pizza was krokant en voor herhaling vatbaar!

Ik neem geen ijsje voor je mee is net zo gemeen als alleen een appeltaart opeten terwijl er zestien mensen zin in appels hebben... (Uit: Geen ijsje, Herman Van Veen) Nope, nog niet veel ijsrecepten om aan de 'grote' klok te hangen. Oeps, ben ik dan even gemeen als Herman? Nu ja, om het kokos- lychee -ijs (foto hierboven) dat ik van de week maakte zou ik nochtans niet verlegen moeten zijn... Jammer genoeg schreef ik de hoeveelheden niet op die ik in het recept gebruikte maar als ik het goed heb ging er 200 ml kokosroom, 200 ml rijstroom (sojaroom zal waarschijnlijk nog een beter resultaat geven maar met Lanke zijn soja-allergie kon ik niet anders dan rijstroom gebruiken) , 2 el lycheesap, 2 el citroensap, zest van 1 citroen en 4 lychees (uit blik) in de blender. Nachtje in de ijskast en nadien 40 minuten in de ijsmachine. Opdienen deed ik met de overige lychees, gebruinde kokosschilfers en een ietsiepietsie suiker/zest/citroensap mengeling. 't Was echt lekker. Ik ben nu eenmaal gek van alles met citroen en kokos lust ik ook graag. Kon bijna niet tegenvallen. Ik vond het ijs wel niet romig genoeg maar dat komt denk ik door het gebruik van de rijstroom. Een volgende keer wil ik het zeker eens met sojaslagroom proberen. Eerder maakte ik nog een paar andere ijsrecepten: Het banaan-amandelchoco-ijs (2 bananen, 50 gr suiker, 100 ml rijstroom, 250 ml amandelchocomelk, 1 el cacao, 2 gr agar-agar) was niet slecht maar kan beter. Het vanille-ijs ( amandelmelk, rijst- en amandelroom, vanillepoeder, agave, vegabin) was volledig mislukt. Vermoedelijk heb ik bij het koken per ongeluk teveel bindmiddel gebruikt. Meteen toen het uit de pot kwam zag ik al dat er iets mis was. Bah, 't leek wel behangerslijm maar 'k gaf het toch 't voordeel van de twijfel en kieperde het 24 uur later goed gekoeld in de ijsmachine. Jammer genoeg belandde de hele rimram vanmiddag in de vuilnisbak. Niet te vreten. Dit recept voor 'vanille-ijs' met de cashewnoten lukte maar 'k vind het zelf niet meteen super van smaak. Kan gebeuren natuurlijk als je een verkeerde soort (moeten de rauwe zijn) noten gebruikt. Nee, op deze manier de naam vanille-ijs niet waardig. Volgende keer beter. Met een grote toef sojaslagroom en wat chocoladeschilfers was het best te eten hoor. Zelfs wat mokka-achtig van smaak. Vegan ijs maken lukt wel maar het ook nog sojavrij en toch romig krijgen is nóg een ander paar mouwen. En zo blijft ne mens bezig hé. :-) Wordt weer vervolgd dus...

Van het weekend kreeg ik een mailtje dat ik wederom genomineerd ben voor een liebster award. Superleuk! Deze keer heb ik de nominatie gekregen van Chocola en ijsbergsla , de ontzettend leuke blog van Nikki die ik zelf altijd met plezier lees. Omdat ik pas ook al een award heb gekregen , ga ik deze keer geen mensen nomineren. Maar ik ga wel de vragen beantwoorden. Bij deze dus! 1. Waarom ben je begonnen met bloggen? Ik heb eerder een blog gehad waar ik alles op knalde wat ik leuk vond. Daar ben ik ooit mee begonnen omdat ik dat leuk vond. En omdat ik blogs van andere ook erg tof vond, dus wie weet vonden mensen mijn blog ook leuk. Maar op gegeven moment raakte ik het enthousiasme en de behoefte om te bloggen kwijt. Toen heb ik mijn blog verwijderd. Maar na verloop van tijd begon het weer te kriebelen. Ik wilde mijn recepten, ervaringen uit het onderwijs en overdenkingen weer delen. En zo is Spruitjes zijn niet vies onstaan. 2. Hoe ben je op de naam van je blog gekomen? Op melk en een bepaald kaaszoutje na, lust ik alles. Dit neemt niet weg dat ik geen dingen heb moeten leren eten. Spruitjes is daar een van. Nu ben ik er inmiddels van overtuigd dat de meeste kinderen geen spruitjes lusten omdat ze ze alleen kennen als te ver doorgekookt. En ja, dan zijn ze inderdaad niet lekker. Maar er zijn voldoende manieren om ze wel lekker en kindproof klaar te maken. Daarnaast ken ik ook mensen die zeggen geen spruitjes te lusten terwijl ze ze nog nooit gegeten hebben. Bijvoorbeeld omdat hun ouders ze niet lusten. De naam van mijn blog is dus eigenlijk een klein protest en een stimulering wat meer nieuwsgierigheid en lef in je eten te stoppen. 3. Hou je meer van koken of van eten? Eten. Koken is heel leuk, maar uiteindelijk gaat het me toch om het eindresultaat. 4. Eet je liever uit of thuis? Deze vraag vind ik heel lastig. Ik kook ontzettend graag. Zo graag dat ik er langzamerhand over begin te denken er daadwerkelijk ook iets mee te gaan doen waar ik wellicht wat geld mee kan verdienen. Maar uit eten gaan is ook zo leuk! Je laten inspireren en in de watten laten leggen. Nieuwe producten, smaken en combinaties leren kennen. En dingen eten die je zelf wellicht niet kan maken. Maar ik denk toch dat zelf koken me meer voldoening geeft. Dan ben ik het die een ander verwend. 5. Wat is het lekkerst dat je ooit hebt gegeten? De eerste keer dat ik bij de Keuken van Gastmaal at, stond er een bordje bindsla op het menu. Meer dan bindsla, parmezaan, croutons, yoghurtdressing en een gepocheerd ei was het niet, maar ik was exht in hallelujastemming na de eerste hap. 6. Wat staat er altijd in jouw koel- en voorraadkast? Pindakaas (wie kan zonder?), kokosolie, rijstwafels, kruiden, meel, noten en iets van kwark. 7. Wat voor soort artikel vind je het leukst om te schrijven? Een recept. Daar heb ik namelijk zelf al van genoten en ik hoop dat anderen dat na mij zullen doen. 8. Hoeveel tijd besteed je aan je blog? Dat verschilt echt per week. Soms heb ik gewoon nietz te melden en is het maximaal een uur. Soms heb ik ontzettend veel te melden en ben ik wel een half uur per dag aan het schrijven. 9. Wat zou je elke dag wel kunnen eten? Bietjes. Ze zijn heerlijk en je kan er zo veel verschillende kanten mee op. Op mijn blog staat zelf een recept waarbij ze in een taart verwerkt zitten. 10. Welk restaurant staat nog op je verlanglijst? Nadat we vorig jaar augustus bij Oud Sluis van het ene foodgasm in het andere vielen, wil ik heel graag een keer gaan eten bij The Jane in Antwerpen. Sergio Herman is namelijk echt een held met eten.

Nog bedankt! Wie kent het niet? De vriendschap cake ook wel Herman genoemd. Wat is het idee er achter, een vriend, vriendin, familielid of tja iemand anders. Maakt een desemstarter (Herman) dat duurt ongeveer 10 dagen. Voeden, zorgen en roeren! Deze starter deel je dan in drieën, 1 voor je cake, 1 voor een nieuwe starter en 1 om weg te geven. Wat sociaal ;) was vroeger de normaalste zaak van de wereld. Net zoals mijn vorige blog over ciabatta, de biga is ook een desemstarter. Deze deel je dan met familie en dorp bewoners. Zo heeft ieder zijn aandeel en zal de starter blijven leven. Nou was ik de gelukkige, een Herman voor mij #bloos Mijn vriendin heeft een vriendschap cake gebakken. En voor mij een 1/3 deel Herman, maar ik ben geen zoetekauw.... nou dan heb je met deze cake mooi pech! Herman ruikt zuur en fris, iets van azijn en appeltjes fris. Maar ik wil er dus proberen een brood van te bakken. Een zuurdesem brood dus. Geen idee of het lukt, Herman houd nogal van suiker namelijk en een zoet brood zit ik niet op te wachten. Volgens mij heeft niemand dit eerder geprobeerd, of nooit met de rest van de wereld gedeeld. Op internet kan ik niet zo snel iets vinden alleen de cake versie. Maar ook daar zijn de variaties niet breed. Wat gebruiken we: 330 gram Herman 500 gram Patent Bloem 150 ml Water 7 gram Zout 30 gram Boter Het is nu niet anders als een ander deeg zetten, wel gebruik ik een stuk minder water omdat Herman ook nog vloeibaar is. Lauw water met de boter en het zout. Bloem erbij. En dan kunnen we gaan kneden met de hand of machine. Herman erbij. Nu kneden we ongeveer voor 20 minuten tot we een soepel deeg hebben. Dit hebben we ongeveer na 20 minuten kneden. Nog even met de hand al is het alleen voor het gevoel. Opbollen tot een grote bol. Mooi strak en alle naden onderop de bol proberen te krijgen. Kan nu op een bakplaat. Ik snij nog een kruis in de bovenkant. Bestrooien met bloem tegen het plakken. En afdekken met een theedoek of verhoudfolie. En nu minimaal 6 uur rijzen. Haha wil je dit bij je soep? Niet pas in de middag beginnen :) Na een uur rijzen. Na 3 uur rijzen. En na 6 uur rijzen ongeveer 4x zo groot geworden. De oven kan op 225'c en dan bakken we hem ongeveer 25 minuten. Wow wat een lucht in huis, een combinatie van brioche en yoghurt. En hij is groot geworden. Na een uur afkoelen is het tijd geworden om te proeven. Ver weg proef je nog een zoetje maar niet storend, Fris in de neus heel aangenaam. Ik ga hier eens een dikke laag boerenroomboter opsmeren! Take care and share. Wil je zelf aan een Herman beginnen? Hou dan deze blog in de gaten BUITEN. Hier staat binnenkort een compleet verslag, maar kan je niet wachten dan heb je misschien hier wat aan. Hermancake Herman is al jaren bekend en komt, volgens zeggen, oorspronkelijk uit Amerika, alwaar de Amish hem al maakten uit liefde voor de ontvanger. Als je een Herman krijgt, is dat een teken van liefde, vriendschap en vertrouwen. Als je goed voor Herman zorgt, heb je de lekkerste lekkernij die je maar kunt bedenken. Krijg je er alsmaar geen? Start dan zelf je Herman en geef hem door! Let er wel op, dat je Herman altijd in een glazen schaal maakt en met een houten lepel werkt. Plastic is een goede tweede optie, maar METAAL is uit den boze, daar wordt Herman niet blij van! Dit is het cake recept voor een Herman (en als je hem gekregen hebt, start je bij dag 2): 100 gram suiker 250 ml warm water 1 zakje gist van 7 gram 225 gram bloem een glazen schaal een houten lepel Los de suiker op in een half kopje van het warme water. Strooi de gist erbij en laat dit 10 minuten staan. Roer de rest van het water erbij, evenals de bloem. Klop dit met de lepel tot een mooi glad beslag en dek het af met een vochtige theedoek. Laat dit rusten op kamertemperatuur tot de volgende dag. Hoe wil Herman gevoed worden? Je moet Herman goed verzorgen. Zet hem nooit in de koelkast, maar zorg dat hij warmte krijgt. Dek Herman niet af, zodat hij kan ademen - een theedoek eroverheen leggen mag wel. Hij zal flink groeien, dus zorg dat je Herman bewaart in een ruime schaal (niet van metaal!). dag 1 Vandaag heb je Herman gekregen (of gemaakt) en wil hij wennen aan zijn nieuwe omgeving en een beetje uitrusten voor het groeien dag 2 en 3 Roer Herman een paar keer per dag goed door, dat vindt hij fijn. dag 4 Herman heeft honger gekregen, geef hem daarom het volgende te eten: 250 ml melk 200 gr suiker 125 gr bloem dag 5 t/m 8 Roer Herman een paar keer per dag goed door, daar houdt hij van. dag 9 Herman heeft weer honger en wil het volgende eten: 250 ml melk 200 gr suiker 125 gr bloem Dit is het moment dat Herman verdeeld gaat worden over 3 bakjes. Bakje 1 geef je aan een vriend(in) of familielid die je graag het genoegen van Herman gunt. Bakje 2 wordt je volgende Herman (ga verder bij dag 2), maar je mag bakje 2 ook aan een vriend(in) of familielid geven. Bakje 3 gebruik je om door te gaan naar dag 10. dag 10 Vandaag heeft Herman enorme honger en daarom verwen je hem met een feestmaal: 250 gr bloem 200 gr suiker 200 gr noten en/of rozijnen 150 ml olie 2 eieren 2 theelepels bakpoeder 2 theelepels kaneel 1 theelepel zout 1 appel in stukjes Oven voorverwarmen tot 170 °C. Vet de bakvorm in en bestrooi het blik met suiker Doe het deeg in een springvorm of cakeblik Bak de cake in 60 tot 75 minuten gaar

Wie aan Zeeland denkt vrijwel onmiddellijk aan zware, vette klei, opzwiepende zeeën en bulderende stormen. Elementen waar de inwoners van deze provincie in de loop der tijd volledig aan gewend zijn geraakt. Zij worstelen en komen altijd weer boven. Kracht, doorzettingsvermogen, onverzettelijkheid, het zijn stuk voor stuk eigenschappen die elke Zeeuw van oorsprong in zich heeft. Als je, naast al deze kenmerken, vergaande ambities hebt op culinair vlak, daarin dieper en verder wilt gaan dan je collega’s en je bovendien een hoofd hebt dat barst van de creatieve ideeën, dan heb je een Zeeuwse chefkok van wereldformaat. Sergio Herman. Oud Sluis. Drie sterren. Pure C. The Jane. Culinair journaliste Mara Grimm kreeg de kans om deze topchef een jaar lang te mogen volgen. Op de meest ongebruikelijke tijdstippen verwoordde Herman wat er in zijn hoofd speelde. Valkuilen, frustratie, illusies, twijfels. Herman laat zichzelf zien als een man die dóórgaat, die niet stopt alvorens alles wat hij aan ideeën heeft, heeft uitgewerkt. Meermalen resulteert dit in meer dan 18 uur per dag in zijn keuken staan. Begonnen als kind in het restaurant van zijn ouders. Hij weet niet beter of alle schoolvakanties zijn gevuld met werken. Mosselgroenten snijden, sauzen maken, maar ook afwassen en schoonmaken. Dat hij kok wilde worden, was toen al wel duidelijk. Toch doorliep Sergio Herman enigszins aarzelend de hotelschool. Hij was totaal niet overtuigd van zijn eigen kunnen. Pas na enkele stages (de Swaen, Kaatje bij de Sluis) raakte hij definitief in de ban van de hogere gastronomie. In het restaurant van zijn ouders kon Hermans zijn ei niet kwijt en het was zijn moeder die de knoop doorhakte. Voortaan zou het restaurant verder gaan met gerechten zoals Sergio die voor ogen had. Het was loodzwaar in het begin. Knokken, zichzelf voor 200% inzetten, wachten op de gasten. De boekingen bleven echter uit. Meermaals waren er slechts enkele tafeltjes bezet en dat voelde buitengewoon frustrerend. Maar een Zeeuw vecht door. Als dan uiteindelijk in 1995 Michelin Oud Sluis een eerste ster toekent, begint zijn ultieme droom vorm te krijgen. Hermans passie voor koken heeft geresulteerd in de meest verfijnde gerechten. Elk detail wordt tot in de finesse uitgewerkt. Hij gunt zichzelf geen minuut tijd meer, legt de lat zo hoog dat hij vaak 18 uur per dag in zijn keuken te vinden is. Zijn hang naar nieuwe gerechten bedenken noemt Herman zelf verslavend. Het gaat verder dan het zoeken naar perfectie. Bijna dwangmatig wil hij verder. Meer volmaaktheid. Elk takje, elk kruidje moet exact de juiste plaats op het bord innemen. Ondanks zijn ster blijft hij zichzelf kwellen met twijfels. Is dit nu alles wat ik kan? Wat had er beter gekund? Hoe had het fraaier geoogd? Heeft hij de smaak wel helemaal uitgediept? Het kan bijna niet anders of enkele jaren erna kan de tweede ster in ontvangst worden genomen. Met als absoluut hoogtepunt de derde ster in 2006. Sergio zelf heeft er allemaal niet om gevraagd. Oud Sluis is ontstaan uit zijn hang naar perfectie, maar de ietwat stijve sfeer die rond een sterrenrestaurant hangt, bevalt hem niet. Waar het volgens hem om gaat is eigenheid. Een goed gerecht heeft een ziel. Als je die proeft, is het goed, wat hem betreft. Zijn enige doel is gasten in een soort van trance aan tafel te zien zitten. Op die momenten is hij op zijn best, vooral wanneer hij via de bediening positieve feedback te horen krijgt. Dan “danst hij achter de kachel”, zoals hij het zelf noemt. Toch heeft de bekende Zeeuwse nuchterheid zijn stijl mede bepaald: niet lullen, maar gewoon doen. Dat zijn gasten genieten van zijn creaties, daar gaat het allemaal om. Herman is al die jaren, althans in Nederland, wars van media-aandacht gebleven. Hij deed de dingen waarvan hij dacht dat hij ze moest doen. Zonder poeha, zonder gedoe en veelal buitenom de schijnwerpers. Geen typetje, maar een enigszins ruige Zeeuwse kerel pur sang. Inclusief tattoos, gerafelde jeans en bandjes om zijn pols. En nu dan toch dit boek. Reflecties van een topkok. Indringend, ontwapenend, ontroerend. Als je altijd al hebt willen weten wat er in het hoofd van een sterrenchef speelt, dan is dit je kans om erachter te komen. Auteur: Mara Grimm Titel: Desire - Sergio Herman Reflecties van een topkok Uitgever: Minestrone ISBN: 9789490028626 Prijs: € 24,50 N.B. Ik word niet gesponsord om dit artikel te publiceren. Bovendien heb ik geen enkele commerciële connectie met de auteur of uitgever van dit boek. Ik schrijf slechts over zaken die mij persoonlijk in beroering brengen.

Dit heerlijke recept is zo puur en zo lekker; want doordat de ingrediënten echt super smaakvol zijn, heb je weinig nodig. Ik vind dit een echt vrouwelijk gerecht. Het is sierlijk en delicaat en de mosselen hebben iets kwetsbaars en vrouwelijks. Deze pasta is één van de lekkerste dingen die er bestaan. (Probeer hem ook eens met venusschelpen!) Ik werd op het idee gebracht door één van mijn favoriete series op you tube te kijken; Two Greedy Italians. Hierin trekken de twee oude Italiaanse koks Antonio Garluccio en Gennaro Contaldo door Italië heen en al kibbelend laten zij Italië en de Italiaanse keuken zien. Zo leuk! Zo maak je het; Nodig bak verse mosselen 2 tenen knoflook, fijngehakt 1 rode peper, in ringetjes (zaden er in laten) bos peterselie, gehakt witte wijn olijfolie spaghetti Zet water op om de spaghetti in te koken. Spoel de mosselen goed schoon of laat ze weken. Voor 2 personen heb je aan een halve bak genoeg. Laat in een grote koekenpan een flinke bodem olijfolie warm worden. Voeg de rode peper en knoflook toe en laat even bakken. Doe vervolgens de mosselen erbij, samen met een scheutje witte wijn. Doe een deksel op de pan. Laat de mosselen een minuut of vijf stomen in de pan tot de schelpen open gaan. Als de spaghetti klaar is, voeg deze aan de mosselen toe en roer alles door elkaar. Doe er de peterselie doorheen. Besprenkel eventueel met nog wat olijfolie en bestrooi met wat zeezout. Serveer met een schijfje citroen. Wist je dat Sergio Herman een nieuw restaurant in Antwerpen opent? En dat dit restaurant 'een ode aan de vrouw' is? Niet alleen de naam, The Jane , maar ook de uitstraling en gerechten moeten dit uitstralen. En om te vieren dat zijn prachtige nieuwe restaurant open gaat op 25 maart, organiseert Accor een wedstrijd. Inzenders moeten hun meest vrouwelijke recept opsturen. Met bovenstaand recept doe ik mee aan de wedstrijd! Ben benieuwd of de jury het met mij eens is... (wordt vervolgd)

Deze week is "Mijn Pop-Up Restaurant" opnieuw begonnen. Door de aanwezigheid van Sergio Herman als jurylid behoort dit programma tot één van mijn favorieten. Ik bedoel maar, die mens zijn commentaren zijn toch zalig ? Twee keer per week is dit pure ontspanning voor mij. Voor de kandidaten zal het iets minder ontspanning zijn, vermoed ik. Langs de andere kant, het is niet het eerste seizoen dus je weet wat je te wachten staat wanneer je je inschrijft als kandidaat. Zo is het al elk seizoen de gewoonte dat de kandidaten eerst in team moeten koken voor de jury, zodat deze kan zien wat voor vlees ze in de kuip hebben. Nu, chapeau als je het aandurft om voor Sergio Herman te koken. Ik zou dat gewoon niet durven en ik kook dan nog best goed (oeh, dat klinkt héél onbescheiden ...). Als ik het dan toch ooit zou durven, dan zou ik zeker kiezen voor een gerecht waarvan ik het recept van A tot Z en terug ken, voor een gerecht dat ik al vele malen zou hebben gemaakt. Eén van de kandidaten nu vond het echter blijkbaar nodig om eens iets nieuw uit te proberen, quiche van quinoa. Moedig maar misschien toch ook niet zo bijster slim. De commentaren waren niet echt lovend (om het nog zacht uit te drukken), haar recept bleek niet echt een topper. Toch zette het mij aan om eens wat te zoeken op Google naar recepten voor quiche met quinoa, mijn nieuwsgierigheid naar deze combinatie was gewekt. Ik vond al vrij snel een recept op Urban Superchefs, een Nederlandse website die recepten verzamelt van bloggers. Of verzamelde moet ik eigenlijk zeggen, want blijkbaar is er sinds januari 2015 niets meer gepost. In tegenstelling tot het gebruikte recept in "Mijn Pop-Up restaurant" bleek dit wel een succes. De smaak zit zeer goed, de quiche is zeker niet droog (om één van de hierboven vermelde commentaren te gebruiken, hij zou niet al het water uit een zwembad opzuigen als je hem erin gooit ;-)), hij vergt zeer weinig voorbereiding en is dus snel klaar. Ideaal voor als je weinig tijd en / of zin hebt om te koken maar toch iets lekker op tafel wil zetten. En vegetarisch, dus uitstekend geschikt nu voor de Dagen Zonder Vlees ! BEREIDING (voor 1 quiche voor 3 à 4 pers) : Kook 175 gr quinoa volgens de aanwijzingen op de verpakking. Ondertussen laat je ook 375 gr diepvriesspinazie ontdooien (ik gebruikte spinazie met room). Meng de quinoa met de spinazie en laat wat afkoelen. Snij 2 sjalotjes en 3 teentjes knoflook zeer fijn. Meng 250 gr ricotta met 4 losgeklopte eieren, de knoflook en de sjalotjes, een snuifje fleur de sel, 2 koffielepels Dijon mosterd en 75 gr geraspte parmezaan. Doe hier het afgekoelde quinoa - spinazie mengsel bij en meng goed. Giet dit mengsel in een ingevette ronde taartvorm en bak 30 à 35 minuten in een voorverwarmde oven van 175 °. Je kan hier gerust 2 dagen van eten, bij het opwaren blijft de quiche goed en de smaak zit zelfs een dag later nog iets beter. Wat heb je dus nodig : 175 gr quinoa 375 gr diepvriesspinazie (met room) 2 sjalotjes 3 teentjes knoflook 250 gr ricotta 4 eieren snuifje fleur de sel 2 koffielepels Dijon mosterd 75 gr parmezaan SMAKELIJK :-)

Wanneer ik nieuwe kookboeken doorblader vind ik meestal maar een of twee recepten die me aanspreken of nog vaker geen enkel recept en dan denk ik "waarom is dit kookboek in vredesnaam uitgebracht?" En als topkoks boeken uitbrengen voor de thuiskok denken ze dat we over een professionele keuken beschikken inclusief sousvide, salamander of een kidde inclusief Texturizers Lecithine. Maar dit is een boek met recepten die Sergio Herman voor thuis, voor zijn gezin klaarmaakt. En uit dit kookboek zou ik alles willen koken. Deze kipkluifjes zijn zo lekker. Ze worden op een andere manier klaargemaakt dan op de standaard Aziatische wijze. Eerst gaan ze 2 uur in de oven op 140C, daarna afgekoeld. Je lakt ze af wanneer je ze gaat eten. Hij at ze aan boord van Singapore Airlines en wist: fuck, dit is next-level vliegtuigeten. Ik at ze op kamertemperatuur op Oudejaarsavond en ze waren verrukkelijk. Ingrediënten : 500 gram kippenvleugels of kluifjes olijfolie 3 el sojasaus 1 el sambal 2 el ketjap manis 2 el vissaus 1 limoen, sap verse chili, fijngesneden 1 lente-ui, schuin gesneden 1 el sesamzaad, zwart en wit 2 el geplukte koriander garnering het groen van het lente-uitje in de lengte gesneden en in ijswater gelegd zodat ze krullen Bereiding: Verwarm de oven voor op 140C, kruid de kipkluifjes met zout, peper en wat olijfolie. Gaar ze ongeveer twee uur in de oven. Laat afkoelen. Verhit een pan met wat olijfolie en leg de kipkluifjes in de pan. Zorg dat ze een mooi goudbruin kleurtje krijgen. Blus af met soja, sambal, ketjap, vissaus en limoensap. Laat indikken tot de lak mooi aan de kluifjes plakt en voeg de en voeg de chili en de lente-ui toe. Schep in een kom en werk af met sesamzaad en koriander. Sergio eet ze met Thaise mayonaise. Meng 2 el mayonaise met 2 el Thaise salsa. Voor de salsa kun je het recept van de dressing van Nigella nemen voor de Vietnamese kipsalade. Ik vond ze wel aan de zoute kant. Ik gebruikte Pearl River Bridge Soy sauce light. Misschien had ik de donkere moeten gebruiken die minder zout is.

Sergio Herman: „Dit recept kreeg ik van een bevriende chef toen ik op de Malediven aan het koken was. Eerlijk gezegd ben ik niet zo’n surf ’n turf-fan; de combinatie van vlees en vis vind ik maar zelden echt lekker, maar in dit gerecht werkt het prima. Voor extra taste kun je de gambakoppen mee laten trekken in de saus. Mocht je haast hebben, dan zou je ook kant-en-klare tikka masala- pasta kunnen kopen (die van Patak’s is best goed en nee, dat is geen reclame) – maar als je hem zelf maakt, weet ik zeker dat je je vingers erbij aflikt.” Ik maakte het met een half potje Patak's. De tikka massala wordt anders gemaakt dan ik gewend ben. Je hebt 3 pannen nodig: een grotere voor de kip, een voor de saus en een voor de linzen. Ingrediënten: Kippendijen en gamba's: 4 kippendijen versgemalen zwarte peper, zeezout 50 gezouten boter 2 takjes tijm 2 gepelde teentjes knoflook 1 sjalot fijn gesnipperd 4 middelgrote, verse gamba’s doormidden gesneden en darmkanaal verwijderd 2 sjalotten, gepeld in rokken zout en versgemalen zwarte peper olijfolie De linzen: 200 g gekookte zwarte linzen (Beluga- oftewel kaviaarlinzen o.a. bij AH) 1 tl garam masala ½ citroen, sap en rasp 1 mespunt verse gember, geraspt peper en zout klontje gezouten boter 1 el opgeklopte room De tikka masalasaus: half potje van 165 gr tikka masala van Patak's gesnipperd uitje 5 geraspte teentjes knoflook 600 ml kokosmelk 250 ml kippenbouillon Afwerking : 3 el griekse yoghurt 2 teentjes knoflook ½ tl chilivlokken verse kruiden Indiaas brood Enkele eetbare bloemetjes Bereiding : Kippendijen : Kruid de kippendijen met zeezout en peper en kleur alle zijden mooi aan in een grote pan met de boter. Voeg de tijm, knoflook en gehakte sjalot toe en laat 2 minuten rustig mee bakken. Overgiet de kip regelmatig met de bakjus. Zet ze apart tot gebruik. Linzen : Breng de gekookte linzen op smaak met garam masala, citroensap en -rasp, gember, zout en peper. Verwarm. Voeg op het einde een klontje gezouten boter en een lepeltje opgeklopte room toe. Tikka massalasaus: Verhit was olie in de pan, zet de ui en de knoflook aan en voeg vervolgens de tikka masala toe. Blus met kokosmelk en kippenbouillon. Laat pruttelen en mix vervolgens alles glad. Verder met de kippendijen : Verhit olijfolie in een pan en bak de kippendijen opnieuw aan samen met gamba’s en de losse blaadjes sjalot. Kruid met zout en versgemalen zwarte peper. Yoghurt: Breng de yoghurt op smaak met knoflook, zout en peper. Afwerking : Schik alles in een kom; schuim de tikka masala op en drapeer over de gamba’s en kip. Werk af met Griekse yoghurt, chilivlokken, verse kruiden en enkele eetbare bloemetjes. Serveer hierbij wat Indiaas, geroosterd brood. Het was heel lekker en het ziet er mooi uit. In plaats van de kippenboullon heb ik langoustinebouillon gebruikt die ik had ingevroren van het recept van Jamie Oliver langoustines met zwarte spaghetti. De bloemetjes zijn winterjasmijn. ---- PS.: Hier recept voor eigengemaakte Tikka masala. mocht je die zelf willen maken: A rachideolie, 2 uien fijn gesnipperd, 5 teentjes knoflook geraspt, 2 chili’s 1 met en 1 zonder zaadjes, 12 tomaten ontveld en in grove stukken gesneden, 1 tl gemalen koriander, 1 tl kurkuma, 2 el garam masala, 600 ml kokosmelk, 250 ml kippenbouillon, 1 bos koriander. Verhit de olie in een pan en zet ui en knoflook aan. Voeg vervolgens chili, tomaat, koriander, kurkuma en garam masala toe. Laat even stoven. Blus met kokosmelk en kippenbouillon. Voeg de koriander toe en laat minstens 1 uur pruttelen. Mix vervolgens alles glad. ----- Het recept staat in De Telegraaf onder "Tongstrelend kerstdiner". Het staat er wel wat rommelig en ik heb geprobeerd het recept stapsgewijs op te schrijven. Het lijkt me wel een typisch restaurantrecept: je maakt alle onderdelen apart en tegen de tijd van het uitserveren leg je de laatste hand en voeg je de onderdelen samen.

De tomatencompote van Sergio Herman is een heerlijk basisrecept. Je kunt de compote in allerlei gerechten gebruiken. Deze tomatencompote is echt heerlijk van smaak en heel goed in porties in te vriezen. I ngrediënten voor ca. 800 gram tomatencompote 2 uien, gesnipperd 6 takjes tijm 6 tenen knoflook, fijngehakt olijfolie om in te bakken 100 ml witte wijn 2 blikken gepelde tomaten 300 gram verse trostomaten, ontveld 2 eetlepels verse oregano 1 theelepel suiker zeezout versgemalen peper Bereiding: Pel en snipper de uien. Pel en hak de knoflook fijn. Fruit de ui, de knoflook en de de tijm aan in een flinke scheut olijfolie. Blus af met de witte wijn. Laat het vocht volledig verdampen. Voeg vervolgens de gepelde tomaten uit blik en de verse ontvelde trostomaten, de oregano en de suiker toe. Breng op smaak met zeezout en versgemalen peper. Laat het geheel minimaal een uur op laag vuur zachtjes stoven en indikken. Eet smakelijk! Bron: Sergio Herman

Ingrediënten Voor 4 personen: 1 hele kip (liefst biologisch) Fijn zeezout en versgemalen zwarte peper 1 eetlepel + 1 theelepel ras el hanout 100 ml + extra olijfolie 5 teentjes knoflook, in dunne plakjes 5 sjalotten 150 ml kippenbouillon 2 tomaten, ontveld 2 eetlepels harissa ½ chilipeper, fijngesneden 2 citroenen, rasp en sap 100 ml Griekse yoghurt 150 gram grove handgerolde couscous (verkrijgbaar online en in speciaalzaken) 10 blaadjes basilicum 10 blaadjes munt 10 blaadjes koriander 100 gram zwarte olijven 2 eetlepels za’atar Bereiding: Verwarm de oven voor tot 185 ⁰C. Snijd de kip, inclusief het karkas, in stukken. Kruid de stukken kip met zeezout, zwarte peper en 1 eetlepel ras el hanout. Braad de kip rondom bruin in een pan met wat olijfolie en voeg de knoflook toe. Pel de sjalotten en snijd ze in de lengte doormidden. Voeg ze toe aan de kip en braad ze mee tot ze goudbruin kleuren. Schep de kip en de sjalot in een ovenschaal. Verwarm de kippenbouillon in een pan en schenk vervolgens bij de kip in de ovenschaal. Snijd de ontvelde tomaten in stukken. Voeg samen met de harissa en de chilipeper toe aan de kip. Strooi de rasp van 1 citroen over de kip en besprenkel met olijfolie. Bak circa 35 minuten in de voorverwarmde oven. Draai de kip daarbij regelmatig om en bedruppel met het vrijgekomen bakvocht. Roer de Griekse yoghurt los en kruid met zout en peper. Kook de grove couscous in circa 3 minuten in gezouten water gaar. Giet af. Voeg het basilicum, de munt, de koriander en de olijven toe. Roer 1 eetlepel za’atar door het gerecht. Verfris met het sap van 1/2 citroen en de rasp van 1 citroen. Voeg toe aan de kip. Verdeel er de Griekse yoghurt in lepels overheen en werk af met 1 theelepel ras el hanout en 1 eetlepel za’atar. Serveer met de kip. Foto uit zijn kookboek