voor 4 personen 800 gram Kippenbouten 2 stuk(s) Versnipperde ui 3 teentje(s) Knoflook (geperst) 2 eetlepel(s) Massala 2 theelepel(s) Tomatenpuree 500 milliliter Kippenboullion 1 snufje(s) Zwarte of witte peper 6 eetlepel(s) Zonnebloemolie 400 gram Kouseband 6 stuk(s) Grote aardappelen 1 eetlepel(s) Tuinkruidenboullion 1 beker(s) Water 4 stuk(s) Eieren Bereidingswijze Snijd de kippenbouten in de gewenste grootte en was ze. Hoe groter de stukken, hoe langer het duurt voordat de kip gaar is. Houd daar rekening mee. Fruit de ui en de knoflook in een ruime pan in de olie. Als ze glazig zijn, voeg dan de tomatenpuree toe. Voeg onder constant roeren de massala toe en laat goed meebakken. Voeg na een klein minuutje de kip toe en bestrooi met peper. Laat dit alles even goed bakken, maar zorg dat het niet aanbrandt door regelmatig te blijven roeren. Doe nu de kippenbouillon erbij en laat de kip stomen met het deksel op de pan. Voeg na 5 minuten een half kopje water toe en zet het vuur lager. Afhankelijk van de grootte van de kip is de massala kip na ongeveer 30 minuten klaar. Merk je dat je weinig jus hebt, doe dan nog de rest van het kopje water erbij en proef of het voldoende zout heeft. Breng op smaak met een beetje suiker. De bereiding van de aardappelen is bijna gelijk. Doe de olie in een pan en fruit daar weer de ui en knoflook mee. Voeg daarna de tomatenpuree toe en bak het massala poeder mee. Doe daar vervolgens de aardappelblokjes, de kippenbouillon en een kopje water bij. Laat dit alles goed stomen op een niet al te hoge vlam. Als de aardappelen bijna klaar zijn voeg je de geblancheerde (kort gekookt en met koud water afgespoeld) kouseband toe en roer dit alles goed om. Proef of het geheel voldoende zout heeft. Voeg als dit niet het geval is meer bouillon toe. Kook de eieren hard, pel ze en maak ze mooi geel door ze even in de massala van de kip te leggen Bron Dit is een recept van Robert Kranenborg en Julius Jaspers

Jongens wat leuk. Sinds ik een "succesvolle" foodblogger ben (nouja, eentje met 33.000 facebookfans), mag ik zo nu en dan ergens langskomen en dat is te cool. Zo stond ik vanavond (alcoholvrij) te borrelen tussen Bastiaan van Schaik, Robert Kranenborg en een aantal bekende soapies, bij de lancering van een nieuw concept: Super tasty Sushi in de Tunesbar in het Conservatorium Hotel. Heel erg niet de plek voor 'gewoon een (ex-)studentje', maar het was wel hilarisch leuk! Samen met collegavriendin en blogger van Amsterdam Curated, Marte, heb ik gesmuld van heerlijke Aziatische hapjes, bereid door Chefkok Schilo van Coevorden. Ik was totaal underdressed tussen alle mooie mensen, maar goed. Het Conservatorium Hotel is echt prach-tig en er stond een Ferrari op de achterparkeerplaats. MOOI. En jongens; de toiletten. Damnnnn! Nog nooit heb ik zulk zacht toiletpapier gevoeld. Maar goed, ik was er natuurlijk voor de hapjes. En ik heb heerlijk gegeten! O.a. de heerlijkste zalm nigiri, super malse beef teriyaki, een verrukkelijk zacht crabkoekje met grapefruit en een Goddelijk toetje van chocolade, advocaat, amandelen en bastogne. MJAM! Was heerlijk, maar wel behoorlijk luxe! Dus. Vandaag geen receptje online, maar even een kijkje in mijn gekke leven dat opeens ontstaat nu ik een soort van grote blogger begin te wordenzijn. Vinden jullie het leuk om zoiets te lezen? Of had je liever een nieuw recept online gezien? ;-) Kijk hoe mooi het eten was:

Vanavond vertelde Robert Kranenborg in DWDD dat 2014 het jaar van de Peruaanse keuken wordt. We zullen het zien eind van het jaar. 2013 was het jaar van de quinoa. Wat de consequentie daarvan is las ik afgelopen week in de NRC: Tientallen kookboeken zijn enkel en alleen aan quinoa gewijd – het ‘supergraan’ dat de Inca’s vijfduizend jaar geleden al aten. Quinoa is wereldwijd populair geworden vanwege de hoge voedingswaardes. Omdat quinoa veel eiwitten en vezels bevat, geeft het snel een vol gevoel. Niet voor niets maakt het al sinds 1993 onderdeel uit van het astronautendieet van de NASA. Nu wordt het bejubeld door mensen die willen afvallen en quinoa eten als alternatief voor rijst, pasta of aardappelen. Maar de populariteit heeft een keerzijde: in de winkels is quinoa amper nog te krijgen. Of het is duur: een jaar geleden kostte 500 gram circa 3,99 euro, nu bijna 6 euro. De quinoa komt vooral uit Bolivia en Peru. Voor het eerst in mijn leven heb ik goed belegd; ik had nog twee halve pakken in mijn voorraadkast staan. Ingrediënten: 1 cup* quinoa 1 stuk bloemkool, in kleine roosjes 2 el olijfolie extra vierge 1/4 cup geroosterde amandelen half bosje platte peterselie, gehakt bosje koriander, gehakt 1 granaatappel** Dressing: 1 el granaatappeldressing (Turkse winkel, zoiets als zoete balsamico) 2 el appelazijn 3 el neutrale olie peper en zout Bereiding bloemkool : Verwarm de oven op 180C Leg de bloemkoolroosjes in een kom en meng er de olijfolie, zout en peper door. Doe over in een ovenschaal en rooster de roosjes in zo'n 15 minuten. Bereiding Quinoa: Quinoa moet eerst gewassen worden, omdat het bedekt is met een dun laagje saponine. Doe dit in een zeef onder koud stromend water terwijl je met je hand door het graan woelt. Laat uitlekken. Zet een koekenpan op hoog vuur en strooi de quinoa erin. Rooster de zaadjes al omschuddend tot ze beginnen te kleuren en hun notige aroma verspreiden. Doe de quinoa in een kookpan. Voeg 2x de hoeveelheid water toe plus een snuf zout en breng aan de kook. Draai het vuur laag, leg een deksel op de pan en kook de quinoa in 15 - 20 minuten beetgaar. Quinoakorrels moeten zeker niet kapot koken. Als ze gaar zijn vertonen ze een minuscuul wit draadje, in de vorm van een C. Laat uitlekken en afkoelen in een vergiet. Afwerking: Meng er de bloemkool, amandelen, gehakte kruiden en de granaatappelpitjes door. Meng de dressing in een schaaltje of kannetje. * 1 cup is een cappuccinokop, 225 gr. ** De granaatappelpitjes ontbreken op de foto. Gegeten met biefstuk in een pijnboompitten-specerijen korstje. Recept uit

Na de culinaire gidsjes over grote steden in het buitenland, is er sinds kort Heerlijk Amsterdam. Het is een culinaire gids geschreven door Amsterdammers Jonah Freud, eigenaar van De Kookboekhandel en kookboekenrecensent en haar dochter Cijn Prins. Zij weten de leukste, fijnste en lekkerste adresjes op culinair gebied. Altijd naar hun eigen smaak. Ik las het boek met veel plezier. Van sommige tips krijg je zin om er direct naartoe te gaan. Het boek is ingedeeld op stadsdelen en voorzien van plattegronden waarop de adressen terug te vinden zijn. Naast de geografische indeling zijn er nog een aantal thema-hoofdstukken, zoals bijvoorbeeld haringkramen en buitenlandse supermarkten. Hoewel Amsterdam en omgeving voor mij bekend terrein zijn, ken ik lang niet zoveel goede adressen. En omdat ik binnenkort tegen Amsterdam aan verhuis, zal ik er veel te vinden zijn. Deze gids koester ik dan ook. Zelf ben ik nog altijd op zoek naar een authentiek Spaanse tapasrestaurant en ken ik er maar één, waar ik nog niet naartoe ben geweest. Ik hoopte dat er in deze culinaire gids een aantal goede tapastrestaurants zouden staan, maar helaas niet. Hetzelfde geldt voor een oesterbar of het nieuwe hummusrestaurant Sir Hummus. Gelukkig wel twee adressen voor een Libanees restaurant. En maakte ik mij zorgen dat Amsterdams grootste, oudste en bekendste Turkse supermarkt Genko er niet in stond, op de laatste pagina werd hij toch nog genoemd. Wat nog meer? Echt uiteenlopend, met opvallend veel adressen in de straat waar Jonah haar kookboekenwinkel gevestigd is, de Haarlemmerdijk. Maar dat is op zich logisch, het is de buurt waar ze veel is. Wat mij ook opviel; het jaarlijkse eet-evenement The Taste Of Amsterdam, wat in Amsterdam Zuid plaatsvindt, is een echt Zuid-feestje. Veel van de (betere) restaurants uit Zuid zijn vertegenwoordigd op het evenement. Daarnaast hebben bekende chefs Ron Blaauw en Robert Kranenborg in Zuid een 'fastfood' restaurant die bij elkaar in de buurt zitten. Verder veel leuke adressen met achtergrond info over het ontstaan van of over de eigenaar en het publiek. Denk aan bakkers, slagers, viswinkels, Aziatische restaurants, Nederlandse restaurants met de Franse keuken, wat donerzaken, snackbars en wijnbars en Jonah's eigen kookboekenwinkel. Ik vond het een superleuk boekje om te lezen en mijn exemplaar zit inmiddels vol met post-its . De kookboekenwinkel van Jonah ga ik ook zeker eens bezoeken. Een gemiste kans- mijns inziens- is de verwijzing die ontbreekt naar de kookboeken die sommige restaurants of de eigenaars van restaurants hebben uitgebracht, zoals bijvoorbeeld die van Meliha Genko van Genko's supermarkt of Laurent Med Khellout van Rainarai. Met Jonah haar kookboekenkennis was dit een leuke aanvulling geweest. Deze gids is een aanrader voor alle Amsterdammers of mensen die er regelmatig komen en wel eens iets anders willen proberen. Het fijne culinaire stadsgidsje is van Jonah Freud en Cijn Prins en van uitgeverij Good Cook en kost € 19,95

‘Soep is wezenlijk en heeft altijd zin, zelfs als de wereld om ons heen dat helemaal niet meer heeft.’ – Anthony Bourdain Ik kon de tv-beelden eerder dit jaar maar met moeite aanzien. Al die wanhopige mensen die door Europa trokken, en vooral al die kinderen die, ver van huis en speelgoed, werden meegenomen naar onbekende oorden. En dan dacht ik aan mijn eigen smurfen, die dan al lekker onder de wol lagen te dromen. Hun speelgoed, hun ouders en hun eten binnen handbereik, en met een veilig dak boven hun hoofd. Tja, onze wereld is vaak een moeilijke plek... Daarom maak ik graag reclame voor dit boek waarvan de volledige winst ten goede komt aan het voedselprogramma van unhcr voor Syrische vluchtelingen. In Groot-Brittannië verscheen Soup for Syria al eind oktober – de eerste druk was binnen een week uitverkocht en leverde bijna 40.000 pond op. Bij ons verscheen dit boek eind november. ‘Let’s make soup, not war!’ Ruim 75 recepten werden verzameld en belangeloos verstrekt door meer dan 50 internationale topchefs – van onze eigen Ron Blaauw en Robert Kranenborg tot aan Anthony Bourdain, Mark Bitmann, Claudia Roden, Sami Tamimi, Alice Waters en Yotam Ottolenghi. Er staat dan ook van alles in: van vegetarisch tot soepen met vlees, van winterse bonensoepen tot koude gazpacho. Ik zal hier zeker nog uit koken binnenkort! Soep voor Syrië · Barbara Abdeni Massaad 22x28 cm · gebonden, 208 pag. · isbn 978 90 477 0789 9 · prijs: € 24,50

Dikke Sigi was de afgelopen weken op zondagochtend telkens te vinden in de Foodhallen. In de voormalige tramremise aan het Bellamyplein is Hal 3 ingericht met allerlei standhouders, die zich gespecialiseerd hebben in enkele gerechtjes. Een prima plek om de anderhalf uur durende dansles van dochterlief te overbruggen. Op de site http://www.foodhallen.nl/home.html staan 20 standhouders, maar het zijn er meer; zo staat de kraam van R. Kranenborg en R. van Oostenbrugge** er niet bij. Bij hun 'le Big Fish' haal je allerlei visgerechtjes; van Vissoep tot Oesters en Blini's met Kaviaar. Inmiddels heeft Dikke de meeste kraampjes uitgeprobeerd. Een top 3 tot nu toe: Op 3: het gestoomde broodje met Softshell Crab bij 'le Big Fish' Op 2: het broodje Pulled Pork bij 'the Rough Kitchen' (wil je geen broodje, dan is 'the best of Pork' een uiterst fijne assorti-pork) Mijn winnaar, op 1: de Gỏi cuốn van 'Viet View', wat lenterolletjes zijn; een soort koude loempia, gerold met Vietnamees Rijstpapier. Viet View maakt Vietnamees streetfood. Zij hebben ook Banh Mi, de Vietnamese baguettes. Na er, bij Viet View, een keer met mijn neus bovenop te hebben gestaan, en op allerlei vragen uiterst vriendelijk antwoord te hebben gekregen besloot ik het gezin Sigi kennis te laten maken met de wereld van de lenterolletjes. Dikke Sigi goes Goi Cuon ! Maar eerst naar de toko voor vellen rijstpapier. Dit zijn heel dunne, ronde velletjes, vergelijkbaar met loempiavellen. Ze worden gemaakt van Rijstmeel, Tapiocameel (zetmeelrijke Cassave Bloem), Zout en Water. En ze blijken te koop in de eerste de beste toko die ik binnenstap. Bij Viet View heb je de keus uit verschillende vullingen; met Rib-eye, Pork, Garnalen, Kip of Tofu, De thuisrolletjes van Sigi worden Garnalenrolletjes. Eén en ander is geen rocket-science, maar meer een handigheid. Al doende leert men. Stoom of kook Rijstvermicelli volgens aanwijzingen op de verpakking, maar in ieder geval niet te lang. Spoel na bereiden koud af in een vergiet; dit voorkomt verder garen en daarmee plakken. Stoom de Garnalen gaar en pel ze. Verwijder het darmkanaal. Trek een kropje Little Gem Sla uit elkaar. Snij Wortel tot julienne; dunne lucifer-reepjes. Lui ?, koop een zakje al julienne gesneden. Snij een halve Komkommer in repen. Haal blaadjes Koriander los en doe hetzelfde met blaadjes Munt. Doe alles in bakjes en zet ze naast elkaar voor je neer. Hou plek vrij voor een Rijstvel. Vul een grote kom met heet water. Haal nu een vel Rijstpapier snel door het water, zo'n 2 à 3 seconden, niet langer. het is nu zacht en wat plakkerig. Leg het vervolgens op de werkplek voor je neer. Leg nu van alles wat op het Rijstpapier en vouw en rol het dicht. Het Rijstpapier wordt doorschijnend, dus een paar mooie Korianderblaadjes aan de buitenkant van je vulling blijven mooi zichtbaar als je de Lenterol klaar hebt. Snij 'm schuin doormidden. In principe klaar om te eten, maar een Lenterolletje zonder dipsaus is incompleet. De traditionele Vietnamese dipsaus is een zoetzure, gemaakt met Vissaus. de Nuoc Cham. Vissaus heet in Thailand Nam Pla en in Vietnam Nuoc Mam en is vaak in de supermarkt, maar in ieder geval in elke aziatische toko te koop. Check bij aankoop de ingrediënten; er zou alleen Ansjovis- of Visextract, Zout en een beetje Suiker in moeten zitten. De eerste keer heb ik 'm gemaakt volgens het recept zoals die op de mooie site http://www.pho-vietnam.com/ staat. Prima, maar iets te zoet naar mijn smaak, dus heb ik de hoeveelheid Suiker iets teruggebracht. Maar er zijn waarschijnlijk net net zoveel varianten op de Nuoc Cham als dat er Vietnamezen zijn. Ingrediënten voor Vissausdip / Nuoc Cham: 100 ml Water, 80 mg Suiker, 50 ml Vissaus, 25 ml Citroensap, 2 teentjes Knoflook en 1 Rood Pepertje. Doe het Water met de Suiker in een pannetje en laat de Suiker oplossen op een laag vuurtje. Hak ondertussen de Knoflook en de Peper zo fijn als je kan. Laat het Suikerwater iets afkoelen en voeg alle overige ingrediënten toe. Inmiddels heb ik de smaak te pakken en worden er in huize Sigi ook Lenterolletjes met Kip gemaakt. Vandaag vielen ze zeer in de smaak als lunch-hapje bij de jongste dame hier in huis. Gisteren een hele Kip geroosterd in de oven, vandaag Goi Cuon met de restjes Kip. Bij deze rolletjes is een Hoisin-dipsaus met Pinda's erg lekker; Nuoc Tuong Ngot. Ingrediënten voor Hoisin-Pinda dipsaus / Nuoc Tuong Ngot: 75 ml Hoisinsaus (kant en klaar uit potje; supermarkt/toko), 75 ml Kokosmelk, 1/2 eetlepel Pindakaas met stukjes Noot, 1 eetlepel Rijstazijn, een handje ongezouten Pinda's. Rooster de Pinda's in een droge koekenpan en breek ze in kleine stukjes. Meng alle overige ingrediënten in een pannetje en verwarm ze zonder ze te laten koken. Strooi de Pinda's er over. Allerlei recepten lezend blijken de volgende ingrediënten zo'n beetje te worden gebruikt. Denk aan allerlei restjes Vlees, reepjes Omelet, Tofu, Thaise Basilicumblaadjes, Taugé, Avocado, Bieslook, Bosui of Sjalot, Yam of Cassave in julienne gesneden, Hollandse Garnalen, restjes Kreeft of Krab. Ingrediënten voor Lente-Rijsrolletjes: (die je sowieso nodig hebt) 75 gr. Rijstnoedels of -vermicelli 100 gr Wortel in julienne 1/2 Komkommer in reepjes 1 kropje Little Gem, bladeren los en schoon 1 hand blaadjes Koriander en Munt 2 ons Garnalen

Waarom heet dit blog eigenlijk Marsepein, terwijl er opvallend weinig met marsepein wordt gekookt? Het antwoord is simpel; alle andere mooie namen waren al vergeven. Dat krijg je wanneer je pas begint met bloggen als dat eigenlijk al weer ‘uit’ is. “Koriander” stond hoog in de shortlist, maar die was natuurlijk al weg. Knoflook? Weg. Chefmama? Weg. Gebruikt door een evangeliserende moeder uit San Antonio, Texas. Meneer kwam nog met Vollof en andere creatieve kreten, maar het liep tegen een uur of elf ’s avonds en ik vond dat ik nog die avond een blog moest hebben. En marsepein is toch ook een heel mooi product? Laatst kwam ik een Amerikaans blog tegen dat http://mykidseatsquid.com/ heet. Briljant! Had ik het maar verzonnen. Want het is ook direct duidelijk wat de bedoeling is; deze kinderen zijn zonder twijfel gepokt en gemazeld in foodie-land en laat dat nou net zijn wat bij mij thuis ook beoogd wordt. Maar ja, wat eten ze in huize Marsepein dan eigenlijk wat hen ook bijzonder zou maken? Nou… vandaag hebben ze alle drie zitten smullen van een visgerecht waarvan het recept van de hand van Robert Kranenborg was. Ha, Kleine Chef eet zoals de Echte Chef! Nog geen haute cuisine, maar ik was trots. Dit recept komt uit een oude uitgave van de Tip Culinair (2/2006), die later overging in de Delicious en het ingrediënt dat dit gerecht máákt, is de knoflookolie, die romig dik is en zacht geurt naar knoflook. Door het poffen gaat de scherpe smaak ervan af en houd je een zachte knoflookpuree over. Zelfs de tweeling van 10 maanden wilde wel een hapje van de koolvis proeven. Koolvis met kruiden in filodeeg Bron: Tip Culinair (2/2006) 4 personen Voor de knoflookolie: 2 bollen knoflook 2 takjes rozemarijn, of 1 tl gedroogd Zout, peper 125 ml olie De vulling: 60 gr blanke amandelen, grof gehakt 4 el fijngesneden platte peterselie 1 el fijngesneden basilicum 1 tl rozemarijnnaaldjes, fijngehakt 1 el verse tijmblaadjes of ½ el gedroogde 12 vellen filodeeg uit de diepvries, ontdooid 1 dl olijfolie 700 gr koolvisfilet in 4 stukken Zout, peper Begin met de knoflookolie en dit kan ook 1 dag van tevoren: verwarm de oven voor op 150 graden (130 graden hetelucht). Haal de teentjes los en leg ze op een stuk aluminiumfolie. Pellen hoeft niet. Doe de kruiden en 3 el olie erbij en vouw het pakketje losjes dicht. Leg het in de oven en pof het in 45 minuten gaar. Laat de teentjes daarna iets afkoelen en knijp de knoflook uit de schilletjes in een kom. Voeg hier de rest van de olie aan toe en pureer alles tot een saus. Verwarm de oven dan tot 220 graden (200 graden hetelucht). Rooster de gehakte amandelen bruin in een hete koekenpan. Meng ze met de kruiden. Leg 4 vellen filodeeg naast elkaar en bestrijk ze met olie. Leg er dan weer 4 vellen op en bestrijk ook met olie. Leg dan op elk stapeltje een derde vel en bestrijk deze ook met olie. Lepel in het midden van elk stapeltje deeg een hoopje van het amandelmengsel ter grootte van de stukken vis. Smeer de vis aan alle kanten ruim in met de knoflookolie en leg ze op de amandelen. Bestrooi met zout en peper. Vouw het pakketje dan dicht, maar laat het deeg niet teveel overlappen, want dan wordt het te dik. Snijdt het teveel aan deeg er dus af. Draai het pakketje om, zodat de amandelen boven liggen. De zijkanten van het deeg kan je er nu mooi onder stoppen. Bestrijk het deeg met wat olie en bak ze in 12 minuten bruin en gaar. Wij aten er gestoofde prei bij, want dat lag er toch nog, maar het recept suggereerde gesmoorde Chinese kool. Oordeel van de kleine chef: Apart, maar hij wil het nog wel eens proberen.

De afgelopen jaren is er een nieuw fenomeen ontstaan: restaurants en foodtrucks die zich richten op culinaire burgers. Deze culiburgers worden gemaakt van biologisch, verantwoord vlees van de allerbeste kwaliteit of juist van creatieve ingrediënten als gegrilde aubergines en zeewier. In Amsterdam heb je bijvoorbeeld Burgermeester en de Burger Bar, in Delft Burgerz en in Utrecht Mijnheer Smakers. Vanaf november 2014 kan men ook bij een burgerrestaurant van een sterrenkok terecht: de ThrillGrill van Robert Kranenborg. Ze serveren er gourmet burgers en de signatuur-burger (Kranenburger) heeft als onderdeel foie gras de canard en Waldorf salade. Ik vind het een goede ontwikkeling. Ik hou van hamburgers maar dan wel met biologisch vlees en met lekkere verse ingrediënten. Ik heb ondertussen al een respectabel aantal burgers op het blog. Naast twee visburgers heb ik onder andere de Bourgogne burger (rode wijnsaus), de elegante burger (met tuinkruidensaus), de Brooklyn chiliburger (met smokey bbq-saus) de Samuraiburger (met sambalmayonaise), Texaanse jalapenoburger en de Rode coleslaw-cheddarburger. De één heeft een hoger culinair gehalte dan de ander. De onderstaande burger past mooi in het rijtje, met een hamburger gemaakt van biologisch rundvlees uit de regio en met verse groente. Het is volgens sommigen 's werelds beste burger: de chimichurri, oftewel chimi, met een oorsprong in de Dominicaans Republiek. Het heeft overigens niets te maken met de Argentijnse chimichurri. Dat is namelijk een kruidensausje dat bij steak wordt geserveerd. De chimiburger is een lekker gekruide runderburger met fijn gesneden witte kool, gebakken uienringen en een Worcestershire-ketchup-mayosaus (in de Dominicaanse republiek bekend als de salsa golf). Het hoort op een kleine, zachte baguette. Ik heb voor vloerbroodjes gekozen. Deze burger is een maaltijd op zich, maar je kan natuurlijk er nog een salade en wat frietjes bij serveren. Chimi burger 375 gram biologische rundergehakt 1 el fijngesneden verse koriander 2 tl Worcestershire sauce 1 tl. soja saus (Japanse) 1 teentje knoflook, gepeld 1/4 rode paprika, in stukjes 1 grote gele ui Zout en verse peper 3 el mayonaise 1 el pickles/piccalilly 3 tl ketchup 4 vloerbroodjes ¼ witte kool of spitskool, fijn gesneden 1 grote tomaat, in plakken scheut olijfolie Snij de ui overlangs in ringen. Reserveer een kwart hiervan voor de kruidenmix en de andere 3/4 voor gebakken uienringen. Doe de koriander, de helft van de Worcestershire, soja saus, knoflook, paprika, 1/4 ui, zout en peper in een blender en pureer het tot een egale saus. Vermeng de kruidenmix met het gehakt en vorm hier vier hamburgers van. Zet ze koud weg. Doe 2 eetlepels olie in de pan en bak de kool met wat zout en peper tot het net gaat bruinen. Haal dan de kool uit de pan en doe het in een kommetje. Doe weer 2 el olie in de pan en bak de uiringen lichtbruin. Bak daarna nog even de tomaatplakken aan elke kant even aan. Meng de resterende Worcestershire, mayonaise, piccalilly, ketchup, zout en peper. Verwarm wederom olie in de pan en bak de hamburgers in circa 8 minuten gaar. Serveer op de broodjes met de kool, uienringen, gebakken tomaat en een fijne schep saus. Bron: www.saveur.com

Op een avond zat ik naar Topchef te kijken. En hoorde daar meesterkok Kranenborg iets zeggen in de zin van "weinig verrassend, erg klassiek om vis met amandelen te combineren". Ik had tot dan toe nog nooit gehoord van de klassieke combinatie vis met amandel. Na flink wat speurwerk op de computer ben ik er achter gekomen dat het typisch spaans is. Had ik natuurlijk kunnen weten. Welk ander land doet zoveel met amandelen. Tijdens die zoektocht op internet kwam ik ook terecht bij een kookartikel over bietjes met amandelsaus. Tja, en dan is 1 + 1: 2. En de combinatie is fantastisch. De saus is werkelijk heel bijzonder, pittig, zoetig en romig tegelijkertijd. Lekker met de wat neutrale smaak van witvis. En bietjes met amandelsaus is een smakelijke combi. Als ik nog wat snijbiet had gehad, was dat er ook erg lekker bij geweest. Een bedje van kort gewokte snijbiet, daar over fijne blokjes gepofte biet, en daar op het mootje vis met amandelsaus. Ik verheug me al op de volgende keer dat we dit gaan eten. Vis met amandelsaus 4 mootjes vis (kabeljauw of andere witvis) citroensap 2 sneetjes oud brood (wit of tarwe) 20 gram blanke amandelen 2 tenen knoflook 5 zwarte peperkorrels 2 eetlepels droge sherry een mespunt gemalen kruidnagels en kaneel snufje zout 3 dl visbouillon bloem peterselie olijfolie De mootjes vis besprenkelen met citroensap en bestrooien met peper en zout. De korstjes van de sneetjes brood halen en de sneetjes brood in olijfolie aan 2 kanten bruin bakken. Het brood uit de pan halen en dan de amandelen en knoflook mooi lichtbruin bakken. Beide uit de pan halen. Maal het brood, amandelen, knoflook, pepers, sherry, specerijen en zout in de keukenmachine/blender tot een puree. Bak de puree in wat olie en voeg geleidelijk de bouillon toe, Goed blijven roeren (met een garde). Laat het geheel 5 minuten pruttelen. Bak ondertussen de vis. Wentel voordat je gaat bakken de vis even door de bloem en bak ze in wat olie snel bruin en net gaar. Serveer met de gepofte bietjes. Zie voor recept hiervan een eerdere blog van eind oktober. Tip Wok eerst nog wat snijbiet en maak daarvan een bedje voor de vis. Bak nog wat extra amandelen en strooi deze (in stukjes gehakt) over het gerecht.

De uitnodiging voor een perslunch met Robert Kranenborg, die zie ik wel zitten. Dus accepteer ik hem. Hij gaat iets onthullen en er wordt niet gezegd wat het is. Spannend! Zou het een nieuw restaurant zijn? Of een nieuw kookboek ? Stiekem hoop ik het tweede. You know me , kookboekenverslaafde... ( leuk als Robert hem zou signeren ..) Vol verwachting ga ik naar de locatie in Amsterdam. Eénmaal aangekomen blijkt het een achteraf-locatie te zijn. Alles is mooi begroeid en het doet me aan de achteraf-huisjes in Engeland denken. Ik heb vandaag mijn fijne peep-toe pumps aangetrokken en aanschouw een lang slingerpad met steentjes. Gruwel. What was I thinking? Als ik over het pad waggel raken mijn blote tenen de warme steentjes. Het is een prachtige dag vandaag en het slingerpad is zo erg nog niet. Het is hier mooi groen met veel mooie rode bloemetjes (klaprozen, my favorite ). Ik passeer een grote kar die vol ligt met kazen. Verderop zijn tafeltjes met lieflijke bloemetjes neergezet. Het is hier een oase van rust (middenin Amsterdam!) en je zit hier prima tussen de bloemetjes. En de andere bloggers. Ik ontmoet leuke mensen. Mijn paarse skater- rokje is aanleiding voor één van de sympathieke blogsters om een gesprekje aan te knopen. En de dames van dailycappuccino.com zijn erg gezellig. H . vertelt over haar reis naar Azië en haar belevenis met het eten van echt Kobe vlees. En haar kookworkshop in Viëtnam. Zo leuk! Het valt dus best mee om in je eentje naar iets als dit te gaan. Bovendien worden we vermaakt met lekkere amuses. Ik vind de aspergesoep to die for . Helaas valt nergens het recept te ontfutselen. We zijn hier niet op een privé-dineetje natuurlijk. (Overigens heeft Robert Kranenborg onze hapjes niet gemaakt, die conclusie trek ik uit de slordig uitziende samosa's, die wel superlekker zijn.) Plotseling komt er een knaloranje Dafje aangereden. Met Robert Kranenborg er in! En ja hoor, het gaat om kaas. Wat is er dan zo nieuw of bijzonder aan kaas? Zo te zien zijn het gewone Hollandse kazen. Niets nieuws toch? Het zit zo, de Goudse kazen worden all over the world gekopieerd, maar zolang ze niet in Gouda gemaakt worden of van Nederlandse producten gemaakt worden, heb je niet the real deal, zeg maar. De Gouda Holland Kaas wordt nu dus beschermd en heeft een erkend keurmerk. Net zoals originele Champagne, Ardenner ham en Aceto Balsamico dat ook hebben. En Robert Kranenborg is ambassadeur van het keurmerk van Gouda Holland Kaas. We worden vermaakt met documercials; korte documentaires waarin Robert met zijn oranje Dafje op pad gaat naar de plaatselijke producenten van de beschermde producten in Europa. Dit is leuk! Ik hoop dat er een tv programma van gemaakt wordt, want dit is helemaal mijn ding. (move over Jamie, Greedy Italians en Ottolenghi , want wij hebben Robert Kranenborg!) De documercials worden binnenkort op o.a. 24Kitchen, Discorvery en TLC uitgezonden. Robert maakt in elk filmpje een food-combinatie met de Gouda Kaas en andere beschermde producten. Vooral de 'pizza's' met de kaas en Ardenner ham zien er heerlijk uit! Wij mogen de combi Champagne met Gouda Holland Kaas proberen. 'Dat gaat heel goed samen' vindt Robert. Volgens mij niet zo. Maar afzonderlijk van elkaar vind ik het beide heerlijke producten. De combi Hollandse kaas-champagne heeft voor mij een hoog oudejaaravond-gehalte. (sorry Robert!) En zelfs dan komen er bij mij geen blokjes kaas op tafel. Na een gezellige en heerlijke middag ga ik er weer vandoor. Ik vond Robert een heel sympathieke man die veel humor heeft. Hij is anders dan zoals ik hem van tv ken. Zijn rol van strenge chef speelt hij kennelijk goed... Ik bedank de dames van Miss Publicity en krijg een fijne goodiebag mee. Die overigens best zwaar is en het waggelen over de grindsteentjes niet bevordert. De Champagne en de Gouda Kaas zitten er in. Dus voor iedereen: let op als je Goudse kaas gaat kopen. Als je de echte wilt, met de originele smaak, let op het keurmerk! Hieronder zie je hoe het keurmerk er uitziet. Zie ook aboutfoodandfashion.wordpress.com !

Burgers zijn momenteel helemaal hip, maar veel mensen associëren burgers nog steeds met ongezond. De komende weken gaan we daarom op zoek naar leuke burgerzaakjes in Amsterdam waar je je tanden niet alleen in de heerlijkste burgers kunt zetten, maar ook in burgers die gezond zijn! We gaan op zoek naar tentjes waar een relaxte sfeer hangt, de producten vers zijn, de burgers met aandacht en liefde worden bereid en waar een vega optie te vinden is. Vandaag Thrill Grill, een stoere burgerzaak opgezet door Robert Kranenborg. Op zoek naar de ultieme hamburger Thrill Grill komt voort uit Robert Kranenborg's verlangen om de ultieme hamburger te bedenken. De sterrenchef ging stad en land af, op zoek naar de allerbeste ingrediënten voor deze ultieme burger. Dit resulteerde in 'The Classic Beef Thriller. Om zoveel mogelijk mensen kennis te laten maken met deze burger werd het hele land afgereisd met de Thrill Grill foodtruck. Vervolgens kwam er in de negen straatjes een pop-up store en uiteindelijk werd een jaar geleden het eerste filiaal geopend in de Amsterdamse Pijp. ' Het gaat hartstikke goed, we groeien hard, we hebben sinds een paar maanden een tweede filiaal in Haarlem. En we openen binnenkort nog een filiaal in Amsterdam aan de Eerste Constantijn Huygensstraat'. Ingrediënten van topkwaliteit Bij Thrill Grill wordt er alleen maar gebruik gemaakt van kwalitatief goede producten. Alles wordt vers gemaakt en er wordt alleen maar gebruik gemaakt van lokale producten. Het vlees komt van Noord-Hollandse weide koeien, de bacon van Brandt en Levie, de sauzen zijn allemaal huisgemaakt en de burgers worden allemaal gegrild in de Josper grill. Dit maakt Thrill Grill uniek, want de BBQ lucht die vrijkomt door de bereiding van de burgers op de Josper Grill, zorgt voor een mooie beleving. Kids zijn bij Thrill Grill ook meer dan welkom. Er zijn 3 kids menu's met mini burgers, frietjes en groenten en een lekker ijsje als toetje. Casual Dining Bij binnenkomst zien we een stoer industrieel interieur. Houten stoeltjes, onbewerkte houten tafels en kleine industriële details. Toch echt een restaurant maar ook lekker informeel, ofwel casual dining. We worden vriendelijk ontvangen en nemen plaats aan een tafeltje bij het raam. De sfeer is goed, fijne muziek en vriendelijke bediening. De menukaart is origineel, een krant waarin ook interviews staan en waarin je meer kunt lezen over de filosofie van Thrill Grill. 'Elk filiaal heeft dezelfde sfeer en uitstraling. We richten ons op een brede doelgroep, het publiek is gemixt, gezinnen, jong & oud, alles komt hier door elkaar.' Classic Beef Thriller & Salmon Thriller Wij kozen voor de Classic Beef Thriller:100% natural beef form Dutch meadow cows, tomato, lettuce, cheese, red onion, bacon from Brandt & Levi and the Classic Thriller Souce on our famous cripy toasted bun. Daarnaast kozen we voor de Salmon Thriller: grilled salmon loin, lettuce, pickled cucumber and mustard seed sauce on our toasted organic bun. We vinden het belangrijk dat er ook een aantal vis en vega opties zijn en bij Thrill kun je naast de Zalmburger ook kiezen voor de Veggie Falafel burger! Naast de burgers kregen we ook de Classic French Fries en de Truffle Parmesan Fries, frietjes met truffel en parmezaan. Ons oordeel Wat ons direct opviel was de heerlijke grill smaak van de Classic Beef Thriller. Wauw, wat een smaaksensatie, wat een goede burger! Het vlees was sappig, de bacon goed, en de burger is niet overdreven groot en vet. De zalmburger hadden we iets anders verwacht, meer als een burger gemaakt van zalm maar dit was meer een stuk gegrilde zalm op een broodje. De smaak was echter erg goed, alleen naar onze mening iets te veel mosterd. De frietjes bij Thrill Grill doen ons denken aan Franse frietjes, ze zijn vers en happen snel weg met hun krokante korstjes. Het verschil tussen de 'gewone' frietjes en de frietjes met truffel en Parmezaan vonden we niet zo groot. Wel uniek om ander soort frietjes aan te bieden dan de standaard classic french fries maar toch zouden we de volgende keer sneller voor de 'gewone frietjes' kiezen. De porties friet zijn ook erg groot dus je kunt makkelijk één portie samen delen. Wij gaan zeker nog eens terug en zijn vooral erg te spreken over de vlees burger, met de fantastische rook smaak! Benieuwd naar Thrill Grill? Thrill Grill heeft sinds deze week een nieuwe locatie erbij aan de Eerste Constantijn Huygensstraat 35 dus bezoek hem snel en proef de lekkere burgers van Thrill Grill! Liefs, Naomi

Naar aanleiding van het televisieprogramma De Wereld Draait Door college, waarin topkok Robert Kranenborg een culinaire ode bracht aan de Koe, haal ik onderstaand stukje van 29 juli 2011 opnieuw naar boven. Niet alleen omdat ik me helemaal kan vinden in de uitspraken van deze chef (weet wat je eet, kauw, eet minder maar beter vlees), waardoor het qua inhoud een bijzonder kritische en waardevolle uitzending werd, maar veel meer omdat in huize Eetplezier de vleesconsumptie sinds jaren niet zo laag is geweest. Ja, dat heeft natúúrlijk alles te maken met de talloze schandalen in de vleesverwerkende industrie en ook met een toenemend respect voor al het leven om ons heen. Naarmate het aantal gegeven jaren op deze aardbol toeneemt, krijgt het begrip sterfelijkheid steeds meer betekenis. En wil ik zuinig zijn op alles wat me dierbaar is. Dat geldt zeker voor al die oneindige, zwart-witte toonbeelden van Hollandsch welvaren die traag door oneindig laagland gaan (vrij naar Marsman). Laten wij ze koesteren, die koeien. Laten wij kritisch blijven vragen naar de herkomst als we bij de slager een stukje vlees aanwijzen, laten we ook minder courante delen eten, maar laten we vooral de hoeveelheden vlees beperken. Twee keer per week is meer dan voldoende. Opdat de koe, het varken en de kip een dierwaardig leven kunnen leiden. Vrij, vrolijk, stressvrij, in nabijheid van hun soortgenoten. Geheel op een zelfde wijze, zoals wij, mensen, ook het liefst hun bestaan kleuren. 29 juli 2011 schreef ik dit: De slager bij mij in de buurt gelooft stellig in zijn vak. Als verkoper, wel te verstaan. Precies dat is wat hij wil: verkópen. En wát hij precies verkoopt, maakt hem niet zo gek veel uit. Alles waar vraag naar is, ligt in zijn vitrine. Bijzondere specials heet dat dan. Ik ben er niet nieuwsgierig naar en word er al helemaal niet hongerig van. Bijzondere namen wekken de suggestie de producten naar een hoger plan te kunnen tillen. Boomstammetjes. Pepersteaks. Pomodori haasjes. Het is niets anders dan bewerkt, vooraf gekruid en/of gemarineerd vlees. Gemaksvoer voor de “snelle eters” van vandaag. Het smaakt zout of pittig (of in het ergste geval zout én pittig tegelijk), dus is het lekker. De Moderne Mens zit vreemd in elkaar, want naast het gemaksvoedsel is er momenteel ook een hang naar voedsel dat smaakt zoals het hoort te smaken. Biologisch en ambachtelijk, dat zijn de termen van vandaag. Aangezien de mens van vandaag de gehele wereld doorkruist, ziet, hoort en proeft hij van alles op vakantie, wat hij thuis op de bank ook wil eten. Iberico-vlees bijvoorbeeld. Veelal gegeten op doorreis in Spanje en Portugal. Mals, smakelijk vlees. Dat komt omdat de varkens ter plekke vrij kunnen rondscharrelen De Ibérico varkens worden in het voorjaar met fris gras gevoed. In de zomer krijgen ze een mengsel van gerst en tarwe te eten. En in de herfst, wanneer de eikels van de bomen vallen, eten ze daarvan liefst tot 10 kg per dag! Bovendien zorgt het vele bewegen ervoor dat het vlees een nootachtige smaak krijgt en dat er vet in het spiervlees wordt opgebouwd. Juist in het vet wordt de smaak geconcentreerd. Kortom: vlees zoals het vroeger smaakte. Back to Basic is hip. En de slager bij mij in de buurt wil meegaan met zijn tijd. Dus ging hij Iberico vlees inkopen. De eerste paar weken wist ik niet wat ik zag! Hier, bij mij om de hoek, Iberico koteletjes! Enfin, Man en ik aten onze buikjes rond. Tsjonge, het vet droop langs onze kin, maar lékker ….. Totdat de slager merkte dat de omzet van zijn Iberico vlees niet zo hoog was, als hij had berekend. De gemiddelde klant vond het er nogal “gewoontjes” uitzien. Daar had de slager bij mij in de buurt wel wat voor! Chimichurri bijvoorbeeld. Tex-Mex. Shoarma. Tok-Tok. Curry. Tandoori. Roept u maar! Zo werd de authentieke vleeskleur netjes bedolven onder een rode, gele of groene smurrie. De omzet steeg. Zowel de slager als de klanten waren tevreden. Behalve dan die ene klant, in de vorm van mijn persoon. Het zijn vergeefse pogingen als ik voor de zoveelste keer informeer of er Iberico-koteletjes naturel zijn. Nee, mevrouw, alles op en hij wijst nadrukkelijk naar zijn vitrine. Ik moet ze bestellen, vindt de slager bij mij in de buurt. Dan kan hij er rekening mee houden dat ik ze “anders wil dan anders”. Bestellen. Ja, ja. Zo gaat dat bij de slager van vandaag. Als je gemalen, kruidige, peperige, pittige, in dikke saus verpakte of van exotische namen voorziene vleesachtige dingen wil, kun je aanschuiven in de rij. Maar als je een stukje normaal vlees wil, is de slager bij mij in de buurt niet thuis. Toch gek, nietwaar?