recepten999.nl | garnalen cocktail jamie oliver | courgettesoep met vlees | lamsbout 800 gram | bananentaart van saroma | zalmtaart bladerdeeg kwark | recepten999.nl | wortelsoep thermomix
Login

Login om recepten999 om uw favoriete recepten opslaan

Als u nog niet geregistreerd bent, registreer nu!

Wachtwoord vergeten?

Pasta (koop een lekkere bijv. die van Soubry - te koop bij de Makro - maar die van de Lidl is ook goed te eten!) Sperciebonen Zalm (1 stuk p.p., de Aldi heeft hele lekkere) Olie om in te bakken Zelfgemaakte mayo Kappertjes Bereidingswijze Boontjes afhalen en koken (niet te gaar... max. 15 min voor behoorlijke dikke moet genoeg zijn). Pasta koken totdat hij nog een beetje ′beet′ heeft (7 minuten voor die van Soubry). Zelf mayonaise maken op de Joop Braakhekke manier: (Belangrijk: Alle ingredienten moeten op kamertemperatuur zijn!) Doe in een hoge beker: 1 ei (heel ei, wit en dooier dus - mijn ei kwam uit de koelkast dus die ging, zonder schaal, 20 seconden in een bakje in de magnetron) sap van bijv. 1 limoentje (kan ook citroen zijn of azijn, ik hou van zure mayo, dus ik neem een heel limoentje) 1 theelepel mosterd 1 theelepel honing peper zout 2 dl zonnebloemolie (geen olijfolie, smaakt veel te sterk vind ik, je kan hoogstens een scheutje gebruiken) Staafmixer op de bodem van de beker zetten. Aanzetten en dan heel langzaam naar boven trekken. Mayo klaar! Bak op het laatst de zalm (tijd afhankelijk van de gaarheid die je lekker vind, maar bak hem niet te lang, dan wordt de zalm zo droog) in de olie. Bestrooi met wat zeezout uit de molen. Maak voor iedereen het bord mooi op: Doe wat spaghetti in een mooi (hoog pastabord), leg daar wat sperciebonen op. Leg hier het stuk zalm op. Doe hier een flinke klodder mayo op en bestrooi de klodder met wat kappertjes. Nog wat kappertjes langs de rand van het bord en eet smakelijk! (Mijn zoon had hier nog wel wat saus door gewild, maar ik vond het heerlijk zo: ik heb wat mayo door de pasta gemengd.) Als je de combi met pasta wat te gewaagd vind: de combi zalm, mayo en kappertjes is op zichzelf ook al heel lekker (dan kan je het bijvoorbeeld eten met salade en ciabatta o.i.d.). Serveertips Ook gaan deze mayo en kappertjes goed samen met tonijn! In dat geval is het lekker om wat wasabi-pasta - kijk uit, is scherp! - door de mayo te doen i.p.v. mosterd.

Bron: smulweb.nl

Zo lieve kookmensen het is tijd voor de roundup. Heel veel dank voor de inzendingen. Zalm doet het goed op broodjes, op pannekoekjes, pizza, lunchgerechtjes met zalm zijn populair. Maar ook ontvingen we een heerlijk ovengerecht, zalm met een oosters tintje, een zalmmousse en een zalmceviche. Hieronder alle inzendingen. Het event van augustus gaat naar Edith van eediete.nl . Zij gaat jullie uitnodigen iets te doen met je meegenomen vakantieboodschappen. Dat wordt weer een feest. Veel plezier bij Edith! Leen van Allegaartje maakte gerookte zalm op een toastje en gaf een geheim familiesausje prijs. Dat sausje lijkt me inderdaad een toppertje! Thijs van Snacksalon de Schelp in Roelofarendsveen maakte speciaal een blogspotje aan om zijn prijswinnend broodje zalm in te zenden. Gefeliciteerd Thijs, een superbroodje , goedgekeurd door Joop Braakhekke! Onze lieve vrienden van Keet Smakelijk hebben natuurlijk iets heel leuks bedacht om kinderen zalm te laten eten, mini-blini's of zoute zee poffers . Saskia maakte roerei met gerookte zalm en Karin zalmsalade met stokbrood . Caroline zorgde voor een fijne variatie op toast: kruidenpannenkoekjes met gerookte zalm . Robin hield nooit van zalm maar deze oosterse bereiding van Ken Hom, gestoomde zalm met zwarte boontjes , kon haar wel bekoren. De dames van Excellent Eten delen met ons hun gevulde zalm uit de oven . Maaike ging voor pizza met gerookte zalm, ricotta en pesto Anzj van mangerie dook in haar archieven voor haar favoriet, zalmceviche . Ook heerlijk met pasta, Johanna maakte tagliatelle met zalm op een bedje van spinazie . Nico verraste ons op de valreep met zijn zalmmousse , honderd procent geschikt voor al uw feesten en partijen. Het was me een waar genoegen, dank nogmaals allen en veel plezier met de volgende edities! Vorige thema's van het Nederlands FoodBlogEvent: Juli 2010: Zalm bij koken.blogspot.com Juni 2010: Vers geplukt bij Lizet Mei 2010: Asperges bij Sas Kookt April 2010: Iets uit Niets bij Klary Koopmans Maart 2010: Verjaardagsbuffet bij Mangerie Februari 2010: Vegetarisch op Excellent-eten.nl Januari 2010: Streekgerechten in Silkes Kookhoekje December 2009: Lepel is voor Soep door Lekker Hapje November 2009: Rock'n'Roll op Juuth.nl Oktober 2009: Sabine kookt(e)! met Sugar & Spice September 2009: Maaike kwam met ons in een Inmaakmania Augustus 2009: vakantie Juli 2009: Marjoke ordende Recepten voor een krappe beurs Juni 2009: Gabriella was Creatief met aardappelen Mei 2009: BBQ in de tuin van De Ruijsbroekjes April 2009: Maaike van Kessel vierde Koninginnedag Maart 2009: Koken met alcohol op Excellent-eten.nl Februari 2009: "De culinaire reis naar het onbekende" Januari 2009: Mr Ooijer blogt Familierecepten December 2008: Cranberries uit De Keuken van Arden November 2008: Pompoen in Edith's digitale keuken Oktober 2008: Paddestoelen op Eetlog.nl September 2008: Kruiden à la Bourgondie Augustus 2008: Strand op Kokend Water Juli 2008: Tour de France op eetlog.nl Juni 2008: Picknicken met Bianca van Bourgondie

Bron: eerstkoken.blogspot.nl

Pasta (koop een lekkere bijv. die van Soubry - te koop bij de Makro - maar die van de Lidl is ook goed te eten!) Sperciebonen Zalm (1 stuk p.p., de Aldi heeft hele lekkere) Olie om in te bakken Zelfgemaakte mayo Kappertjes Elke dag iets lekkers! 4 x Smult magazine én de Smulweb agenda 2014 Bestel met korting » Bereidingswijze Boontjes afhalen en koken (niet te gaar... max. 15 min voor behoorlijke dikke moet genoeg zijn). Pasta koken totdat hij nog een beetje ′beet′ heeft (7 minuten voor die van Soubry). Zelf mayonaise maken op de Joop Braakhekke manier: (Belangrijk: Alle ingredienten moeten op kamertemperatuur zijn!) Doe in een hoge beker: 1 ei (heel ei, wit en dooier dus - mijn ei kwam uit de koelkast dus die ging, zonder schaal, 20 seconden in een bakje in de magnetron) sap van bijv. 1 limoentje (kan ook citroen zijn of azijn, ik hou van zure mayo, dus ik neem een heel limoentje) 1 theelepel mosterd 1 theelepel honing peper zout 2 dl zonnebloemolie (geen olijfolie, smaakt veel te sterk vind ik, je kan hoogstens een scheutje gebruiken) Staafmixer op de bodem van de beker zetten. Aanzetten en dan heel langzaam naar boven trekken. Mayo klaar! Bak op het laatst de zalm (tijd afhankelijk van de gaarheid die je lekker vind, maar bak hem niet te lang, dan wordt de zalm zo droog) in de olie. Bestrooi met wat zeezout uit de molen. Maak voor iedereen het bord mooi op: Doe wat spaghetti in een mooi (hoog pastabord), leg daar wat sperciebonen op. Leg hier het stuk zalm op. Doe hier een flinke klodder mayo op en bestrooi de klodder met wat kappertjes. Nog wat kappertjes langs de rand van het bord en eet smakelijk! (Mijn zoon had hier nog wel wat saus door gewild, maar ik vond het heerlijk zo: ik heb wat mayo door de pasta gemengd.) Als je de combi met pasta wat te gewaagd vind: de combi zalm, mayo en kappertjes is op zichzelf ook al heel lekker (dan kan je het bijvoorbeeld eten met salade en ciabatta o.i.d.). Serveertips Ook gaan deze mayo en kappertjes goed samen met tonijn! In dat geval is het lekker om wat wasabi-pasta - kijk uit, is scherp! - door de mayo te doen i.p.v. mosterd.

Bron: smulweb.nl

Barack Obama vloog net, als een moderne Keizer over huize Sigi in z'n Marine One heli, na de Nightwatch in 't Rijks bekeken te hebben. Blog-inspiratie voor Dikke, om een stukje over de keizerwaardige Caesar Salad te schrijven, waarvan het originele recept overigens uit de VS komt. De Caesar Salad heeft overigens helemaal niks met een keizer te maken, wat wel vaak gedacht wordt en wat dan tot uiting komt in een foute schrijfwijze: Ceasar Salade, als in Julius Ceasar. Maar het is dus Caesar, wat de voornaam is van de bedenker van deze Salade + Dressing: Caesar Cardini. Hij was een Italiaanse immigrant en zette de Caesar Salade op 4 juli 1924 (Onafhankelijkheidsdag) voor het eerst op de kaart in Caesar's Place, 1 van zijn restaurants in Mexico. Inmiddels wordt er op allerlei manieren afgeweken van het originele recept. Vorig jaar werd er door het Parool naar de beste Caesar Salad van Amsterdam gezocht. De winnaar was die van Joop Braakhekke's 'le Garage'. Hun Caesar bestaat uit Romeinse Sla, Ansjovis, krokante Kaaswafeltjes, Kip, een zachtgekookt Eitje, Parmezaanse Kaas en Dressing. Klinkt goed en ongetwijfeld lekker. Cardini's Caesar Salad bevat origineel geen Ansjovis, geen Kaaswafeltjes, geen Kip en wel een zachtgekookt Eitje maar dan anders. In het oorspronkelijke recept wordt de Salade met de hand gegeten; dat kan omdat de blaadjes Sla heel gelaten worden. Snij Wit(!) Brood (bijvoorbeeld Ciabatta) in croutongrote stukjes, hussel met een beetje Olijfolie, spreid ze uit op bakpapier en bak ze in een medium hete oven. Verhit Italiaanse Olijfolie in een pan met 2 gekneusde tenen Knoflook. Laat die rustig hun smaak aan de olie afgeven en verwijder ze dan. Verhit er dan de Croutons met een snuf Zout in. Laat uitlekken op keukenpapier. Kook 2 Eieren gedurende 1 minuut, jaja 1 minuut. Doe Romeinse-Slabladeren in een kom en hussel goed met een mooie Olijfolie. Bestrooi met Zout, Peper en eventueel nog wat Olijfolie en hussel weer. Dan het sap van 1 Citroen erover, 6 druppels Worcestershiresaus (hier zit een beetje Ansjovis in) en de Eieren en goed mengen. Tenslotte gaan er de grof geraspte Parmezaanse Kaas en de Croutons over. Klaar. Cardini bewaakte z'n receptuur, patenteerde z'n saus, en was zeker in eerste instantie een fel tegenstander van het toevoegen van Ansjovis aan zijn Salad. Maar later werd er ook door Cardini himself gevarieerd op het origineel. Ook Sigi leukt 'm op. Wat te denken van het toevoegen van gegrilde Kip of Gamba's, krokant gebakken Spek, droog geroosterde Pijnboompitten, gerookte Zalmsnippers, verbrokkelde Gorgonzola of stukjes Avocado. Hiermee transformeer je de originele Caesar tot een maaltijdsalade. Dan nog een krokant Kaaswafeltje en een zachtgekookt Eitje a la Garage erbij en -fuck it- wat Ansjovis. Zo'n Kaaswafeltje zou ik maken door heel dun (2 à 3 mm) gesneden sneetjes Wit (stok-) Brood uit te spreiden op een met bakpapier beklede bakplaat. Hier rasp je heel fijn met je microplane-rasp Parmezaan over. Schuif kort in de oven op 180C. Zonder brood kan ook; rasp (any) Kaas, mix met bijvoorbeeld wat Tijm, vorm hiermee platte cirkels of lange repen op bakpapier, 8-10 min op 180C. Als je ze laat afkoelen op een deegroller of fles, krullen ze mooi. Qua Sla kan je ook variëren met bijvoorbeeld Rucola, Lollo Rosso of Bianco, Radicchio, Eikenbladsla of voor mijn part IJsbergsla. Ik maak wel eens een dressing van 4 eetlepels Mayo http://dikkesigi.blogspot.nl/2013/12/mayonaise-en-mayo-achtigen.html , sap van 1/2 Citroen, flink wat (microplane-)geraspte Parmezaan, scheutje mooie Olijfolie, Peper en Zout. Eventueel verdunnen met wat heet water. Ingrediënten: voor de originele Caesar Salad: 2 kropjes Bindsla (little gem) 2 Eieren Italiaanse Olijfolie Wit Brood voor Croutons 2 tenen Knoflook 2 handen geraspte Parmezaanse Kaas Zout, Peper sap van 1 Citroen Worcestershiresaus, 6 druppels afwijken van het origineel met: gegrilde Kip of Gamba's krokant gebakken Spek geroosterde Pijnboompitten gerookte Zalm Gorgonzola verbrokkeld Avocado in stukjes Kaaswafeltjes (zacht) gekookte Eieren Ansjovis

Bron: dikkesigi.blogspot.nl

AVG

Het AVG'tje, hoeksteen van de Nederlandse Keuken; Aardappels, Vlees en Groenten. Dikke is er groot mee geworden. 'Wat eten we vandaag ?', werd vroeger steevast beantwoord met het benoemen van het stukje Vlees van die dag en de Groente. Denk aan een Karbonaatje, een Slavink, een Schnitzel, een Gehaktbal, Worst of een Speklap. Of een prefab Cordon Bleu. En eens in de zoveel tijd Gebakken Lever, waar ik overigens nog steeds warm voor loop. De Groenten waar Dikke het in zijn jeugd mee moest doen waren Bloemkool, Broccoli, Rode Kool, Witte Kool, Spitskool, Bruine Bonen, Kapucijners, soms Schorseneren, Snijbonen, Sperziebonen, Spruitjes of Andijvie, Alles altijd gekookt. Nu weet ik niet of u ooit gekookte Andijvie at, maar daar wordt je niet vrolijk van. En de AVG-maaltijd werd als vanzelfsprekend gecompleteerd met gekookte Aardappels en Jus, vaak uit een zakje. Ter afwisseling stond er ook wel eens Aardappelpuree op tafel, eveneens uit een zakje. Dikke is nooit een groot Aardappeleter geweest. Dus dank ik God met terugwerkende kracht op m'n blote knieën dat Moeders, net als ik, niet van Stamppot hield. Ooit at ik bij een vriendje Hutspot (Aardappel, Wortel, Ui), wat ik nog steeds als een culinair dieptepunt beschouw. En 1x per week aten we gebakken Vis, op vrijdag. In een katholiek nest is dat zo de gewoonte. Jezus stierf op een vrijdag, en met het eten van Vis matigt de katholiek zich en schept zo ruimte in z'n hoofd om stil te staan bij het lijden van Jezus, onze verlosser. Dat is de theorie, maar ik heb mezelf nooit betrapt op dergelijke gedachten tijdens het eten van een gebakken Tongetje. Op een gegeven moment verscheen er Pasta in het leven van Dikke. Al dente bestond nog niet en de Pasta kwam met veel saus. Toen ik jaren later voor het eerst een Pasta Carbonara kreeg voorgezet vond ik dat ronduit belachelijk, veel te weinig 'saus'; er viel nog veel te leren. Behalve de Vis op Vrijdag kende het leven nog meer vastigheden. Zaterdags haalden we Chinees, en ook al stonden er 261 gerechten op het Chinese menu, wij hielden het bij een Loempia, Babi Pangang, Foe Yong Hai en Nasi, Mihoen of Bami, met een vaag Ei erop samen met een vierkant plakje Ham. Of er werd thuis iets gemaakt dat we dan Nasi noemden. Lekker met Saté uit een zakje, heel gemakkelijk, want je hoefde het zakje alleen maar in heet water te leggen. En op Zondag werd er zelf Soep gemaakt en aten we Patat. Deze werd door Vaders from scratch gemaakt; van Pieper tot Friet, dat dan weer wel. De versgebakken Friet die we overhielden werd verdeeld onder de spelende kinderen op straat. Mooi. Dit klinkt als een culinair redelijk somber verhaal, maar ik neem niemand iets kwalijk. Niets dan respect voor mijn Moeder; je zal maar 5 van de 7 dagen moeten koken terwijl je daar niks aan vindt. En bedenk dat een en ander in de vorige eeuw plaats vond; verse Basilicum was nog heel exotisch. Jamie Oliver speelde nog met blokken. In 1993 was Johannes Fransiscus (Joop) Braakhekke de eerste 'out of the box' tv-kok en toen was Dikke al uitgevlogen. Wijnslurpend en vingerlikkend voedde Joop ons culinair op, terwijl hij de nieuwste keuken-gadget 'de staafmixer' promootte. Dat vingerlikken leidde enorm af, maar er doemde wel een totaal nieuwe culinaire horizon op. Nadat Sigi het ouderlijk huis had verlaten, brak, na de Aardappel-overdose, de Grote Aardappelloze Fase aan, die zeker zo'n 15 jaar heeft geduurd. In Amsterdam leerde ik andere keukens kennen met een minder prominente rol voor de Pieper. Bij de Surinamer 'Mi Lobi' maakte ik kennis met Bakkeljauw, Moksi, Fa Sjong en Kippenlevertjes en -maagjes. De Tibetaan 'Sherpa' gebruikte Linzen en Lamsgehakt in Momo's en op Shaphaleb. Op de Zeedijk bij de TL-Chinees at ik m'n eerste pannenkoekjes-Peking-Eend. Iets verderop Tom Kha Gai bij de piepkleine Thaise snackbar 'the Bird'. De Indonees 'Bojo' was tot lekker laat open, aanschuiven bij anderen aan tafel voor Geitensaté, Rendang of Roedjak en Cendol. Op de eerste date met de jongedame die later mevrouw Sigi zou worden, maakte ik mijn debuut bij de Japanner. Yoichi's is niet meer, maar de door laagzwevende Geisha's geserveerde Gyu Sashi en California Handrolls wakkerden een nieuwe liefde aan. Mevrouw Sigi bleek ook een voorliefde voor de Mexicaan in het algemeen, en voor straight-up Margarita's in het bijzonder te hebben. Niet veel later was Sigi de Sushi-King op Koninginnedag en masterde Guacamole. En zo is dat allemaal heel lang goed gegaan, met alleen hier en daar een een verdwaald nieuw Aardappeltje bij de Asperges. Maar de meisjes Sigi die van ons tweeën een heus gezin maakten gaven te kennen ook wel eens een Aardappel op tafel te willen zien ! Zodoende heeft de Aardappel zich een vaste plek weten te veroveren in de basisvoorraad in huize Sigi. Gewoon gekookt wordt-ie bijna nooit, maar indien wel, dan in de schil. Vaker wordt een kruimige variant tot Puree gestampt. Van overgebleven Puree maak ik de volgende dag Aardappelkoekjes. Aardappelwaaiers zagen het daglicht, maar bleken geen blijvertjes. Een Gratin Dauphinois is wel een Aardappelwinnaar. (check: http://dikkesigi.blogspot.nl/search/label/gratin%20dauphinois ) Mijn eigen favoriete wijze van de Aardappel is de 'Patate al Forno'; wedges geroosterd in de oven. Zodoende is de cirkel weer rond en heeft het AVG'tje Sigi's culinaire omzwervingen overleefd. Maar dan anders; laat het 'tje' maar weg. Example van een huidige Dikke Sigi-AVG: Patate al Forno (A), Tagliata di Manzo (V), Insalata di Peperoni e Rucola (G). Dit wil zoveel zeggen als Aardappeltjes uit de oven met Rozemarijn, Knoflook en Olijfolie, gesneden Biefstuk in een dressing met Tomaatjes en een Salade van geroosterde Paprika's en Rucola. Een godenmaal. Zet de oven op 200 C. Doe de Paprika's in een schaal, hussel met een scheutje Olijfolie en zet in de oven. Draai af en toe en haal ze er uit als ze helemaal zwartgeblakerd zijn. Dan direkt over in een andere schaal of kom en dek af met folie. zo stoomt het velletje los. Maak een dressing door een teen Knoflook in heel dunne plakjes te snijden en die in een mooie Olijfolie heel zachtjes aan te zetten. Niet heet; dat is zonde van je mooie Olie. Zodra je ook maar iets merkt van dat de Knoflook gaat bakken, gaat de pan van het vuur. laat afkoelen. Meng dit met fijngehakte Platte peterselie, Zout en ruim Peper. Veeg nu het zwarte vel van de Paprika's af met behulp van keukenpapier. Sneller gaat dit onder stromend water, maar dan stroomt ook wat van de smaak weg. Snij of scheur de Paprika's in stukken, verwijder zaad en zaadlijsten. Hussel door de dressing. Direkt nadat je de Paprika's in de oven hebt gezet snij je de Aardappelen in partjes; overlangs door de helft en elke helft in de lengte 4-en of 5-en. Met schil en al. Mik ze in een ruime ovenschaal en knip wat takken van je Rozemarijnplant af. Die gaan er bij net als flink wat niet gepelde tenen Knoflook. Hussel door elkaar met Olijfolie, Peper en Zout. Schuif in de oven. Schudt na een half uur om en check de Knoflook, als ze zacht zijn haal je ze er vast uit. Na 45-55 minuten zijn de Aardappels wel klaar, Tot nu toe is het dus een fluitje van een cent. Tegen de tijd dat alles bijna klaar is, ga je met het Vlees beginnen. Zorg wel dat dit goed op kamertemperatuur is. Koop een mooi stuk Hollandse Biefstuk of Biefstukachtig vlees van een in ieder geval mooi beest. Sigi's slager heeft sinds kort Black Angus Beef; übervlees met max veel smaak, uiterst geschikt voor deze bereidingswijze. Maar Ossenhaas, Bavette, Tournedos, Ribeye, Long- of Jodenhaas, Bavette, Kogelbiefstuk, Entrecote is allemaal prima. Mits zo'n mooi stuk vlees goed bereid wordt, wat vooral wil zeggen, niet lang bakken. 2 Minuten per kant in een hete pan en dan nog 2-4 minuten laten rusten onder alu-folie. Je hebt dan een 'medium rare' Biefstuk. De helft is dan nog rood. Korter bakken kan ook voor 'rare' of 'blue rare', langer is een no-go voor Sigi. Zonde van het mooie vlees. Bij mij thuis zou ik een verzoek tot 'medium well' of well done' weigeren. De Tagliata: masseer het mooie stuk Vlees met Olijfolie, wat Zout en versgemalen Peper. Mijn grote vriendin Nigella L. doet Chilivlokken ipv Peper en voegt ook gedroogde Oregano en Rode Wijnazijn toe, maar weet je, als het goed is heb je Vlees dat van zichzelf al enorm lekker is. Doe als Dikke: bak het Vlees op bovenstaande manier, haal uit de pan en laat afgedekt rusten. Nu een scheut Azijn naar keuze in de pan op medium/hoog vuur en roer de aanbaksels los. Roer er samen met gehalveerde Trostomaatjes een snuf gedroogde Oregano door, hussel en haal van het vuur. De DS-AVG is zo goed als klaar. Trancheer het vlees; snij in niet te dikke plakken met een scherp mes, dwars op de draad van het Vlees. Doe je dit niet dwars, dan zit je alsnog te kauwen. Schik de plakken op een schaal met Rucola. De vleessappen druppel je er over. Verdeel de Tomaatjes met hun 'dressing' er om heen. Zet de Aardappels en de tenen Knoflook op tafel. Geef er zelfgemaakte Mayo bij. Meng wat Rucola door de Paprikastukken met de Peterselie-dressing. Het enige nadeel van deze maaltijd is, dat het een ijkpunt wordt voor restaurant-eten, wat lang niet altijd dit niveau zal halen. Voor zelfgemaakte Mayonaise check: http://dikkesigi.blogspot.nl/2013/12/mayonaise-en-mayo-achtigen.html Ingrediënten: 4-5 ons biefstuk of biefstukachtig vlees olijfolie peper en zout 10 trostomaatjes scheut azijn, bijvoorbeeld balsamico- of rode wijn- snuf gedroogde oregano 10 vastkokende aardappelen een paar takken rozemarijn 1 bol knoflook olijfolie peper en zout 4-6 paprika's, liefst geel en rood mooie olijfolie 1 teentje knoflook in heel dunne plakjes handje platte peterselie peper en zout rucola

Bron: dikkesigi.blogspot.nl

AVG

Het AVG'tje, hoeksteen van de Nederlandse Keuken; Aardappels, Vlees en Groenten. Dikke is er groot mee geworden. 'Wat eten we vandaag ?', werd vroeger steevast beantwoord met het benoemen van het stukje Vlees van die dag en de Groente. Denk aan een Karbonaatje, een Slavink, een Schnitzel, een Gehaktbal, Worst of een Speklap. Of een prefab Cordon Bleu. En eens in de zoveel tijd Gebakken Lever, waar ik overigens nog steeds warm voor loop. De Groenten waar Dikke het in zijn jeugd mee moest doen waren Bloemkool, Broccoli, Rode Kool, Witte Kool, Spitskool, Bruine Bonen, Kapucijners, soms Schorseneren, Snijbonen, Sperziebonen, Spruitjes of Andijvie, Alles altijd gekookt. Nu weet ik niet of u ooit gekookte Andijvie at, maar daar wordt je niet vrolijk van. En de AVG-maaltijd werd als vanzelfsprekend gecompleteerd met gekookte Aardappels en Jus, vaak uit een zakje. Ter afwisseling stond er ook wel eens Aardappelpuree op tafel, eveneens uit een zakje. Dikke is nooit een groot Aardappeleter geweest. Dus dank ik God met terugwerkende kracht op m'n blote knieën dat Moeders, net als ik, niet van Stamppot hield. Ooit at ik bij een vriendje Hutspot (Aardappel, Wortel, Ui), wat ik nog steeds als een culinair dieptepunt beschouw. En 1x per week aten we gebakken Vis, op vrijdag. In een katholiek nest is dat zo de gewoonte. Jezus stierf op een vrijdag, en met het eten van Vis matigt de katholiek zich en schept zo ruimte in z'n hoofd om stil te staan bij het lijden van Jezus, onze verlosser. Dat is de theorie, maar ik heb mezelf nooit betrapt op dergelijke gedachten tijdens het eten van een gebakken Tongetje. Op een gegeven moment verscheen er Pasta in het leven van Dikke. Al dente bestond nog niet en de Pasta kwam met veel saus. Toen ik jaren later voor het eerst een Pasta Carbonara kreeg voorgezet vond ik dat ronduit belachelijk, veel te weinig 'saus'; er viel nog veel te leren. Behalve de Vis op Vrijdag kende het leven nog meer vastigheden. Zaterdags haalden we Chinees, en ook al stonden er 261 gerechten op het Chinese menu, wij hielden het bij een Loempia, Babi Pangang, Foe Yong Hai en Nasi, Mihoen of Bami, met een vaag Ei erop samen met een vierkant plakje Ham. Of er werd thuis iets gemaakt dat we dan Nasi noemden. Lekker met Saté uit een zakje, heel gemakkelijk, want je hoefde het zakje alleen maar in heet water te leggen. En op Zondag werd er zelf Soep gemaakt en aten we Patat. Deze werd door Vaders from scratch gemaakt; van Pieper tot Friet, dat dan weer wel. De versgebakken Friet die we overhielden werd verdeeld onder de spelende kinderen op straat. Mooi. Dit klinkt als een culinair redelijk somber verhaal, maar ik neem niemand iets kwalijk. Niets dan respect voor mijn Moeder; je zal maar 5 van de 7 dagen moeten koken terwijl je daar niks aan vindt. En bedenk dat een en ander in de vorige eeuw plaats vond; verse Basilicum was nog heel exotisch. Jamie Oliver speelde nog met blokken. In 1993 was Johannes Fransiscus (Joop) Braakhekke de eerste 'out of the box' tv-kok en toen was Dikke al uitgevlogen. Wijnslurpend en vingerlikkend voedde Joop ons culinair op, terwijl hij de nieuwste keuken-gadget 'de staafmixer' promootte. Dat vingerlikken leidde enorm af, maar er doemde wel een totaal nieuwe culinaire horizon op. Nadat Sigi het ouderlijk huis had verlaten, brak, na de Aardappel-overdose, de Grote Aardappelloze Fase aan, die zeker zo'n 15 jaar heeft geduurd. In Amsterdam leerde ik andere keukens kennen met een minder prominente rol voor de Pieper. Bij de Surinamer 'Mi Lobi' maakte ik kennis met Bakkeljauw, Moksi, Fa Sjong en Kippenlevertjes en -maagjes. De Tibetaan 'Sherpa' gebruikte Linzen en Lamsgehakt in Momo's en op Shaphaleb. Op de Zeedijk bij de TL-Chinees at ik m'n eerste pannenkoekjes-Peking-Eend. Iets verderop Tom Kha Gai bij de piepkleine Thaise snackbar 'the Bird'. De Indonees 'Bojo' was tot lekker laat open, aanschuiven bij anderen aan tafel voor Geitensaté, Rendang of Roedjak en Cendol. Op de eerste date met de jongedame die later mevrouw Sigi zou worden, maakte ik mijn debuut bij de Japanner. Yoichi's is niet meer, maar de door laagzwevende Geisha's geserveerde Gyu Sashi en California Handrolls wakkerden een nieuwe liefde aan. Mevrouw Sigi bleek ook een voorliefde voor de Mexicaan in het algemeen, en voor straight-up Margarita's in het bijzonder te hebben. Niet veel later was Sigi de Sushi-King op Koninginnedag en masterde Guacamole. En zo is dat allemaal heel lang goed gegaan, met alleen hier en daar een een verdwaald nieuw Aardappeltje bij de Asperges. Maar de meisjes Sigi die van ons tweeën een heus gezin maakten gaven te kennen ook wel eens een Aardappel op tafel te willen zien ! Zodoende heeft de Aardappel zich een vaste plek weten te veroveren in de basisvoorraad in huize Sigi. Gewoon gekookt wordt-ie bijna nooit, maar indien wel, dan in de schil. Vaker wordt een kruimige variant tot Puree gestampt. Van overgebleven Puree maak ik de volgende dag Aardappelkoekjes. Aardappelwaaiers zagen het daglicht, maar bleken geen blijvertjes. Een Gratin Dauphinois is wel een Aardappelwinnaar. Mijn eigen favoriete wijze van de Aardappel is de 'Patate al Forno'; wedges geroosterd in de oven. Zodoende is de cirkel weer rond en heeft het AVG'tje Sigi's culinaire omzwervingen overleefd. Maar dan anders; laat het 'tje' maar weg. Example van een huidige Dikke Sigi-AVG: Patate al Forno (A), Tagliata di Manzo (V), Insalata di Peperoni e Rucola (G). Dit wil zoveel zeggen als Aardappeltjes uit de oven met Rozemarijn, Knoflook en Olijfolie, gesneden Biefstuk in een dressing met Tomaatjes en een Salade van geroosterde Paprika's en Rucola. Een godenmaal. Recept: Zet de oven op 200 C. Doe de Paprika's in een schaal, hussel met een scheutje Olijfolie en zet in de oven. Draai af en toe en haal ze er uit als ze helemaal zwartgeblakerd zijn. Dan direkt over in een andere schaal of kom en dek af met folie. zo stoomt het velletje los. Maak een dressing door een teen Knoflook in heel dunne plakjes te snijden en die in een mooie Olijfolie heel zachtjes aan te zetten. Niet heet; dat is zonde van je mooie Olie. Zodra je ook maar iets merkt van dat de Knoflook gaat bakken, gaat de pan van het vuur. laat afkoelen. Meng dit met fijngehakte Platte peterselie, Zout en ruim Peper. Veeg nu het zwarte vel van de Paprika's af met behulp van keukenpapier. Sneller gaat dit onder stromend water, maar dan stroomt ook wat van de smaak weg. Snij of scheur de Paprika's in stukken, verwijder zaad en zaadlijsten. Hussel door de dressing. Direkt nadat je de Paprika's in de oven hebt gezet snij je de Aardappelen in partjes; overlangs door de helft en elke helft in de lengte 4-en of 5-en. Met schil en al. Mik ze in een ruime ovenschaal en knip wat takken van je Rozemarijnplant af. Die gaan er bij net als flink wat niet gepelde tenen Knoflook. Hussel door elkaar met Olijfolie, Peper en Zout. Schuif in de oven. Schudt na een half uur om en check de Knoflook, als ze zacht zijn haal je ze er vast uit. Na 45-55 minuten zijn de Aardappels wel klaar, Tot nu toe is het dus een fluitje van een cent. Tegen de tijd dat alles bijna klaar is, ga je met het Vlees beginnen. Zorg wel dat dit goed op kamertemperatuur is. Koop een mooi stuk Hollandse Biefstuk of Biefstukachtig vlees van een in ieder geval mooi beest. Sigi's slager heeft sinds kort Black Angus Beef; übervlees met max veel smaak, uiterst geschikt voor deze bereidingswijze. Maar Ossenhaas, Bavette, Tournedos, Ribeye, Long- of Jodenhaas, Bavette, Kogelbiefstuk, Entrecote is allemaal prima. Mits zo'n mooi stuk vlees goed bereid wordt, wat vooral wil zeggen, niet lang bakken. 2 Minuten per kant in een hete pan en dan nog 2-4 minuten laten rusten onder alu-folie. Je hebt dan een 'medium rare' Biefstuk. De helft is dan nog rood. Korter bakken kan ook voor 'rare' of 'blue rare', langer is een no-go voor Sigi. Zonde van het mooie vlees. Bij mij thuis zou ik een verzoek tot 'medium well' of well done' weigeren. De Tagliata: masseer het mooie stuk Vlees met Olijfolie, wat Zout en versgemalen Peper. Mijn grote vriendin Nigella L. doet Chilivlokken ipv Peper en voegt ook gedroogde Oregano en Rode Wijnazijn toe, maar weet je, als het goed is heb je Vlees dat van zichzelf al enorm lekker is. Doe als Dikke: bak het Vlees op bovenstaande manier, haal uit de pan en laat afgedekt rusten. Nu een scheut Azijn naar keuze in de pan op medium/hoog vuur en roer de aanbaksels los. Roer er samen met gehalveerde Trostomaatjes een snuf gedroogde Oregano door, hussel en haal van het vuur. De DS-AVG is zo goed als klaar. Trancheer het vlees; snij in niet te dikke plakken met een scherp mes, dwars op de draad van het Vlees. Doe je dit niet dwars, dan zit je alsnog te kauwen. Schik de plakken op een schaal met Rucola. De vleessappen druppel je er over. Verdeel de Tomaatjes met hun 'dressing' er om heen. Zet de Aardappels en de tenen Knoflook op tafel. Geef er zelfgemaakte Mayo bij. Meng wat Rucola door de Paprikastukken met de Peterselie-dressing. Het enige nadeel van deze maaltijd is, dat het een ijkpunt wordt voor restaurant-eten, wat lang niet altijd dit niveau zal halen. Ingrediënten: 4-5 ons biefstuk of biefstukachtig vlees olijfolie peper en zout 10 trostomaatjes scheut azijn, bijvoorbeeld balsamico- of rode wijn- snuf gedroogde oregano 10 vastkokende aardappelen een paar takken rozemarijn 1 bol knoflook olijfolie peper en zout 4-6 paprika's, liefst geel en rood mooie olijfolie 1 teentje knoflook in heel dunne plakjes handje platte peterselie peper en zout rucola

Bron: dikkesigi.blogspot.nl

Welkom terug in het Eerst Koken Kookboekenmuseum waar Oud & Versleten worden gekoesterd. “Recepten van Flipje het fruitbaasje” was een gratis boekje, uitgegeven in 1935, ter ere van het 50-jarige bestaan van de jamfabriek ‘De Betuwe’ uit Tiel. Flipje (wie kent hem niet, hun reclamefiguurtje gemaakt van een framboos en rode bessen) bestond net twee jaar en zou razend populair worden in de decennia erna. Nu valt er best wat te zeggen over Flipje, maar de schrijfster van de recepten is veel interessanter. Die recepten werden geschreven door Martine Wittop Koning, een zeer bekende kookboekenschrijfster uit die tijd (waarschijnlijk zelfs de meest productieve schrijfster van de 20 e eeuw). Maar ze stond bepaald niet bekend om haar exquise gerechten, want ze schreef vooral over de voedende, simpele keuken voor de arbeidersklasse. En dat komt ook weer sterk naar voren in dit werkje. Het is volkomen achterhaald, en daar kan deze dame niets aan doen, maar het kan zelfs toen niet heel erg spannend zijn geweest. En dat was nou precies de bedoeling van mejuffrouw Wittop Koning… Wittop Koning (1870 – 1963) schreef of vertaalde zo’n 200 publicaties en het is niet moeilijk om tussen oude kookboekjes iets van haar hand tegen te komen. Zo probeerde ik laatst uit te zoeken of je dood gaat aan het eten van beukennootjes (dat soort dingen doe ik tegenwoordig op zaterdagavond bij gebrek aan spannender alternatieven) en in mijn zoektocht stuitte ik op een krantenartikel uit 1943 over de giftigheid van de zaadjes. Het bleek dat Martine in de krant had aangeraden om beukennootjes te verzamelen en daarmee te koken vanwege het hoge vetgehalte. Tenslotte waren de vetrantsoenen in de oorlog karig, en al helemaal voor een tijd waarin men gewend was veel meer vet te gebruiken dan wij nu. Op aanraden van de kokkin bakten de lezers er taart, koekjes en brood mee, om daarna spoorslags af te reizen naar het ziekenhuis. Dood ga je weliswaar niet aan beukennootjes, maar je kunt er flink ziek van worden. Wittop Koning nam haar advies volgens het artikel nooit terug en die reactie, maar ook de recepten, typeren haar. Dubbel klikken om te vergroten Ze kwam zelf uit een ontwikkeld ingenieursgezin, maar richtte zich tijdens haar werkzaam leven als huishoudschoollerares vooral op de arbeidersklasse, waar veel eer viel te behalen, want menig gezin leefde nog in erbarmelijke toestanden. Het idee was dat alles op zijn pootjes terecht zou komen zolang je de man van de jenever wist te houden en het gezin werd gevoed met goede, maar goedkope producten. Wittop Koning omarmde het zuinige principe van de huishoudscholen als geen ander. Simpel en eenvoudig waren de kernwoorden. Saai en zuinig waren het ook. Het waren weliswaar andere tijden, met twee wereldoorlogen en een crisis tussendoor, en in dat tijdvlak heeft ze veel gedaan om de lagere klasse kennis bij te brengen over voedingswaardes en het verstandig omgaan met huishoudbudgetten. Maar toch staat ze vooral bekend om haar eenvoudige recepten. En ook om haar pogingen om de bevolking vegetarisch te laten eten. Ik vind haar zelden betuttelend overkomen wanneer ze mensen probeert te bekeren, want ze schreef net zo goed over vlees als over groente, maar een stamppot met peulvruchten erdoor gemengd om zo vlees te kunnen uitsparen was bij haar nooit ver weg. Haar idee was om de mensen ermee bekend te maken en ze dramde nooit door - zo slim was ze wel. Maar toch was het vegetarisme begin 20 e eeuw nog erg onbekend en beslist onbemind, en niet geaccepteerd, en ze kwam niet ver bij een maatschappij die vlees op de eerste plek zette. Tel daarbij op dat ze niet alleen geheelonthoudster was, maar alcohol ook openlijk afkeurde, dat ze nooit is getrouwd, en een overtuigd theosofe was. Kortom, een ongewone dame voor die tijd. Lange tijd bleef ze het mikpunt van spot voor zowel de arbeidersklasse die geen betutteling wenste, als haar vakgenoten, die haar zonderling en controversieel vonden. Ook na haar dood werd ze vooral gezien als één van de huishoudschoolleraressen die de Hollandse keuken om zeep hadden geholpen door er elke ‘sjeu’ uit te halen, zodat er slechts een uitgeklede basisvoeding over bleef. Eten om te voeden, en niet om te genieten. Maar om eerlijk te zijn intrigeert deze dame mij. Ze was zeer zelfverzekerd, kordaat, intelligent en er zat een achterliggende gedachte van feminisme achter alles wat ze deed. In die tijd waren dat bewonderingswaardige eigenschappen. Nb. dat feministische aspect vraagt misschien wat uitleg, want tegenwoordig speelt het volgende geen rol meer: wanneer je als huisvrouw alleen nog maar aardappels en groente hoeft te koken, ben je veel sneller klaar met je werk, dan dat je de hele dag moet smoren, stoven, bouillons trekken, uitbenen, en wat al niet meer. Die besparing op tijd kon de vrouw goed gebruiken om aan haar eigen ontwikkeling te werken. Daarom maakte ze ook zoveel reclame voor kant-en-klare produkten als Maggi en Maizena. Het was makkelijk om te gebruiken en het verlichtte de taken van de huisvrouw. Kortom, sorry Flipje en sorry mejuffrouw Wittop Koning, maar ik kon niets in het boekje vinden waar de huidige consument nog op zit te wachten. In deze tijden van tiramisu, pannacotta en yoghurt met aardbeien-cheesecake-stukjes wordt men niet meer blij van een rijstberg waar rondom peren uit blik staan gerangschikt, met boven elke vrucht een ‘steeltje’ van groene sukade, afgetopt met een verdikte saus van het sap uit het blik. Ook maïzenapudding met fruit uit blik heeft nog maar weinig (geen?) aantrekkingskracht en wat dacht u van ‘ vruchten als avondtractatie ’: blikvruchten naar keuze met een toefje slagroom. Leg bij elke portie een wafeltje of een biscuitje . Nou, dat zal smullen worden… Of hè, wat zijn we toch een stel verwende nesten geworden! Moeten we nou perse elke avond tartufo, crème brulee, biologische herfstvla met stoofperen of een bakje banoffee pie met een ganachelaagje? Kijk nou naar 1935; toen waren ze nog oprecht verheugd over een schaaltje warme rijst met abrikozen. Zullen we vanavond weer eens gewoon een toetje met yoghurt doen? Mét een scheutje Tova. Tova? Oh ja…. Het flesje aardbeiensaus dat vroeger altijd op tafel stond? Nou, het staat blijkbaar nog steeds bij veel mensen op tafel, want het bestaat nog steeds. En om eerlijk te zijn; als iets al zo’n honderd jaar bestaat moet het wel goed zijn, toch? En zo slecht is het ook niet; het is feitelijk fruit met suiker en wat pectine. Dunne jam eigenlijk. Maar ja, dat kunnen we zelf ook wel? Op dit moment verkoopt Hero namelijk maar drie varianten: aardbeien, chocolade en bosvruchten, terwijl ze er vroeger wel twaalf tegelijkertijd hadden. Wat dachten jullie van ananas, boschbessen, citroen, cranberry’s, meikersen, reine claude (jaaaa!) of sinaasappel? Zo wil je wel vaker yoghurt eten. En zo komen we weer terug bij het boekje van Flipje. Tova door de jaren heen Bron: Collectie Gelderland Goed, hoe doen we dat, zo’n flesje homemade Tova? Eerst maar even op een echt flesje Tova kijken. In een verpakking aardbeiensaus uit de fabriek zit het volgende: 30 % aardbeien, water, suiker, nog meer suiker in de vorm van glucose-fructosesiroop, verdikkingsmiddel ( gemodificeerd zetmeel en pectine), citroenzuur, aroma, kaliumsorbaat als conserveringsmiddel en cochenille (een rode kleurstof gemaakt van gestampte luizen – daarmee is het alvast niet vegetarisch). Een heleboel hiervan hebben wij helemaal niet nodig. Nu is zo’n dessertsaus niets meer dan een simpele coulis, welke we kunnen binden met alleen maïzena, maar Hero doet dat onder andere met pectine, dus dat kan ik ook. Verder houden we het bij fruit, water, suiker en een kneepje citroensap voor het lekker. Ik maakte saus van mandarijnensap en frambozen (uit de diepvries). Allebei echt heerlijk. Helemaal als het net gemaakt is, dus maak gewoon kleine porties per keer. Je kunt feitelijk elk fruit gebruiken, maar wanneer je fruit gebruikt dat zelf pectine bevat (zwarte bessen, appel, druiven en meer), sta ik niet in voor de vloeibaarheid van de saus. Waarschijnlijk krijg je een vaste gelei als je het recept niet aanpast. Zelfgemaakte Tova wanneer je fruit gebruikt (ik ga even uit van frambozen): 100 ml water 150 gr geleisuiker (Van Gilse) 100 gr frambozen 1 el vers citroensap Verhit het water met de suiker tot kokend en laat de suiker oplossen. Voeg de frambozen en het citroensap toe en laat dit in enkele minuten zachtjes kapot koken. Druk de bessen fijn. Laat het iets afkoelen (en op elkaar inwerken) en zeef het warme mengsel dan. Laat het verder afkoelen en roer steeds even zodat er geen vel op komt. De saus wordt zo dik als stroperige limonadesiroop. Laat hem zo, of voeg een geweekt gelatineblaadje (1,6 gram) toe aan het hete, gezeefde mengsel, om de saus wat lobbiger te maken. wanneer je sap gebruikt: Vervang het water en fruit in het bovenstaande recept gewoon met sap, dus gebruik bv 200 ml mandarijnensap (100 gr frambozen staat nagenoeg gelijk aan 100 ml sap). 200 ml mandarijnensap 150 gr geleisuiker (Van Gilse) 1 el vers citroensap Laat de suiker oplossen in het sap, met het citroensap, en wanneer er schuim op komt, kan je de siroop ook even zeven. Laat het verder afkoelen en roer steeds even zodat er geen vel op komt. De saus wordt zo dik als stroperige limonadesiroop. Laat hem zo, of voeg een geweekt gelatineblaadje (1,6 gram) toe aan het hete, gezeefde mengsel, om de saus wat lobbiger te maken. En dan nog een recept van niemand minder dan Joop Braakhekke. Die schrijft in ‘ Kookschrift van een kookgek 2’ het volgende: “Eigen Tova maakt ieder naar zijn smaak (en beschikbare restjes). Ik maak hem op basis van sinaasappelsap, staartje witte wijn, slokje Grand Marnier, kruidnageltje, flinke lik honing, wat water erbij, sinaasappelschil kook ik mee en dat laten indampen. Hierdoor gaan de suikers karameliseren. Soms doe ik er een scheutje soja bij. Tip: eigen tova n iet te lang laten pruttelen, want dan wordt 'ie bitter.” ~~~~~~~~~~~~~~~~ Tot slot nog een opmerking: van een handje beukennootjes ga je niet dood, maar je moet ze in ieder geval niet rauw eten. In gepofte vorm is het meeste of al het gif verdwenen en zijn ze heerlijk. Een beetje klein, dat wel. Het moet wel oorlog zijn wil je zo ver komen om er 1000 te verzamelen om een brood van te bakken, want voor 100 gram beukennotenmeel raap je al snel 200 nootjes, die stuk voor stuk gepeld moeten worden! Eerdere kookboeken uit deze serie: Deel 1 – Pont Neuf patat (1929) Deel 2 – Drie in de pan (1926) Deel 3 - Andalusische salade (1905)

Bron: eerstkoken.blogspot.nl

Toen ik twintig jaar geleden mijn eerste Tarte Tatin maakte, moest je iedereen uitleggen wat dat was. Tegenwoordig moet iedere zichzelf respecterende hobbykok, op zijn minst een keer een Tarte Tatin gemaakt hebben en als je de huidige foodblogs leest wordt je er mee doodgegooid. Tot mijn niet geringe verbazing heeft bijna niemand het erover hoe lastig een Tarte Tatin bakken eigenlijk is. Het lijkt net zo 'makkelijk' als een quiche maken, ik heb het al eerder gememoreerd geloof ik, niets zo moeilijk als een goede Quiche Lorraine maken. Tarte Tatin is een appeltaart, waarbij appelschijfjes, boter en suiker onderin de bakvorm gedaan worden en daar overheen wordt dan het deeg gedrapeerd. Het idee is simpel, de appelschijfjes dienen te karameliseren en daar bovenop moet het deeg voor een knapperig korstje zorgen, eenmaal gebakken dient de vorm omgekeerd te worden op een bord zodat de gekarameliseerde appelschijfjes de bovenkant van de taart vormen. Links Caroline, rechts Stéphanie. De herkomst van de taart wordt intussen door meerdere legendes gevoed. De gezusters Tatin dreven een hotel in Lamotte Beuvron, een klein dorpje aan de Beuvron, midden tussen de uitgestrekte bossen van de Solonge in het departement Loir-et-Cher. De Solonge was en is een populair jachtgebied, niet ver van Orléans. De Roi de Soleil ging er waarschijnlijk al jagen en Napoleon III kwam er ook graag. Toen Stéphanie et Caroline Tatin op een zondag in 1889 bezig waren de lunch voor te bereiden verbrandde hun appeltaart, de jagers zaten al aan tafel, geen tijd te verliezen dus. De vulling van hun taart bleek nog te redden en er werd snel een nieuw deeg over gelegd en de taart werd de oven in geschoven en opnieuw gebakken. De zoveelste mythe is geboren en het was Curnonsky, humorist en toonaangevende culinaire recensent, die de taart in 1926 in Parijs presenteert als 'tarte des desmoiselles Tatin'. Van Dam merkt op in zijn 'dikke' boek dat de ovens destijds natuurlijk totaal anders en veel heter waren als tegenwoordig het geval is. Toentertijd werd er met kolen en hout gestookt in prachtige en grote cuisinières van gietijzer. Anderen beweren dat ze de taart, bij het uit de oven halen, zou hebben laten vallen of dat ze vergeten waren het deeg onder de vulling te leggen bij de voorbereiding(!). Geen idee hoeveel hij al ophad, maar Joop Braakhekke beweerde eens in zijn kookprogramma met droge ogen dat een van de zusters zo onhandig was, dat ze de taart bij het traplopen had laten vallen en toen omgekeerd terecht kwam. Je hebt tegenwoordig zelfs een heuse Confrèrerie des Lichonneux de Tarte Tatin. Dit zijn de ware fans, kan het bijna niet geloven, ik stel voor dat we Braakhekke lid maken! De Confrèrerie van de Tarte Tatin... De lokale patissier heeft er eentje gemaakt met een doorsnede van 2m50, zou graag gezien hebben hoe ze die omdraaiden na het bakken. Wel leuk dat het hotel van de gezusters Tatin nog altijd bestaat en de villa waar ze samen woonden nog steeds in handen van de familie is. De villa is nu een chambre d'hôte , onnodig te vragen wat er op het menu staat. Voor het deeg hebben we pâte brisée nodig, sommigen gebruiken kant-en-klaar bladerdeeg, kan maar dan is het geen Tarte Tatin meer! Klik op de link voor het recept van het deeg. Recept voor de vulling(taartvorm van 28 cm): 4 tot 6 zure appels, ik heb nu Elstar genomen rietsuiker 50 gram boter 1/4 liter slagroom Maak het deeg en laat het nog minstens een half uurtje in de koelkast rusten. Schil intussen de appels en verwijder de klokhuizen met een appelboor. Snijdt de appels in mooie schijfjes en besprenkel ze met wat citroensap om verkleuring tegen te gaan. Verwarm de oven voor op 180˚. Vet de bakvorm in met ruim boter, gooi een handje rietsuiker in de vorm en verspreid de suiker. Leg de schijfjes appel in een mooie cirkel dakpansgewijs in de vorm, strooi opnieuw een handje rietsuiker over de vulling. Verdeel nog wat stukjes boter over de appelschijfjes. Laat het deeg iets op temperatuur komen, bestuif het werkvlak met wat bloem, kneed het nog even en rol er een mooie cirkel van, iets groter dan de vorm. Leg het deeg in de vorm, vouw de rand om en dresseer de rand met een vork. Maak in het midden een gaatje in het deeg zodat de stoom, die van de appel afkomt kan ontsnappen. Eigenlijk zou je een taartvorm van gietijzer moeten hebben en dan op de bodem van de oven beginnen met bakken, vooropgesteld dat de oven onder en bovenwarmte kent. Ik gebruik een gewone bakvorm, maar maak ook gebruik van mijn 'pizzaoventje', een gewone oven, maar onderin ligt een steen en ik begin met de vorm eerst 20 minuten op de steen te leggen, zodat de appels kunnen karameliseren. Als je boven en onderwarmte hebt kun je de vorm ook eerst gewoon op de bodem van de oven zetten. Daarna heb ik de vorm nog eens 30 minuten in het midden van de oven laten bakken. Het deeg heeft nu een mooie goudgele kleur. Laat de vorm iets afkoelen, dan voorzichtig omkeren op een groot bord. De taart geurt heerlijk, ik vind alleen de appels nog iets te licht van kleur, jammer maar helaas. Het is net Hotel Tatin hier, de gasten zitten al te wachten, gelukkig een gasbrander onder handbereik! De volgende keer de eerste baktijd gewoon nog wat verlengen. Gelukkig is met de smaak niets mis, de zurige appel past goed bij het zoete van de taart. Serveer lauw met een mop slagroom.

Bron: cuisinepratique.blogspot.nl

Speciaal voor Mimi die een snel recept voor lof zocht. Ingrediënten: Lof Champignons Sjalotten Oregano of tijm Boter Eventueel gerookte kaas. Bereiding: Verwarm de oven voor op 150C. Snij de lof, champignons en sjalotten in grove stukken en roerbak ze met de oregano in de hete boter in een koeken- of hapjespan. Strooi er zout en veel peper over. Zet de pan in de oven tot de lof lichtbruin is. Leg er eventueel de plakken kaas over en wacht tot de kaas gesmolten is. Lekker hoor, ook zonder kaas, ik heb er hier zo maar een paar stukjes opgelegd. Recept van Joop Braakhekke

Bron: atikgegetenheb.blogspot.nl

Gezondheid kost wat. Soms kost het geld, soms doorzettingsvermogen. Voor mij is de wil het belangrijkst, maar alleen als ik weet en begrijp wat de oorzaak is en hoe ik het kan oplossen. Zo heb ik dankzij Bates oefeningen nog steeds geen bril. Maar soms hou ik het niet vol. Het is zo saai om het vol te houden. Maar de gedachte dat ik dan weer aan een bril moet geeft me moed om door te gaan. Ik had een multifocale bril, maar die heb ik niet meer. Het constante oefenen met de ogen daar baal ik soms wel van. Zo ook dat ik al vijf jaar bezig ben om mijn leverwaarden omlaag te brengen, koste me soms moeite. Ik geef het toe. Ik zoek dan naar middelen om mij te stimuleren om de juiste dingen te eten. Gisteren sprak ik met mijn huisarts af dat ik alsnog een tweede echo wil hebben voor de gevonden cyste in de lever en in de nieren. Ik heb er twee en ik doe al vijf jaar mijn best om ze kleiner te krijgen. Destijds zei mijn huisarts, geeft niets. Als ze te groot zijn, halen we gewoon het vocht er uit. Ik besloot mijn eten aan te passen en vorig jaar gaf ik een veel geld uit aan een zelf betaalde NTTT arts en aan supplementen. Het heeft geholpen. Mijn leverwaarden zijn nog niet op het normale punt maar er dicht bij in de buurt. Ik ben benieuwd naar de cystes. Ik was dus benieuwd naar de omvang van de cystes en ik wilde opnieuw een tien minuten durende echo van de bovenbuik Mijn huisarts vond het onzin en vertelde me dat er mensen geboren worden met cystes. Maar omdat ze in een grafiekje op haar computer kon zien hoe laag de waarden waren besloot ze voor mijn goede gedrag een verwijsbrief uit te schrijven. Zijn er dan babies die geboren worden met cystes? Echt? Oef. Daar ging mijn belevingswereld. Joop Braakhekke besloot om zijn alvleesklierkanker te bestrijden hypothermie-kanker. Het kostte hem 1200 euro per maand. Hij had dat geld en hij had het er voor over. Joop Braak hekke is een tv kok en inmiddels 75 jaar oud. De alvleesklierkanker is weg! Hij vond dat artsen terughoudend waren over zijn besluit. Deze therapie wordt niet vergoed. Maar hoe dan ook. Zijn wekelijkse bezoeken aan het ziekenhuis, waarbij zijn lijf werd opgewarmt tot 43 graden heeft hem geholpen. De kankercellen hielden niet van de hitte. De kankercellen lieten het leven en Joop leeft verder. Het besluit van Joop vind ik perfect. Het is jammer dat gezondheid die veel geld kost niet door iedereen betaald kan worden. Met voeding kan je je gezondheid verbeteren maar ook verslechteren. Zo kun je bijvoorbeeld een trage schildklier verbeteren met een dieet. Bron: RTL nieuws

Bron: opnieuwbegonnen.blogspot.com

Recepten999 is a recipe search engine that find recipes with advanced filters like ingredients, categories and keywords.
Recepten999 does not host recipes, only links to other sites. | FAQ | Privacy