Aangezien ik dol ben op alles wat in het water leeft en er nergens in Nederland zoveel aanvoer is van al die zilte zaligheden dan in Zeeland, heb ik er 35 jaar geleden voor gekozen om naar deze prachtige provincie te verhuizen. Nee, dat is een grapje. Het was een stukje huisvesting, een beetje meer inkomen en een heleboel liefde dat me hier toe bracht. Amore’s gelukzalige vonkenregen is in de loop der jaren een beetje verbleekt misschien, maar mijn warme genegenheid voor allerhande heerlijkheden die de zee ons geeft, heeft nog niets aan kracht ingeboet. Zeebaars. Tarbot. Mosselen. St. Jacobsschelpen. Garnalen. Je mag me er voor wakker maken. Opgewekt zal ik vork en mes ter hand nemen, want een vers visje smaakt me altijd. Oók in het holst van de nacht. Vandaag was het weer de hoogste tijd om in te slaan. En als ik dat doe, dan is er voor mij maar één adres in heel Zeeland: vishandel van As Zeeland in Yerseke. Met het azuurblauw van zuiver Oosterscheldewater in de achtertuin van deze onderneming, spreekt het haast vanzelf dat er dagelijks aanvoer is van kraakverse vis. De kwaliteit van vis wordt voor het overgrote deel bepaald door zijn mate versheid. Daar heb ik bij Van As nog nooit iets te klagen over gehad. Ik moet even zoeken naar de nieuwe ingang aan de Korringaweg 33, want Arie en Maddy Schot hebben hun zaak recentelijk volledig gerestyled. Vitrines, toonbanken, bakapparatuur, wanden, alles is spiksplinternieuw en blinkt me tegemoet. Blikvanger is de grote, ronde koelvitrine met daarin uitgestald alle mogelijke soorten verse vis: roodbaars, zalm, dorade, rogvleugel, sliptong en nog veel meer. Ook de uitstekende kwaliteit schaal- en schelpdieren zijn, zoals vanouds, volop aanwezig. Mandjes platte oesters (0000) gaan hier vlot over de toonbank. Maddy toont me enthousiast het vernieuwde homarium, waaruit een keuze te maken valt uit de diverse groottes (levende) kreeft. Op dit moment (begin mei-half juli) zijn het louter Oosterscheldekreeften die verkocht worden; volgens kenners de allerlekkerste die bestaan. Bij het aanzicht van zoveel voortreffelijk kreeftenvlees, spreek ik mezelf vermanend toe: dit jaar moet ik toch echt al mijn angst voor het zelf bereiden van dit exclusieve schaaldier opzij zetten en er gewoon stoutmoedig aan beginnen. Overigens wordt er buiten het seizoen plaats gemaakt voor de Canadese kreeft. “We hebben zo’n uitgebreid assortiment omdat we veel aan de horeca leveren”, vertelt Arie Schot me desgevraagd. “Daar zitten ook veel sterrenrestaurants tussen en die wensen vanzelfsprekend topkwaliteit geleverd te krijgen. Er wordt veel naar lijn- of haakgevangen vis gevraagd, dus lever ik dat. En we proberen ook zo veel mogelijk wildvangst aan te bieden. Kijk, die kleine tarbot, de kabeljauw en schol is allemaal wildvangst.” Hij wijst me de vis aan in de overvolle vitrine. Op mijn vraag met welke restaurants precies samengewerkt wordt, volgt een bescheiden gemompel. Niettemin versta ik klinkende namen als La Trinité (Sluis), Pure C (Cadzand-Bad), Hof van Cleve (Kruishoutem België) en jawel, de recent verschenen ster aan Sergio Herman’s firmament: The Jane in Antwerpen! Als ik mijn enthousiasme hierover laat blijken, wimpelt Arie dit af met een schouderophalen. "Waar het om gaat is de vis," zegt hij achteloos, "die moet goed zijn. En vers. Met onze geconditioneerde eigen moderne bestelauto's leveren wij alles op locatie volgens alle strenge richtlijnen om de kwaliteit van onze producten te waarborgen." Sinds kort heeft het hardwerkende echtpaar ook zelf een kok in de arm genomen. Deze verzorgt allerhande traiteurproducten. Ik zie aanlokkelijke hapjes zoals zalmvlinders met spinazie en hartige taarten, maar ook kant-en-klaarmaaltijden als visbami en tagliatella met garnalen. Tevens zijn er elke dag vers bereide salades voorradig. Met ingrediënten als tonijn, zalm of krab vormen zij een levensgroot verschil in smaak met de vergelijkbare producten uit de supermarkt! Intussen heb ik mijn wensen kenbaar gemaakt: zalmstaarten, paling en wilde tarbotjes. En wat dan zo fijn is dat de minder aangename werkzaamheden als fileren, ontgraten, ontschubben, portioneren of sealen met alle soorten van genoegen voor de klant worden uitgevoerd. Het gekochte kan zó in de pan of in de diepvries. Omdat het rond lunchtijd is, nemen de Man en ik even rustig de tijd om een vers gebakken lekkerbekje te verschalken. “Niks heek hier, maar échte kabeljauw”, fluistert Arie ons in het voorbijgaan toe. “Dat is wel te proeven, hoor! Zo heerlijk mals als ze zijn”, roepen Man en ik in koor. En dan meen ik toch echt een weliswaar verstolen, maar trots glimlachje te bespeuren op het gezicht van deze gedreven ondernemer. N.B. Ik word niet gesponsord om dit artikel te publiceren. Bovendien heb ik geen enkele commerciële connectie met vishandel Van As Zeeland. Ik schrijf slechts over zaken die mij persoonlijk in beroering brengen.

Tegenwoordig worden er voor van-alles-en-nog-wat prijzen uitgereikt. Je hebt natuurlijk de Oscars en de Gouden Palm, de trofee voor sportman en -vrouw van 't jaar, de award voor best geklede man en vrouw,... maar dat je ook een Home & Deco Trophy hebt waarin de beste en/of mooiste en/of meest vindingrijke huis-, tuin- en keukenspulletjes gelauwerd worden, dat wist ik niet. Tot ik hiervoor een uitnodiging ontving. Het event vond plaats in Salons de Romree in Grimbergen. Op een avond. Op een dag dat ik geen looptraining had. En ook geen kookles. En er werd mij een goed gevulde goodiebag beloofd. En er was een uiteenzetting van trendwatcher Herman Konings. En er was een receptie. Genoeg argumenten dus om mij overstag te doen gaan en mij in mijn autootje te laten wippen om in volle spits - dat wel - richting Brussel te sjezen. En ik heb het mij niet beklaagd. Bedoeling van de avond is om trofeeën uit te reiken aan nieuwe 'hebbedingetjes' (al is dat door de hoge prijs in bepaalde gevallen niet het juist gekozen woord) die opvallen door hun design of innovatie en dat in 7 categorieën: Cooking & Baking, Kitchen Accessories, Drinking Wine & Bubbles, Living & Giving, Eating & Dining, Outdoor & Barbecue en Luxury. Zowel het publiek mocht zijn stem uitbrengen (en dat deed het massaal: maar liefst 4000 man bracht z'n stem uit via de website van Cuizine.be ) als de handelaars zelf. Mijn persoonlijke voorkeur? Mag ik een joker kopen en er 2 kiezen? Eentje voor het design en eentje voor het creatieve aspect. Voor het design ging mijn voorkeur voor 't volle pond naar de Bugatti Glamour thermos. Hij ziet er niet alleen leuk uit, hij houdt je koffie of thee of soep ook nog eens 24 uur warm! Ik ben trouwens niet alleen die mening toegedaan, want de isoleerkan ging in de categorie Kitchen Accessories met de publieksprijs aan de haal. Geef toe, zo'n elegante kan in een trendy kleurtje op je keukentafel 's morgens, daar word je toch direct vrolijk van? Zelfs op een maandagmorgen! Het meest innovatieve artikel dat mijn persoonlijke voorkeur wegdroeg, was de Nature Colours kookpottenreeks van Silit met geïntegreerde stoomuitlaat en vergiet. Dat ze daar niet vroeger opgekomen zijn! Deze potten in mooie natuurlijke kleuren zijn niet alleen ovenproof en geschikt voor alle warmtebronnen, ze laten je toe om je patatjes af te gieten zonder geklungel met het deksel en het risico op brandwonden vandien. Geniaal! En ja, ook hier ben ik eigenlijk maar een 'meeloper' bleek later op de avond toen de prijzen uitgereikt werden, want deze juweeltjes kregen zowel de publieksprijs als de prijs van de vakjury toegekend in de categorie Cooking & Baking... Of er mij nog dingen bijgebleven zijn? Jazeker! Ik ben gisteren gestart met het opstellen van mijn X-mas wishlist! Staan genoteerd de Annécy kaasrasp van Peugeot. Ook goed voor noten en chocolade. De wijndispenser Laboul, ook alweer in vrolijke kleurtjes om je BBQ of eender welk feest op te luisteren. Een must om die lelijke wijnkartons weg te moffelen. En bovendien een Belgisch ontwerp. We mogen al eens chauvinistisch zijn, niet? Wat er ook op mijn lijstje stond, maar ik terug heb mogen afvinken zijn de silicone moelleux vormpjes van Lékué waarmee een moelleux au chocolat (my favourite!) niet meer kan mislukken en de magnetische potonderzetter van Eva Solo. Die zaten gewoon in de propvolle goodiebag die ik na afloop van het event mee naar huis kreeg! Die vormpjes gaan trouwens héél binnenkort uitgebreid getest worden, dat voel ik nu al... Ik kom in 2014 graag terug! Wil je alle winnaars in alle categorieën kennen? Klik dan hier .

Op dit moment zit ik ‘tussen twee banen’! Naast het continu speuren naar vacatures, kom in eindelijk toe aan wat ‘kookprojecten’ zoals desembrood bakken. Zoals je ziet, is de frequentie van geplaatste blogs ook vrij hoog geweest de laatste tijd…. Vandaag mijn ervaringen met het maken van een moederdeeg of starterdeeg en het bakken van een brood. Ik ben vorige week woensdag begonnen met het moederdeeg en vandaag geëindigd met een succesvol gebakken brood. Geen lange verhandelingen (maar wel een korte uitleg) over wat er precies gebeurt als je moederdeeg maakt en een brood bakt. Hiervoor verwijs ik (met haar goedkeuring) naar een site van Ineke Berentschot. Alle eer voor haar vanwege het heldere verhaal en leuke recepten. Haar site kun je vinden op: www.wiebaktmee.nl. Mij is duidelijk geworden: er is niet één allesomvattend recept. * De één start met roggemeel, de ander met volkorenmeel of gewoon bloem… * Er zijn tips om het dagenlang te laten rusten, de ander voedt en roert het iedere dag tweemaal. Daartussen zitten allerlei varianten. * Ook neemt iemand als 'starthulp' biologische rozijnen voor het moederdeeg, de ander een scheut karnemelk. .. * Sommige thuisbakkers waarschuwen voor het gebruik van metalen lepels en materiaal, anderen gebruiken absoluut geen kraanwater… * Een aantal mensen plaatst het moederdeeg in de koelkast, sommigen laten het op kamertemperatuur… * De één gebruikt een snufje zout bij het bakken, de ander eetlepels….. * Sommigen keukenprinsessen/prinsen bewaren het moederdeeg voor volgend gebruik, als een ingedroogd klontje, een andere groep mensen maakt een papje…. * Een aantal mensen leggen een doek over het moederdeeg, anderen een deksel of plasticfolie…. * De één bakt het brood 45 min. op 235 graden C, anderen 1 uur op 190 graden C… * Ook zijn er bakkers die zetten een kommetje water onder in de oven (voor extra mooie korst), andere bakkers spuiten het brood (laat het in de oven) om de 10 minuten in met water uit de plantenspuit…. * Bakker A bakt zijn brood in een vorm…. Bakker B bakt haar brood los op de bakplaat… * De verantwoorde bakkers onder ons bakken met uitsluitend biologisch meel, de meer nonchalante types bakken ze overal bruin van… * Mixt de één half roggemeel, half volkoren tarwemeel, de ander mixt tarwebloem en een handje speltmeel, kamutmeel, boekweitmeel, gebroken lijnzaad, vruchten, kruiden, etc. * Sommige mensen geven namen aan hun moederdeeg, in mijn ronde op internet kwam ik Herman tegen, anderen vinden Truus leuker… * Het laten rijzen varieert van enkele uren in de kamer tot een hele nacht in een koude ruimte… * Ook zijn er lui die verwarmen de oven voor, anderen beginnen te bakken in een koude oven… Je begrijpt het al…. Je zult het zelf moeten ervaren en jouw eigen methode moeten vinden. Vandaag krijg je mijn manier…. In de meeste gevallen wordt brood bij de bakker en de supermarkt gebakken van fabrieksmatige gist. Bij een desembrood wordt gebakken met zuurdeeg, moederdeeg of starter. Allemaal hetzelfde woord voor een natuurlijk gistingsproces, waarbij de langzame rijping van het gist een heerlijke smaak, mooie en malse kruim en een knapperige korst geeft aan het brood. Het is een oerbrood waarvan bekend is dat het de 17e eeuw voor Christus in Egypte per ongeluk is ontstaan. Een deeg wordt vergeten....en verzuurt, wordt toch gebakken en blijkt luchtig en smakelijk. Om zo’n oerbrood te kunnen bakken (en wie wil dat niet, na mij verhaal), heb je een moederdeeg nodig. Je moet dus even wat tijd & moeite investeren. De gisten zitten gewoon in de omgevingslucht en komen vanzelf in het deeg terecht, waar ze hun werk gaan doen. Overal zijn er weer andere gisten, die nét weer ander moederdeeg maken. In de graankorrels zelf bevinden zich ook natuurlijke micro-organismen en fermenten die zich onder de juiste temperatuur en vochtigheid gaan ontwikkelen. Uiteindelijk vormen zij samen met (melkzuur)bacteriën een zurige en schuimige deegpap. Deze micro-organismen hebben voedsel nodig om zichzelf te vermenigvuldigen. Zij eten suikers die worden gevormd door het meel en vormen zelf azijnzuur, alcohol en kooldioxide. Het laatste zorgt voor het rijzen van het brood. Na een X-aantal dagen is een duidelijk gerezen moederdeeg ontstaan, dat staat te popelen om een brood te worden! Mijn moederdeeg is gestart met biologische roggemeel, dat heb ik eens gekocht om lebkuchen te bakken (peperkoek) en staat dus al in mijn keukenkastje. Dat is gunstig want ik begrijp uit allerlei verhalen van internet, dat daar al waardevolle bacteriën in zitten, die meehelpen met het gistingsproces. Ik gebruik een plastic bak met deksel en maak van enkele eetlepels roggemeel en bronwater een dik pannenkoekbeslag. Voor de zekerheid roer ik met een plastic of houten lepel…. Het is heerlijk weer en dus zet ik de bak, zonder deksel een uurtje buiten. Daarna op kamertemperatuur met de deksel er losjes op. ’s Avonds heb ik er twee eetlepels roggemeel en een scheutje (plat)bronwater doorgeroerd. Zie foto 2 (onderstaand) voor bak met deegpap. De tweede dag roer ik zowel ’s ochtends als ’s avonds twee eetlepels roggemeel en scheut bronwater erdoor en zet weer weg. De derde dag neem ik een foto en doe hetzelfde als dag 2. Maar ik neem vandaag volkoren tarwemeel (geen biologische) i.p.v. roggemeel, omdat ik bang ben een heel zuur moederdeeg te krijgen. Zoals je ziet op foto 3 (onderstaand), begint het al te bubbelen. De kleur wordt meer askleurig en het ruikt nu lichtzuur. Niet onaangenaam. De vierde dag laat ik het deeg met rust en doe helemaal niets. Alleen kijk ik even stiekem …. De vijfde dag doe ik hetzelfde als de derde dag en roer ’s ochtends en ’s avonds 2 eetlepels volkoren tarwemeel en een scheut bronwater door het deeg. Het bubbelt zachtjes en rustig door… De zesde dag kijk in ’s ochtends in het bakje en zie dat het duidelijk gerezen is! Zie onderstaand filmpje, voor uiterlijk van rijpe desem. Vanavond ga ik mijn eerste poging doen een brood te bakken (volgens recept Ineke Berentschot). Om het deeg nog even extra te verwennen, geef ik nog wat ‘voeding’ en roer er ’s ochtends 2 eetlepels roggemeel door, maar geen water. ’s Avonds rond 20.00 uur zet ik een kom op mijn weegschaal en zet het gewicht op nul en weeg ik 450 gram (biologisch) tarwemeel (Koopmans bij Super de Boer!) af en strooi 7 gram zout (1 ½ % van het meelgewicht) bij het meel en schep daarbij 150 gram gerijpt moederdeeg. Ik meet 300 ml. koud leidingwater (70% van het meelgewicht) af. Ik heb gelezen dat koud water beter is, omdat het deeg langzaam moet rijzen en wijk daarbij af van het originele recept. Met een houten lepel meng ik alles door elkaar en voeg zoveel water toe, dat het deeg net niet meer plakt en één geheel vormt. De hoeveelheid water is afhankelijk van de dikte van het moederdeeg en het gebruikte meel voor het bakken en zal telkens variëren. Kneed het deeg 5 minuten rustig door. Gebruik een beetje bloem als het blijft plakken aan de vingers/aanrecht. Vorm een bol, leg het in een bestoven kom, bestuif met een beetje bloem en dek af met een schone theedoek. Ik zet het weg op een rustig plekje in de kamer. De temperatuur van de kamer is ca. 21 graden. Het moederdeeg geef ik nog een beloning door wat extra roggemeel erdoor te roeren. De zevende dag til ik vol verwachting de theedoek op… en zie dat het deeg mooi gerezen is tot wel de dubbele hoeveelheid! Ook mijn moederdeeg is flink gerezen, dat zet ik na doorroeren met de deksel erop in de koelkast, tot ik het weer nodig heb. Dan breng ik het weer tot leven door het op kamertemperatuur te voeden met meel en water en begint de cyclus weer opnieuw. De deegbol haal ik uit de schaal en vorm zo goed en kwaad als het gaat een nieuwe bol, zonder het deeg al teveel te kneden. Ik leg het op een licht bestoven siliconenbakmat en knip het deeg stervormig in (in één van de filmpjes maakt de bakker overlangs inkervingen in het brood, dat daardoor beter kan rijzen in de oven, inmiddels kerf ik het zelf ook zo in), bestuif het met een beetje meel en leg er een theedoek over. Ik laat het een dik uur op kamertemperatuur rijzen. Ik zet de oven op 190 graden C., haal al mijn bakplaten eruit. Zet onder in de oven een schaaltje heet water en schuif het brood op een bakplaat in de nog koude oven (zie bij reacties: Ineke Berentschot onder de blog) en laat 1 uur bakken. Ik zie tussentijds dat het brood nog verder rijst in de oven en ruik in huis de heerlijke geur van broodbakken. Na 1 uur haal ik het eruit en hoor aan het doffe geluid bij het bekloppen van het brood, dat het gaar is! Ik wacht geduldig tot het brood is afgekoeld… Ik snijd met een scherp broodmes enkele plakken van het ultraknapperige brood en eet het alleen met boter. Wauw…wat een lekker brood! Helemaal vol van smaak, in de verte proef ik iets licht zurigs, maar helemaal niet overheersend. Het kruim is soepel en heeft af en toe grote gaten. Zie foto 4 en 5. De volgende keer ga ik een brood bakken met toevoeging van een handje speltmeel, dat schijnt een nootachtige smaak te geven. Ik denk dat mijn brood nog wat meer in de hoogte kan rijzen, maar ik ben al blij met dit resultaat! Naast de informatieve site van Ineke, heb ik als extra hulp twee video's geplaatst. Een Amerikaanse kok (in het Engels) vormt en bakt een desembrood. Heel verhelderend. Een licht geolied werkblad en handen kan goed werken. De video's kun je helemaal onderaan mijn blog terugvinden.

Gisteren hadden we in het buitengebied van Zeewolde op de Sterappellaan 13 bij de Appelhof de jaarlijkse aspergeworkshop die verzorgd wordt door Herman de Heus en zijn vrouw en medewerkers van de fantastische groentenkraam Betuwe Expresse Zeewolde die op woensdag en zaterdag in het dorp te vinden is, of bij de Lidl (zaterdag) of op het parkeerterrein bij AH. Wat was het weer een lust voor het oog EN natuurlijk voor onze magen! Verwend tot en met; versgeperste flesjes jus d'orange stonden klaar op tafel, flesjes tafelwater, vrolijk gekleurd tafellinnen en een gezellige print servetjes. Aan alles was gedacht! We begonnen de avond met een voorgerechtje van groene asperges op een bedje van diverse soorten pluksla, gegarneerd met een mals stukje rosbief, een braam, een takje bloedbessen (topkwaliteit rode bessen), wat groentekiemen (barstensvol vitamines en mineralen) en Hermans' secret dressing en deze maakte de smaakbeleving compleet. Niet vet maar lekker fris! Ook deze is natuurlijk bij de kraam te koop net als vele exotische fruitsoorten, superfoods (zoals hennepzaad, gojibessen, moerbeibessen) Erna kregen we een lekker wit hard puntje uit de oven, belegd met 2 witte asperges, wat gesmolten kaas, paprikapoeder en wat groene kruiden. Een leuk ideetje voor de Paasdagen bij de brunch of het Paasontbijt. De asperges zijn dit jaar veel vol smaak. Herman haalt ze in Noord-Limburg bij een boer en dat is te proeven. Hij had afgelopen weekend een klant bij de kraam vertelde hij uit Zuid-Afrika en die had een paar kilo goed ingepakt in natte theedoeken meegenomen naar zijn thuisland en ook daar weet men nu de Venlose asperges te waarderen!! Dat is toch geweldig en dan ben je trots! Als tussengerechtje, groene asperges met home-made rode pesto (lekker pittig, vol smaak!!, complimenten Herman!!, Italia-fan als ik ben), Parmezaanse kaas en mooie pijnboompitten (de langwerpige zijn de beste kwaliteit, de ronde zijn uit China en ik heb van een KNO-arts in Harderwijk begrepen dat bij deze soort pijnboompitten regelmatig een ernstige allergie optreedt in de mondholte). Als hoofdgerecht, witte asperges met gestoomde Spaanse krieltjes die even aangebakken waren, een klontje boter om het af te maken, een prachtig takje verse dille en een plakje gerookte zalm. Mmmmmmmm...... Als afsluiting de bekende Kalteraardbeien; als u deze nog niet eerder geproefd hebt of van heeft gehoord; absoluut een keer gaan proeven want je bent verkocht! Ze worden geteeld door de familie Kalter. Vol zorg en aandacht en dat is te proeven! Sappig, zoet en altijd vers, geen rotte exemplaren ertussen zoals soms wel bij de andere (zeker de Spaanse aardbeien voorkomt). Gewoon zo uit het vuistje, met een beetje balsamico-azijn eroverheen gesprenkeld om nog beter hun smaak te proeven of heel gek maar wel erg lekker! een beetje zwarte peper erover gemalen. Het prikkelt de smaakpapillen extra en dat geeft een ultieme smaakbeleving! Lekker met een bol roomijs met wat olijfolie eroverheen gesprenkeld. Probeer het eens met de komende Pasen! Kortom, verwennerijtjes op ons bord gisteravond, gezellig gekletst met onze tafelgenoten en weer een stukje geschiedenis van Zeewolde gehoord uit de beginjaren en weetjes uitgewisseld. Zo raak je iedere keer weer in leuke gesprekken en zoals ik op mijn visitekaartje heb gedrukt staan; Eten brengt mensen bij elkaar en dat is en blijft mijn streven!!

Ik neem geen ijsje voor je mee is net zo gemeen als alleen een appeltaart opeten terwijl er zestien mensen zin in appels hebben... (Uit: Geen ijsje, Herman Van Veen) Nope, nog niet veel ijsrecepten om aan de 'grote' klok te hangen. Oeps, ben ik dan even gemeen als Herman? Nu ja, om het kokos- lychee -ijs (foto hierboven) dat ik van de week maakte zou ik nochtans niet verlegen moeten zijn... Jammer genoeg schreef ik de hoeveelheden niet op die ik in het recept gebruikte maar als ik het goed heb ging er 200 ml kokosroom, 200 ml rijstroom (sojaroom zal waarschijnlijk nog een beter resultaat geven maar met Lanke zijn soja-allergie kon ik niet anders dan rijstroom gebruiken) , 2 el lycheesap, 2 el citroensap, zest van 1 citroen en 4 lychees (uit blik) in de blender. Nachtje in de ijskast en nadien 40 minuten in de ijsmachine. Opdienen deed ik met de overige lychees, gebruinde kokosschilfers en een ietsiepietsie suiker/zest/citroensap mengeling. 't Was echt lekker. Ik ben nu eenmaal gek van alles met citroen en kokos lust ik ook graag. Kon bijna niet tegenvallen. Ik vond het ijs wel niet romig genoeg maar dat komt denk ik door het gebruik van de rijstroom. Een volgende keer wil ik het zeker eens met sojaslagroom proberen. Eerder maakte ik nog een paar andere ijsrecepten: Het banaan-amandelchoco-ijs (2 bananen, 50 gr suiker, 100 ml rijstroom, 250 ml amandelchocomelk, 1 el cacao, 2 gr agar-agar) was niet slecht maar kan beter. Het vanille-ijs ( amandelmelk, rijst- en amandelroom, vanillepoeder, agave, vegabin) was volledig mislukt. Vermoedelijk heb ik bij het koken per ongeluk teveel bindmiddel gebruikt. Meteen toen het uit de pot kwam zag ik al dat er iets mis was. Bah, 't leek wel behangerslijm maar 'k gaf het toch 't voordeel van de twijfel en kieperde het 24 uur later goed gekoeld in de ijsmachine. Jammer genoeg belandde de hele rimram vanmiddag in de vuilnisbak. Niet te vreten. Dit recept voor 'vanille-ijs' met de cashewnoten lukte maar 'k vind het zelf niet meteen super van smaak. Kan gebeuren natuurlijk als je een verkeerde soort (moeten de rauwe zijn) noten gebruikt. Nee, op deze manier de naam vanille-ijs niet waardig. Volgende keer beter. Met een grote toef sojaslagroom en wat chocoladeschilfers was het best te eten hoor. Zelfs wat mokka-achtig van smaak. Vegan ijs maken lukt wel maar het ook nog sojavrij en toch romig krijgen is nóg een ander paar mouwen. En zo blijft ne mens bezig hé. :-) Wordt weer vervolgd dus...

Nog bedankt! Wie kent het niet? De vriendschap cake ook wel Herman genoemd. Wat is het idee er achter, een vriend, vriendin, familielid of tja iemand anders. Maakt een desemstarter (Herman) dat duurt ongeveer 10 dagen. Voeden, zorgen en roeren! Deze starter deel je dan in drieën, 1 voor je cake, 1 voor een nieuwe starter en 1 om weg te geven. Wat sociaal ;) was vroeger de normaalste zaak van de wereld. Net zoals mijn vorige blog over ciabatta, de biga is ook een desemstarter. Deze deel je dan met familie en dorp bewoners. Zo heeft ieder zijn aandeel en zal de starter blijven leven. Nou was ik de gelukkige, een Herman voor mij #bloos Mijn vriendin heeft een vriendschap cake gebakken. En voor mij een 1/3 deel Herman, maar ik ben geen zoetekauw.... nou dan heb je met deze cake mooi pech! Herman ruikt zuur en fris, iets van azijn en appeltjes fris. Maar ik wil er dus proberen een brood van te bakken. Een zuurdesem brood dus. Geen idee of het lukt, Herman houd nogal van suiker namelijk en een zoet brood zit ik niet op te wachten. Volgens mij heeft niemand dit eerder geprobeerd, of nooit met de rest van de wereld gedeeld. Op internet kan ik niet zo snel iets vinden alleen de cake versie. Maar ook daar zijn de variaties niet breed. Wat gebruiken we: 330 gram Herman 500 gram Patent Bloem 150 ml Water 7 gram Zout 30 gram Boter Het is nu niet anders als een ander deeg zetten, wel gebruik ik een stuk minder water omdat Herman ook nog vloeibaar is. Lauw water met de boter en het zout. Bloem erbij. En dan kunnen we gaan kneden met de hand of machine. Herman erbij. Nu kneden we ongeveer voor 20 minuten tot we een soepel deeg hebben. Dit hebben we ongeveer na 20 minuten kneden. Nog even met de hand al is het alleen voor het gevoel. Opbollen tot een grote bol. Mooi strak en alle naden onderop de bol proberen te krijgen. Kan nu op een bakplaat. Ik snij nog een kruis in de bovenkant. Bestrooien met bloem tegen het plakken. En afdekken met een theedoek of verhoudfolie. En nu minimaal 6 uur rijzen. Haha wil je dit bij je soep? Niet pas in de middag beginnen :) Na een uur rijzen. Na 3 uur rijzen. En na 6 uur rijzen ongeveer 4x zo groot geworden. De oven kan op 225'c en dan bakken we hem ongeveer 25 minuten. Wow wat een lucht in huis, een combinatie van brioche en yoghurt. En hij is groot geworden. Na een uur afkoelen is het tijd geworden om te proeven. Ver weg proef je nog een zoetje maar niet storend, Fris in de neus heel aangenaam. Ik ga hier eens een dikke laag boerenroomboter opsmeren! Take care and share. Wil je zelf aan een Herman beginnen? Hou dan deze blog in de gaten BUITEN. Hier staat binnenkort een compleet verslag, maar kan je niet wachten dan heb je misschien hier wat aan. Hermancake Herman is al jaren bekend en komt, volgens zeggen, oorspronkelijk uit Amerika, alwaar de Amish hem al maakten uit liefde voor de ontvanger. Als je een Herman krijgt, is dat een teken van liefde, vriendschap en vertrouwen. Als je goed voor Herman zorgt, heb je de lekkerste lekkernij die je maar kunt bedenken. Krijg je er alsmaar geen? Start dan zelf je Herman en geef hem door! Let er wel op, dat je Herman altijd in een glazen schaal maakt en met een houten lepel werkt. Plastic is een goede tweede optie, maar METAAL is uit den boze, daar wordt Herman niet blij van! Dit is het cake recept voor een Herman (en als je hem gekregen hebt, start je bij dag 2): 100 gram suiker 250 ml warm water 1 zakje gist van 7 gram 225 gram bloem een glazen schaal een houten lepel Los de suiker op in een half kopje van het warme water. Strooi de gist erbij en laat dit 10 minuten staan. Roer de rest van het water erbij, evenals de bloem. Klop dit met de lepel tot een mooi glad beslag en dek het af met een vochtige theedoek. Laat dit rusten op kamertemperatuur tot de volgende dag. Hoe wil Herman gevoed worden? Je moet Herman goed verzorgen. Zet hem nooit in de koelkast, maar zorg dat hij warmte krijgt. Dek Herman niet af, zodat hij kan ademen - een theedoek eroverheen leggen mag wel. Hij zal flink groeien, dus zorg dat je Herman bewaart in een ruime schaal (niet van metaal!). dag 1 Vandaag heb je Herman gekregen (of gemaakt) en wil hij wennen aan zijn nieuwe omgeving en een beetje uitrusten voor het groeien dag 2 en 3 Roer Herman een paar keer per dag goed door, dat vindt hij fijn. dag 4 Herman heeft honger gekregen, geef hem daarom het volgende te eten: 250 ml melk 200 gr suiker 125 gr bloem dag 5 t/m 8 Roer Herman een paar keer per dag goed door, daar houdt hij van. dag 9 Herman heeft weer honger en wil het volgende eten: 250 ml melk 200 gr suiker 125 gr bloem Dit is het moment dat Herman verdeeld gaat worden over 3 bakjes. Bakje 1 geef je aan een vriend(in) of familielid die je graag het genoegen van Herman gunt. Bakje 2 wordt je volgende Herman (ga verder bij dag 2), maar je mag bakje 2 ook aan een vriend(in) of familielid geven. Bakje 3 gebruik je om door te gaan naar dag 10. dag 10 Vandaag heeft Herman enorme honger en daarom verwen je hem met een feestmaal: 250 gr bloem 200 gr suiker 200 gr noten en/of rozijnen 150 ml olie 2 eieren 2 theelepels bakpoeder 2 theelepels kaneel 1 theelepel zout 1 appel in stukjes Oven voorverwarmen tot 170 °C. Vet de bakvorm in en bestrooi het blik met suiker Doe het deeg in een springvorm of cakeblik Bak de cake in 60 tot 75 minuten gaar

Dit heerlijke recept is zo puur en zo lekker; want doordat de ingrediënten echt super smaakvol zijn, heb je weinig nodig. Ik vind dit een echt vrouwelijk gerecht. Het is sierlijk en delicaat en de mosselen hebben iets kwetsbaars en vrouwelijks. Deze pasta is één van de lekkerste dingen die er bestaan. (Probeer hem ook eens met venusschelpen!) Ik werd op het idee gebracht door één van mijn favoriete series op you tube te kijken; Two Greedy Italians. Hierin trekken de twee oude Italiaanse koks Antonio Garluccio en Gennaro Contaldo door Italië heen en al kibbelend laten zij Italië en de Italiaanse keuken zien. Zo leuk! Zo maak je het; Nodig bak verse mosselen 2 tenen knoflook, fijngehakt 1 rode peper, in ringetjes (zaden er in laten) bos peterselie, gehakt witte wijn olijfolie spaghetti Zet water op om de spaghetti in te koken. Spoel de mosselen goed schoon of laat ze weken. Voor 2 personen heb je aan een halve bak genoeg. Laat in een grote koekenpan een flinke bodem olijfolie warm worden. Voeg de rode peper en knoflook toe en laat even bakken. Doe vervolgens de mosselen erbij, samen met een scheutje witte wijn. Doe een deksel op de pan. Laat de mosselen een minuut of vijf stomen in de pan tot de schelpen open gaan. Als de spaghetti klaar is, voeg deze aan de mosselen toe en roer alles door elkaar. Doe er de peterselie doorheen. Besprenkel eventueel met nog wat olijfolie en bestrooi met wat zeezout. Serveer met een schijfje citroen. Wist je dat Sergio Herman een nieuw restaurant in Antwerpen opent? En dat dit restaurant 'een ode aan de vrouw' is? Niet alleen de naam, The Jane , maar ook de uitstraling en gerechten moeten dit uitstralen. En om te vieren dat zijn prachtige nieuwe restaurant open gaat op 25 maart, organiseert Accor een wedstrijd. Inzenders moeten hun meest vrouwelijke recept opsturen. Met bovenstaand recept doe ik mee aan de wedstrijd! Ben benieuwd of de jury het met mij eens is... (wordt vervolgd)

Deze week is "Mijn Pop-Up Restaurant" opnieuw begonnen. Door de aanwezigheid van Sergio Herman als jurylid behoort dit programma tot één van mijn favorieten. Ik bedoel maar, die mens zijn commentaren zijn toch zalig ? Twee keer per week is dit pure ontspanning voor mij. Voor de kandidaten zal het iets minder ontspanning zijn, vermoed ik. Langs de andere kant, het is niet het eerste seizoen dus je weet wat je te wachten staat wanneer je je inschrijft als kandidaat. Zo is het al elk seizoen de gewoonte dat de kandidaten eerst in team moeten koken voor de jury, zodat deze kan zien wat voor vlees ze in de kuip hebben. Nu, chapeau als je het aandurft om voor Sergio Herman te koken. Ik zou dat gewoon niet durven en ik kook dan nog best goed (oeh, dat klinkt héél onbescheiden ...). Als ik het dan toch ooit zou durven, dan zou ik zeker kiezen voor een gerecht waarvan ik het recept van A tot Z en terug ken, voor een gerecht dat ik al vele malen zou hebben gemaakt. Eén van de kandidaten nu vond het echter blijkbaar nodig om eens iets nieuw uit te proberen, quiche van quinoa. Moedig maar misschien toch ook niet zo bijster slim. De commentaren waren niet echt lovend (om het nog zacht uit te drukken), haar recept bleek niet echt een topper. Toch zette het mij aan om eens wat te zoeken op Google naar recepten voor quiche met quinoa, mijn nieuwsgierigheid naar deze combinatie was gewekt. Ik vond al vrij snel een recept op Urban Superchefs, een Nederlandse website die recepten verzamelt van bloggers. Of verzamelde moet ik eigenlijk zeggen, want blijkbaar is er sinds januari 2015 niets meer gepost. In tegenstelling tot het gebruikte recept in "Mijn Pop-Up restaurant" bleek dit wel een succes. De smaak zit zeer goed, de quiche is zeker niet droog (om één van de hierboven vermelde commentaren te gebruiken, hij zou niet al het water uit een zwembad opzuigen als je hem erin gooit ;-)), hij vergt zeer weinig voorbereiding en is dus snel klaar. Ideaal voor als je weinig tijd en / of zin hebt om te koken maar toch iets lekker op tafel wil zetten. En vegetarisch, dus uitstekend geschikt nu voor de Dagen Zonder Vlees ! BEREIDING (voor 1 quiche voor 3 à 4 pers) : Kook 175 gr quinoa volgens de aanwijzingen op de verpakking. Ondertussen laat je ook 375 gr diepvriesspinazie ontdooien (ik gebruikte spinazie met room). Meng de quinoa met de spinazie en laat wat afkoelen. Snij 2 sjalotjes en 3 teentjes knoflook zeer fijn. Meng 250 gr ricotta met 4 losgeklopte eieren, de knoflook en de sjalotjes, een snuifje fleur de sel, 2 koffielepels Dijon mosterd en 75 gr geraspte parmezaan. Doe hier het afgekoelde quinoa - spinazie mengsel bij en meng goed. Giet dit mengsel in een ingevette ronde taartvorm en bak 30 à 35 minuten in een voorverwarmde oven van 175 °. Je kan hier gerust 2 dagen van eten, bij het opwaren blijft de quiche goed en de smaak zit zelfs een dag later nog iets beter. Wat heb je dus nodig : 175 gr quinoa 375 gr diepvriesspinazie (met room) 2 sjalotjes 3 teentjes knoflook 250 gr ricotta 4 eieren snuifje fleur de sel 2 koffielepels Dijon mosterd 75 gr parmezaan SMAKELIJK :-)

Ach, wat was het etymologisch gegraaf weer leuk dit keer. Deze moet ik even met jullie delen, hoor. Het gaat om het toetje Knickerbocker Glory. Of nou ja, toetje, zeg maar gerust toet, want het gaat om een enorme ijscoupe met slagroom, saus, nootjes, fruit, en een kers bovenop. Het is eigenlijk wat een kind zou maken als je hem alle opties voorschotelde om er een toetje mee te bouwen. Het is teveel en overdreven, maar voor veel Britse kinderen het summum van een dessert. Het is in Engeland dan ook heel bekend, maar ik vond het altijd zo’n rare naam hebben. Tenslotte zijn knickerbockers, of de hedendaagse ‘knickers’, ook ondergoed. Slipjes om precies te zijn. Zat daar weer zo’n ondeugende ‘tongue-in-cheek’ vernoeming achter? Of was het eigenlijk heel onschuldig? Maar voor de bron van het woord knickerbocker moet je in Nederland zijn! Tijdens de 17 e eeuw was er een zekere Harmen Jansen van Bommel die van Nederland naar New York verhuisde als een van de eerste kolonisten van de nieuwe plaats. Hij was geboren in Bommel, maar kwam uit Wijhe, en zoals dat wel vaker ging in die tijd, wisselde hij af en toe van naam, zoals dat uitkwam. Soms was hij een ‘van Bommel’ en soms een ‘van Wijhe’. En ergens in die tijd begon de familie ook nog gebruik te maken van de achternaam Kinnebakker en ook Knikkerbakker, naast een aantal verwante spellingen¹. De meningen lopen inmiddels uiteen of de beste man iets had te maken met kinnebakspek of zich juist bezig hield met het bakken van knikkers en daar zullen we wel niet meer achter komen, maar de nieuwe naam neigde steeds meer naar Knikkerbakker en uiteindelijk bleef het dat ook. Overigens voor de duidelijkheid; knikkers werden in die tijd onder meer van klei gemaakt (en gebakken in de oven). Je vindt ze nog wel eens in de grond; kleine, bruine kogeltjes, die vroeger mogelijk gekleurd waren. Kaart van New York 1660 17e eeuwse knikkers Knikkerbakker werd in New York natuurlijk Knickerbocker, ook uitgesproken zonder die eerste ‘k’. De naam kwam pas echt in zwang toen de schrijver Washington Irving in 1809 zijn populaire boek "History of New York" uitbracht. Irving schreef het boek onder het pesudoniem Diedrich Knickerbocker, welke naam hij had ontleend aan zijn vriend Herman Knickerbocker. De naam Knickerbocker werd als snel een (positieve) bijnaam voor New Yorkers en de familie Knickerbocker zelf is er daarna ook niet meer vanaf geweken. Tegenwoordig kom je de bijnaam ook nog steeds tegen. Bijvoorbeeld bij het basketball team de New York Knicks, de Knickerbocker Avenue, en er is een groot en imposant hotel, een dorp en een theater. En wat betreft Irving, die scheef verder aan werken die ook iedereen kent. Van zijn hand kwamen daarna ook ’Rip van Winkle’ en ‘The Legend of Sleepy Hollow’. Tot de jaren 60 dronk men in New York Knickerbocker Beer Maar we kennen dus eveneens de knickerbocker als broek (en later de onderbroek). Dezelfde Irving beschreef namelijk nauwkeurig hoe de eerste Hollandse kolonisten waren gekleed, namelijk met een vest, jas en een ruim zittende pofbroek, die net over de knie kwam en op de kuit sloot. In de tijd van Irving droeg men deze broeken ook veel. Jongens droegen ze vaak, om ze te verwisselen voor een plus-four wanneer ze 17 jaar werden. En de broek werd ook veel gebruikt als sportkleding bij golf, wielrennen en klimmen. Maar de naam kreeg het dus naar aanleiding van Irving’s pseudoniem. Weer later verplaatste de naam zich naar de ruime onderbroeken van dames (ook van die pofbroekjes) en tegenwoordig mag zelfs de kleinste string zich een ‘knickers’ noemen. Mooi he? Maar hoe komen we van het ondergoed dan nu weer bij dat toetje terecht? Het meest waarschijnlijke is dat de Britse restaurantketen J. Lyons and Co. de naam gebruikte in hun ‘corner houses’ – dat waren winkels met delicatessen en bijhorende restaurants op de hoeken van enkele grote straten in Londen. Ze hadden in de jaren 20 een serie ’icecream sundaes’, welke waren vernoemd naar kledingstukken. Zo was er de ‘Plus Four’, de ‘Charlie Chaplin Waistcoat’ en dus ook de ‘Knickerbocker Glory’. Mogelijk was het ook een homage aan New York, het beste van New York, en als dat het woord ‘glory’ niet afdoende verklaart, weet ik wel een andere interpretatie. Elk kind zal bij het zien van zo'n toetje begrijpen wat er glorieus aan is. Want wat wil een kind nog meer van een ijsje? En dan nog iets als we toch bezig zijn: de Knickerbocker Glory is een typische ‘sundae’ – een ijscoupe met siroop en vruchten. Het woord spreek je uit als ‘Sunday’ en dat is ook precies waar het van afgeleid is, hoewel de precieze bron onduidelijk blijft. In deze Wikipedia link vind je enkele verklaringen, maar een leuke vind ik die van de plaats Evanston in Illinois, waar men een zogenaamde Blue Law uitvaardigde. Blue Laws zijn wetten die bepaalde handelingen op zondag verbieden, zoals werken of het openen van winkels. In 1890 had men in Evanston bepaald dat er op zondag geen frisdranken mochten worden gedronken en laat het in die tijd nou net populair zijn geweest om bolletjes ijs overgoten met frisdrank (‘soda’) te eten. Een uitbater verzon de Sunday Soda en liet daarbij de frisdrank weg, om zo de wet te omzeilen. Er kwam natuurlijk gelazer van om een ijsje te vernoemen naar de rustdag, en zodoende veranderde men de naam in sundae… Knickerbocker Glory Dit kan naar eigen inzicht, want geen enkele combinatie is fout, maar dit zijn de klassieke ingredienten van de bodem naar boven gezien: stukjes fruit naar keuze bolletjes vanilleijs een fruitcoulis zoals een frambozensaus, maar lemoncurd, chocoladesaus, advocaat of karamelsaus kan ook geleiblokjes ('jelly') - zie recept hieronder slagroom bovenop een kers erop en iets van de extra's: oublierolletje, gehakte nootjes, hagelslag, discodip, smarties, koekkruimels, honeycomb, etc “New Year’s Day Among the Ancient Knickerbockers” - NYPL Digital Collection; En dan nog een verhaal over de sinaasappel ‘jelly’, die niet speciaal genoeg was om het tot een apart blog te schoppen, en bovendien waren de kinderen er bij nader inzien toch niet zo weg van. We waren in september namelijk met de veerboot naar Newcastle gevaren onder de vlag ‘mini-cruise’. Dat betekent dat je op vrijdagmiddag aan boord gaat, op zaterdagochtend leg je aan in Newcastle waar je de dag kunt besteden. Aan het einde van de middag ga je dan weer aan boord en op zondagmorgen ben je terug in IJmuiden. Een kort tripje dus. We sliepen trouwens in een 5-persoonshut, waarbij de kinderen in een stapelbed van 3 hoog sliepen. Mijn grote tip met mooi weer en kinderen? Negeer de stad zelf en loop vanaf de boot direct naar het Percy Main metrostation en ga naar de kust (station Tynemouth). Het uitgestrekte strand met schelpjes en steentjes is heel fijn en het dorp Tynemouth heeft dat heerlijke belegen sfeertje van strand, zon, zout, kleine winkeltjes, fish&chips en ouderwets Brits snoep. De oude vesting/priorij op de hoek van de rivier is ook erg mooi. Tenslotte lonkte ook het zwembad op loopafstand van de boot, en dan vooral om de 10 glijbanen die buitenom lopen, maar daar zijn we niet binnen geweest. Enfin, ik wilde het reisje niet alleen graag doen om de kinderen de ervaring van de ferry te geven, maar ook voor het dinerbuffet. Ze vonden het de eerste avond inderdaad wat overdonderend en de jongste kwam bedremmeld terug met een bordje kale spaghetti van het kinderbuffet. Maar langzaam aan zagen ze het licht en zeker op de tweede avond vertrokken ze als een roedel uitgehongerde wolven, met vurig brandende ogen, richting de warme hoek. Ook het dessert-eiland was natuurlijk te mooi voor woorden: er stond een slagroomtaart met appelgroen glazuur voor 100 man, brownies, citroenmousse, koekjes, cheesecake en dus ook een grote, oranje ring van sinaasappelgelei, die rustig meetrilde op de cadans van het vibrerende schip. En in dat restaurant vonden ze die jelly dus helemaal het einde. Thuis hebben we hem nagemaakt, maar dan van vers sap en een suikerstroop waarin we sinaasappelschil hadden laten trekken. Als je een jelly goed wilt maken, dan is dit het wel, denk ik: Sinaasappel ‘jelly’ recept voor 4 tot 6 personen bron: Telegraph nb. Begin een dag van tevoren met de suikerstroop en houd ook rekening met een paar uur waarin de gelei op moet stijven in de koelkast 6 tot 8 sinaasappels (ligt aan de grootte) 125 gr kristalsuiker 1 citroen 9 blaadjes witte gelatine (van Dr. Oetker - pakje van 12 stuks) en een vorm waar zo’n 700 ml vloeistof in past of kleine individuele bakjes Haal met een dunschiller de schil van 1 gewassen sinaasappel, zonder de witte laag eronder. Verhit de suiker met 60 ml water tot het gesmolten is en doe de schillen erbij. Haal het van het vuur en laat dit afgedekt staan, het liefste een dag lang. Pers de sinaasappels uit om 600 ml sap te krijgen. Pers de citroen uit en voeg het sap toe. Zeef de suikersiroop en voeg deze toe aan het sap. Week de gelatineblaadjes in een kom koud water tot ze slap zijn. Verhit zo’n 75 ml water in een steelpannetje tot kokend, haal van het vuur en los de gelatine erin op (niet laten koken!) Giet het dan bij het sap en meng het goed door. Haal het hele mengsel nu nog eens door een fijne zeef om stukjes sinaasappel en onopgeloste gelei op te vangen en giet het daarna in een vorm. Laat het in de koelkast in een aantal uur opstijven. Om te gelei te storten kan je de vorm het beste even in warm water houden om de gelei los te maken. Draai het dan met behulp van een bord om. ¹ Andere varianten op de naam staan van 1682 tot 1707 genoteerd als: van Wy(y)e, van Wyekycback(e), Kinnekerbacker, Knickelbacker, Knickerbacker, Kinckerbacker, Nyckbacker, en Kynckbacker. Bronnen: Het boek “Cookies, Coleslaw, and Stoops: The Influence of Dutch on the North American Languages” door Nicoline van der Sijs http://www.foodsofengland.co.uk/knickerbockerglory.htm https://en.wikipedia.org/wiki/Harmen_Jansen_Knickerbocker

Wanneer ik nieuwe kookboeken doorblader vind ik meestal maar een of twee recepten die me aanspreken of nog vaker geen enkel recept en dan denk ik "waarom is dit kookboek in vredesnaam uitgebracht?" En als topkoks boeken uitbrengen voor de thuiskok denken ze dat we over een professionele keuken beschikken inclusief sousvide, salamander of een kidde inclusief Texturizers Lecithine. Maar dit is een boek met recepten die Sergio Herman voor thuis, voor zijn gezin klaarmaakt. En uit dit kookboek zou ik alles willen koken. Deze kipkluifjes zijn zo lekker. Ze worden op een andere manier klaargemaakt dan op de standaard Aziatische wijze. Eerst gaan ze 2 uur in de oven op 140C, daarna afgekoeld. Je lakt ze af wanneer je ze gaat eten. Hij at ze aan boord van Singapore Airlines en wist: fuck, dit is next-level vliegtuigeten. Ik at ze op kamertemperatuur op Oudejaarsavond en ze waren verrukkelijk. Ingrediënten : 500 gram kippenvleugels of kluifjes olijfolie 3 el sojasaus 1 el sambal 2 el ketjap manis 2 el vissaus 1 limoen, sap verse chili, fijngesneden 1 lente-ui, schuin gesneden 1 el sesamzaad, zwart en wit 2 el geplukte koriander garnering het groen van het lente-uitje in de lengte gesneden en in ijswater gelegd zodat ze krullen Bereiding: Verwarm de oven voor op 140C, kruid de kipkluifjes met zout, peper en wat olijfolie. Gaar ze ongeveer twee uur in de oven. Laat afkoelen. Verhit een pan met wat olijfolie en leg de kipkluifjes in de pan. Zorg dat ze een mooi goudbruin kleurtje krijgen. Blus af met soja, sambal, ketjap, vissaus en limoensap. Laat indikken tot de lak mooi aan de kluifjes plakt en voeg de en voeg de chili en de lente-ui toe. Schep in een kom en werk af met sesamzaad en koriander. Sergio eet ze met Thaise mayonaise. Meng 2 el mayonaise met 2 el Thaise salsa. Voor de salsa kun je het recept van de dressing van Nigella nemen voor de Vietnamese kipsalade. Ik vond ze wel aan de zoute kant. Ik gebruikte Pearl River Bridge Soy sauce light. Misschien had ik de donkere moeten gebruiken die minder zout is.

Er gaat niks boven lekkere ouderwetse gestoofde sukadelappen met een overheerlijke jus. Dit recept is mede geïnspireerd door het recept van Sergio Herman uit het boek Simple Food. In dit recept heb ik i.p.v. spekreepjes pancetta gebruikt I.p.v. gepelde tomaten uit blik heb ik mijn eigen geroosterde tomaten gebruikt. Verder heb ik ook nog gekozen voor een ander soort bier nl. Affligem fris blond i.p.v. Vedett IPA en de kalfsjus heb ik vervangen door runderfond. Ingrediënten voor 4 personen: 40 gram roomboter 1 kg sukadelappen 1 zoete ui, gesnipperd 1 teentje knoflook, fijngehakt 50 gram reepjes pancetta (of spekreepjes) 1 flesje Affligem fris blo nd (of Vedett IPA) 2 eetlepels witte wijnazijn 200 gram geroosterde tomaten (of gepelde tomaten uit blik) 1 pot runderfond (of 500 ml kalfsjus) 2 takjes tijm 2 laurierblaadjes versgemalen peper zeezout Bereiding: Dep de sukadelappen droog met een keukenpapiertje en bestrooi ze met versgemalen peper en zeezout. Verhit de roomboter in een grote braadpan en bak de sukadelappen kort aan beide kanten bruin. Haal de sukadelappen uit de pan en zet apart. Voeg nog een klein klontje roomboter toe aan de pan en bak hierin de gesnipperde zoete ui, de fijngehakte knoflook en de pancetta tot de ui glazig ziet. Leg de sukadelappen weer terug in de pan. Blus af met het bier en de witte wijnazijn en laat het vocht voor de helft indampen. Voeg nu de gepelde/geroosterde tomaten, runderfond, tijm en laurier toe en breng aan de kook. Plaats een deksel op de pan en zet het vuur laag. Na 3 uur sudderen zijn de sukadelappen zacht, zelf heb ik ze 5 uur met een vlamverdeler op een heel laag vuur laten sudderen. Verrukkelijk. Eet smakelijk! Inspiratiebron: Simple Food – Sergio Herman Tip: lekker met de andijviestoemp (stamppot) van Sergio Herman

Ingrediënten Voor 4 personen: 1 hele kip (liefst biologisch) Fijn zeezout en versgemalen zwarte peper 1 eetlepel + 1 theelepel ras el hanout 100 ml + extra olijfolie 5 teentjes knoflook, in dunne plakjes 5 sjalotten 150 ml kippenbouillon 2 tomaten, ontveld 2 eetlepels harissa ½ chilipeper, fijngesneden 2 citroenen, rasp en sap 100 ml Griekse yoghurt 150 gram grove handgerolde couscous (verkrijgbaar online en in speciaalzaken) 10 blaadjes basilicum 10 blaadjes munt 10 blaadjes koriander 100 gram zwarte olijven 2 eetlepels za’atar Bereiding: Verwarm de oven voor tot 185 ⁰C. Snijd de kip, inclusief het karkas, in stukken. Kruid de stukken kip met zeezout, zwarte peper en 1 eetlepel ras el hanout. Braad de kip rondom bruin in een pan met wat olijfolie en voeg de knoflook toe. Pel de sjalotten en snijd ze in de lengte doormidden. Voeg ze toe aan de kip en braad ze mee tot ze goudbruin kleuren. Schep de kip en de sjalot in een ovenschaal. Verwarm de kippenbouillon in een pan en schenk vervolgens bij de kip in de ovenschaal. Snijd de ontvelde tomaten in stukken. Voeg samen met de harissa en de chilipeper toe aan de kip. Strooi de rasp van 1 citroen over de kip en besprenkel met olijfolie. Bak circa 35 minuten in de voorverwarmde oven. Draai de kip daarbij regelmatig om en bedruppel met het vrijgekomen bakvocht. Roer de Griekse yoghurt los en kruid met zout en peper. Kook de grove couscous in circa 3 minuten in gezouten water gaar. Giet af. Voeg het basilicum, de munt, de koriander en de olijven toe. Roer 1 eetlepel za’atar door het gerecht. Verfris met het sap van 1/2 citroen en de rasp van 1 citroen. Voeg toe aan de kip. Verdeel er de Griekse yoghurt in lepels overheen en werk af met 1 theelepel ras el hanout en 1 eetlepel za’atar. Serveer met de kip. Foto uit zijn kookboek