voor 4 personen (1) Frangelico hazelnootlikeur (2) Gebrande hazelnootsiroop (Coffee Company) of anders DE hazelnootsiroop (3) Witte chocolademousse, van het merk Herman (tot voor kort te koop per liter bij de VOMAR, misschien komt het terug als we er allemaal om vragen!) of anders huismerk eenpersoonsporties bij de JUMBO. Of zelfgemaakt natuurlijk (zie elders op deze site) (4) Stukjes hazelnoot, vers gebrand 4x Smult + 24-delige BK bestekset Nu voor € 39,95 (normaal 117,70) Bestel nu » Hulpmiddelen Koekenpannetje, verder niets als je de chocolademousse kant en klaar koopt. Maak je de mousse zelf, kijk dan ook voor de hulpmiddelen bij een recept voor witte chocolademousse. Voorbereiding Koop of maak witte chocolademousse. Breek de hazelnootjes in stukjes. Heb je geen vers gebrande hazelnootjes, rooster ze dan even in de koekenpan. Bereidingswijze Zie voorbereiding en serveertips en, als je de mousse zelf wilt maken, een recept voor witte chocolademousse. Serveertips Schep de mousse in eenpersoons schaaltjes. Giet de likeur en/of siroop er over. Garneer met de stukjes hazelnoot en met een ministroopwafeltje.

Chef: Sergio Herman, Thema: Creatief met restjes Het volledige recept vind je hier: http://koken.vtm.be/recept/gemarineerde-kip-met-gebakken-aardappelen-en-n...

Nog bedankt! Wie kent het niet? De vriendschap cake ook wel Herman genoemd. Wat is het idee er achter, een vriend, vriendin, familielid of tja iemand anders. Maakt een desemstarter (Herman) dat duurt ongeveer 10 dagen. Voeden, zorgen en roeren! Deze starter deel je dan in drieën, 1 voor je cake, 1 voor een nieuwe starter en 1 om weg te geven. Wat sociaal ;) was vroeger de normaalste zaak van de wereld. Net zoals mijn vorige blog over ciabatta, de biga is ook een desemstarter. Deze deel je dan met familie en dorp bewoners. Zo heeft ieder zijn aandeel en zal de starter blijven leven. Nou was ik de gelukkige, een Herman voor mij #bloos Mijn vriendin heeft een vriendschap cake gebakken. En voor mij een 1/3 deel Herman, maar ik ben geen zoetekauw.... nou dan heb je met deze cake mooi pech! Herman ruikt zuur en fris, iets van azijn en appeltjes fris. Maar ik wil er dus proberen een brood van te bakken. Een zuurdesem brood dus. Geen idee of het lukt, Herman houd nogal van suiker namelijk en een zoet brood zit ik niet op te wachten. Volgens mij heeft niemand dit eerder geprobeerd, of nooit met de rest van de wereld gedeeld. Op internet kan ik niet zo snel iets vinden alleen de cake versie. Maar ook daar zijn de variaties niet breed. Wat gebruiken we: 330 gram Herman 500 gram Patent Bloem 150 ml Water 7 gram Zout 30 gram Boter Het is nu niet anders als een ander deeg zetten, wel gebruik ik een stuk minder water omdat Herman ook nog vloeibaar is. Lauw water met de boter en het zout. Bloem erbij. En dan kunnen we gaan kneden met de hand of machine. Herman erbij. Nu kneden we ongeveer voor 20 minuten tot we een soepel deeg hebben. Dit hebben we ongeveer na 20 minuten kneden. Nog even met de hand al is het alleen voor het gevoel. Opbollen tot een grote bol. Mooi strak en alle naden onderop de bol proberen te krijgen. Kan nu op een bakplaat. Ik snij nog een kruis in de bovenkant. Bestrooien met bloem tegen het plakken. En afdekken met een theedoek of verhoudfolie. En nu minimaal 6 uur rijzen. Haha wil je dit bij je soep? Niet pas in de middag beginnen :) Na een uur rijzen. Na 3 uur rijzen. En na 6 uur rijzen ongeveer 4x zo groot geworden. De oven kan op 225'c en dan bakken we hem ongeveer 25 minuten. Wow wat een lucht in huis, een combinatie van brioche en yoghurt. En hij is groot geworden. Na een uur afkoelen is het tijd geworden om te proeven. Ver weg proef je nog een zoetje maar niet storend, Fris in de neus heel aangenaam. Ik ga hier eens een dikke laag boerenroomboter opsmeren! Take care and share. Wil je zelf aan een Herman beginnen? Hou dan deze blog in de gaten BUITEN. Hier staat binnenkort een compleet verslag, maar kan je niet wachten dan heb je misschien hier wat aan. Hermancake Herman is al jaren bekend en komt, volgens zeggen, oorspronkelijk uit Amerika, alwaar de Amish hem al maakten uit liefde voor de ontvanger. Als je een Herman krijgt, is dat een teken van liefde, vriendschap en vertrouwen. Als je goed voor Herman zorgt, heb je de lekkerste lekkernij die je maar kunt bedenken. Krijg je er alsmaar geen? Start dan zelf je Herman en geef hem door! Let er wel op, dat je Herman altijd in een glazen schaal maakt en met een houten lepel werkt. Plastic is een goede tweede optie, maar METAAL is uit den boze, daar wordt Herman niet blij van! Dit is het cake recept voor een Herman (en als je hem gekregen hebt, start je bij dag 2): 100 gram suiker 250 ml warm water 1 zakje gist van 7 gram 225 gram bloem een glazen schaal een houten lepel Los de suiker op in een half kopje van het warme water. Strooi de gist erbij en laat dit 10 minuten staan. Roer de rest van het water erbij, evenals de bloem. Klop dit met de lepel tot een mooi glad beslag en dek het af met een vochtige theedoek. Laat dit rusten op kamertemperatuur tot de volgende dag. Hoe wil Herman gevoed worden? Je moet Herman goed verzorgen. Zet hem nooit in de koelkast, maar zorg dat hij warmte krijgt. Dek Herman niet af, zodat hij kan ademen - een theedoek eroverheen leggen mag wel. Hij zal flink groeien, dus zorg dat je Herman bewaart in een ruime schaal (niet van metaal!). dag 1 Vandaag heb je Herman gekregen (of gemaakt) en wil hij wennen aan zijn nieuwe omgeving en een beetje uitrusten voor het groeien dag 2 en 3 Roer Herman een paar keer per dag goed door, dat vindt hij fijn. dag 4 Herman heeft honger gekregen, geef hem daarom het volgende te eten: 250 ml melk 200 gr suiker 125 gr bloem dag 5 t/m 8 Roer Herman een paar keer per dag goed door, daar houdt hij van. dag 9 Herman heeft weer honger en wil het volgende eten: 250 ml melk 200 gr suiker 125 gr bloem Dit is het moment dat Herman verdeeld gaat worden over 3 bakjes. Bakje 1 geef je aan een vriend(in) of familielid die je graag het genoegen van Herman gunt. Bakje 2 wordt je volgende Herman (ga verder bij dag 2), maar je mag bakje 2 ook aan een vriend(in) of familielid geven. Bakje 3 gebruik je om door te gaan naar dag 10. dag 10 Vandaag heeft Herman enorme honger en daarom verwen je hem met een feestmaal: 250 gr bloem 200 gr suiker 200 gr noten en/of rozijnen 150 ml olie 2 eieren 2 theelepels bakpoeder 2 theelepels kaneel 1 theelepel zout 1 appel in stukjes Oven voorverwarmen tot 170 °C. Vet de bakvorm in en bestrooi het blik met suiker Doe het deeg in een springvorm of cakeblik Bak de cake in 60 tot 75 minuten gaar

Bijna vanzelf komen er wat vage associaties met een huwelijksvoltrekking bovendrijven, als we die woensdag om 12.30 uur de auto parkeren op het Groen Kwartier te Antwerpen. Een lichte spanning, in combinatie met een zekere ademloosheid maakt zich van me meester als we het plein oversteken. Alles dwingt je ertoe je pas te vertragen als je de monumentale kapel van het voormalige Militair Hospitaal nadert. Eenmaal binnen blijken inderdaad alle elementen voor een indrukwekkende trouwlocatie voorhanden: een leistenen trapje, prachtig gebrandschilderde ramen, een authentieke tegeltjesvloer en hoge gewelven. Hiermee houdt dan ook meteen elke gelijkenis met een op handen zijnde huwelijksverbintenis op. Ik bevind me namelijk in het recent geopende restaurant van Sergio Herman en Nick Bril: The Jane . Na een ingrijpende restauratie is de kapel getransformeerd naar een smaakvolle locatie waar gegeten kan worden. En jullie begrijpen: bij namen als Sergio Herman en Nick Bril is de uitdrukking “waar gegeten kan worden” een understatement van de eerste orde. We worden vriendelijk welkom geheten en naar onze tafel geleid. Een fijne, ruime tafel met prettig zittende leren banken aan de muurzijde, inclusief kussentjes, en comfortabele stoelen aan de andere zijde. Vrijwel meteen verschijnt er brood en olie op tafel. Brood van het Vlaamsch Broodhuys hier, altijd goed wat mij betreft. Nog vóór ik alles uitgebreid bekeken heb (ik ben verzot op gebouwen met een “ziel”) wordt er een schaaltje met een appetizer op tafel gezet. Het is een crème gemaakt van een 18 maanden oude Roeselaarse brokkelkaas. Erbij wat tuinkers en een grissini. Genietend van dit fijne startertje, kijk ik nog wat rond. Ik zie dat de bediening perfect op elkaar is ingespeeld en ook in de keuken (waar zich eens het altaar bevond) werkt de brigade rustig naast elkaar door. Dat is knap, want het lijkt me een ietwat beperkte ruimte. Maar kennelijk weet iedereen zijn plaats. Ook Sergio zelf is vandaag aanwezig. Omdat Man en ik er niet weg van zijn om veel alcohol te nuttigen zo vroeg in de middag, kiezen we ervoor om bij onze voorgerechten elk een bescheiden glas van de bij het eerste gerecht aanbevolen wijn te drinken. Gewoon, om toch de smaakcombinatie te ervaren. Voor mij een biologisch-dynamische Chablis, Chateau de Beru 2011. Manlief kiest de Riesling Dry 2013 uit de VS, Anthony Road Finker Lakes AVA. Ik heb er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, maar deze wijn is uitzonderlijk licht van toon. Beide wijnen zijn prima, maar wel een paar graadjes te koud naar mijn zin. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de temperatuur van wijn altijd erg persoonlijk is. Door de meer dan correcte bediening wordt ons het principe van de lunch bij The Jane uitgelegd. Ze kennen hier 3, 5 of 7 voorgerechten. Wij kiezen voor 5. Mooi ertussenin. Omdat niet alles tot in detail omschreven staat op de menukaart, wordt er gevraagd of er nog producten zijn die we absoluut niet wensen te eten. Ik geef aan dat wild en rood vlees geen favorieten van me zijn en daar wordt, zo blijkt later, keurig rekening mee gehouden. Niet lang erna verschijnen drie amuses in grappig, gedeukt aardewerk, speciaal vervaardigd voor The Jane. In het bekertje een vitamineshot van ananas, groene appel, venkel, wortel en basilicum. Een lekker fris gerechtje. In een ander schaaltje tzatziki, komkommer, yoghurt en zwarte olijf, gecombineerd met een stukje geroosterd brood met aïoli. Het derde schaaltje bevat gefrituurde falafel met hummus, tzazuka en feta kaas. Stuk voor stuk delicate hapjes die fijn weg eten. De gefrituurde falafel heeft bijna de structuur van vlees gekregen en lijkt daardoor, hoewel minder vloeiend natuurlijk, op een mini-bitterballetje. Erg lekker. Het eerste voorgerecht wordt geserveerd. Een Gillardeau oester met zure room, granité van champagne en verveine. Echt fantastisch om te proeven hoeveel smaken bijeen kunnen komen in zo’n klein schelpje. Zilt, fris en een vleugje citroen. Bij het tweede voorgerecht scheiden de wegen van manlief en mijzelf. Voor hem de tartaar van rund met pickles, een gepocheerd kwarteleitje en vinaigrette van parmezaan en basilicum. Het vlees is heerlijk mals en goed van smaak, oordeelt hij. Voor mij is er een fijn mootje maigre, welke rauw gemarineerd is. Maigre is een vissoort die hier niet erg bekend is, maar in Frankrijk, met name in het Middellandse Zeegebied, veelvuldig gegeten wordt. Erbij liggen verschillende soorten tomaat, basilicum en een heerlijk lepeltje burrata. Gek genoeg combineert de smeltend-zachte kaas prima met de robuuste, ietwat zurige smaak van de vis. Niet alle tomaatjes zijn even rijp, maar een kniesoor die daar op let. Omdat het tempo best hoog ligt, vragen we bij het wegnemen van het servies om een iets langere pauze. Wat ons betreft mag deze lunch best een paar uurtjes duren. Nu we er toch zijn, nemen we ruim de tijd. Net als we een lichte trek op voelen komen, arriveert het derde voorgerecht. Een traditionele paella omgetoverd tot een lichtvoetig gerechtje. In een zwart schaaltje een mooi rondje paella. Daar bovenop liggen twee amandes schelpen, gevuld met een salade van piquillo. Aan tafel wordt er een schuim van inktvis met knoflook bijgeschonken. Aan beide zijden van het gerecht twee krokantjes die ik qua smaak niet weet thuis te brengen. De smaak van dit gerecht is licht-pittig, de consistentie van de rijst perfect en de salade van piquillo is bijzonder smakelijk. Dan volgt een klassieker: aubergine parmigiana. Vanzelfsprekend geserveerd in een geheel eigen stijl. Op de heerlijk zachte (gerookte?) aubergine ligt een krokantje parmezaanse kaas met nog wat geraspte kaas er bovenop. Het rode poeder bovenaan is, vermoed ik, poeder van tomaat. Het schuim dat ernaast ligt matcht prima met de overige ingrediënten. Na de relatief lichte gerechtjes die hieraan vooraf gingen, is het wel even wennen aan de krachtige smaken van dit gerecht. Maar evengoed een voortreffelijk bordje eten. En dan het vijfde voorgerecht. Kip in hooi gegaard. In dit gerecht wordt de filet ervan rosé gebraden en geserveerd met een rolletje van Arabisch brood, gevuld met een mengsel van paddenstoel, foie gras en kip. Erbij een truffel-bearnaise saus en een licht gebonden jus van geroosterde kip. Tja. Nu ga ik waarschijnlijk zeuren. Als ik mijn mes in de kip zet, voelt deze opmerkelijk veerkrachtig aan. Oeps, binnenin zie een vaag roze tint die me niet bevalt. Het zal vast allemaal correct zijn bereid, maar ik heb een hardnekkige vrees voor ongare kip en laat het schaaltje verder onaangeroerd. Gelukkig is het hoofdgerecht weer wel een feestje in de mond. Een Arabisch getint feestje nog wel. Geserveerd worden twee malse stukjes kalfslende van MRIJ Rund. Ernaast liggen partjes pompoen, courgette en groene asperge. Dit alles is afgewerkt met een vinaigrette van za'atar en een jus met ras el hanout. Hoewel ik geen dagelijkse vleeseter meer ben, geniet ik van dit perfect gebraden stukje kalfsvlees. Vlees met een “bite”, dat proef ik, en zeker geen opgefokt product uit de wanstaltige bio-industrie. Afsluiter van deze lunch is een dessert van donkere chocola, blauwe bessen, yoghurt en Merlot-azijn. Grappig detail: aan tafel wordt er een flinke lepel met stikstof gemaakte pareltjes naast gelegd. Ik proef. Als ik zou kunnen zingen, zou ik direct in een uitbundige aubade zijn uitgebarsten. Wat een waanzinnig lekkere smaakcombinatie! De diep-donkere chocoladesmaak met het zoetje van het fruit, meteen achterop de tong gevolgd door een licht zuurtje. Dit dessert krijgt direct een 10+ van mij. Dit gerecht wordt vergezeld met een slokje van een heerlijk frisse dessertwijn uit Italië, de Brachetto d’Acqui 2013. Frambozen, kersen, bessen, alle aroma’s van rood fruit zijn hierin aanwezig. Dan nog een espresso voor de Man en een theetje voor mij. Een uitgebreide theekaart hebben ze hier, met veel infusions erop. Ik kies voor de verse munt. Vanzelfsprekend worden hierbij nog een aantal lekkernijtjes geserveerd, waaronder een lauwwarme wortelmadeleine. Luchtig, zoals als een madeleine hoort te zijn en heerlijk, zoals deze smelt in de mond. Hiervan geen foto, ik was waarschijnlijk te gretig. Op een schaaltje komt er nog een combinatie van mango, passievrucht en pandan, een macaron met framboos en verveine en een ijspraline va rode perzik met vanille. Het kan er allemaal nog nét bij. Tevreden kijken we elkaar om 16.30 uur aan. The Jane is een plek om naar terug te keren. Uiterst vriendelijke bediening, die bij elk gerecht exact weet te vertellen wat de bestanddelen zijn, een fijne, sfeervolle ruimte en uiteraard heerlijke gerechten. Het enige minpuntje vind ik de muziek. Een soort dance-ritme wat mij na een half uur uitermate gaat storen. Deze zal vast trendy te noemen zijn, persoonlijk houd ik van rustige muziek tijdens het eten. Maar goed, ook dat is zeer persoonlijk. Hoe dan ook: het zal mij niet verbazen als The Jane eind dit jaar haar eerste ster te pakken heeft.

Na een ellenlange blog over het heerlijke eten op Lowlands, wil ik jullie ook heel graag bijpraten over hoe fantastisch Lowlands 2015 was. Ik spreek veel mensen in mijn omgeving die nog nooit naar dit festival toe zijn geweest en ik wil ie-der-een aanraden om het een keer te beleven. Ik heb de afgelopen drie dagen zo'n fantastische tijd gehad. Het is bijna niet in woorden uit te leggen waarom het zo tof is, maar ik ga toch een poging doen. Benieuwd welke bands ik fantastisch vond en welke grote artiest eigenlijk helemaal niks? Wat de horecabaas van Lowlands te vertellen had, hoe de sfeer op het festival was en wat de beste tip is om te kamperen in de kou? Lees door! Als je benieuwd bent naar wat ik allemaal heb gegeten op Lowlands, dan moet je vooral even deze blogpost lezen. Lowlands-vrijdag (dag #1): perskaarten, Chef's Special, James Bay, Paolo Nutini, Ben Howard en het beste feestje van Lowlands Samen met vriendin Amber vertrok ik om 11 uur uit Amsterdam richting Lelystad voor het weekend van ons leven. Via mijn blog had ik perskaarten gekregen voor het tofste grote festival van het jaar, om te schrijven over het eten. Ik dacht begin dit jaar; ik probeer het gewoon en kreeg in augustus bericht dat mijn aanvraag was goedgekeurd. ZO TOF! Amber en ik kregen persbandjes, waarmee we het terrein op konden via de persingang (niet over dé brug!) en we toegang kregen tot de perstent (schone toiletten, goed voedsel, stopcontacten, kluisjes, één en al chillheid). Om een uur of 2 hadden we onze tent op camping 4 staan en gingen we richting het festivalterrein. Wegens een vertraagde trein (koperdiefstal, wie verzint het), hadden we het eerste toffe optreden gemist: Years & Years. En dus begonnen we bij Chef's special . Wat ik meteen een van mijn hoogtepunten van Lowlands 2015 vond. Wat kunnen zij er toch een vet feestje van maken. En ik luister de laatste tijd best vaak hun muziek, dus voor mij was dit echt een heel tof optreden. En Lowlands ging los! We vonden het vrijdag nog vrij rustig ogen; het festival was voor het eerst niet uitverkocht en we dachten het ietsje te merken. Bijna geen rijen bij de toiletten, om je water te vullen, om eten te halen. Super chill dus! Na Chef's Special gingen we naar James Bay , die een fantastisch optreden gaf in de Heineken-tent. Ik zat lekker buiten in de schaduw (#bloedheet) te genieten van zijn liedjes. Aanrader! Maar wel vooral leuk als je de nummers ook kent en dat was bij mij niet het geval. Na James Bay was het tijd voor mijn tweede hoogtepunt (let op: er komen er nog veel ;-)) van Lowlands 2015: Kodaline. Ik had ze dit jaar al in Paradiso zien spelen en man, wat zijn ze goed live. Dit is een band die echt heel erg de Coldplay-sound te pakken heeft. En laat ik nou gruwelijk fan van Coldplay zijn ;-). Het nummer High hopes was mijn eerste traneninjeogenenkippenvelopjebenen-momentje van Lowlands. Zo mooi. Ik gooi even random Lowlandsdingen op instagram zodat ik kan embedden in m'n verslag! Dit was Kodaline! �� Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 24 Aug 2015 om 8:57 PDT We wilden nog naar Mark Ronson, maar besloten een stukje Limp Bizkit (leven die nog?!) mee te pakken. Dit was echt een VET ruig concert en we bleven als lieve meisjes dus maar veilig aan de kant in het gras zitten ;-). Wel tof om mee te maken though . Daarna liepen we even terug naar camping 4 om ons om te kleden en klaar te maken voor de avond. Vanaf de mainstage, Alpha, is het ongeveer een kwartiertje lopen naar onze plek op de camping; helemaal achteraan op camping 4. We kleedden ons om en keerden snel terug naar het festivalterrein voor het optreden van Paolo Nutini. Hier had ik me VET op verheugd en het was dan ook steengoed. Ik vond het alleen jammer dat ik me van te voren niet iets meer in z'n muziek had verdiept. Maar ook als je de muziek niet kent, is dit optreden een pretje om naar te kijken. Wát een mooie man is die Paolo, damnnn. En Iron Sky is natuurlijk wel écht heel gruwelijk om live mee te maken. Moooi! Daarna was Ben Howard aan de beurt. Toen ik in 2012 naar Lowlands ging, was Ben Howard een van de acts die ik het aller mooist ooit vond. Hij wist de hele tent stil te krijgen, iets wat niet veel artiesten voor elkaar krijgen op Lowlands, is mijn ervaring. Helaas was het optreden van Bennie dit keer niet zo fantastisch. Behoorlijk saai zelfs. Hij speelde één hit (Keep your head up) en verder alleen maar deprimerende muziek van zijn nieuwe album. Volgens mij. Best jammer... Maar lang konden we niet treuren; het was inmiddels 11 uur 's avonds en het nachtprogramma zou beginnen. Massaal verplaatsten we ons naar de Heineken-tent waar vannacht het Zeroes Heroes feestje plaatsvond. Ik wist nog uit 2012 dat dit een fantastisch feestje was, dus daar móesten we heen. En man, wat zijn we los gegaan: het zweet droop van me af. We hebben zo zo zo lekker gedanst. Het was echt heeeeeeel leuk! En toen was het tijd om naar huis te gaan en begonnen we aan onze eerste terrornacht op de camping. Je moet weten: ik haat kamperen. Ik heb het echt heel lang gedaan en vond het altijd prima, toen ik nog gewoon met de vouwwagen van papi en mami mee ging. Maar alleen een tentje, een eind lopen voor het toiletgebouw, niet kunnen douchen? NIKS voor mij. De eerste nacht hadden Amber en ik het vreselijk koud in de tent en werden we brakker dan brak wakker. Amper geslapen, haha. Maar goed, verder viel het kamperen verrassend genoeg best wel mee. Het was eigenlijk wel gezellig en sfeervol (God, wie had gedacht dat ik dit nog eens zou zeggen). Lowlands-zaterdag (dag #2): wakker worden bij José Gonzales, een interview met de horecabaas, zonnebaden bij Echosmith, feesten bij De jeugd van tegenwoordig, een fantastisch optreden van Bastille en afsluiten met een gitaardisco Op dag 2 vertrokken we om 11 uur naar het festivalterrein. Na de ijskoude nacht waren we 's ochtends door het zonnetje uit de tent gebrand. Tijd om te chillen bij José Gonzales. Dit was een van de optredens waar ik van te voren het meeste naar uit had gekeken. José Gonzales ken je wel van de filmmuziek die hij maakt, o.a. voor The Secret Life of Walter Mitty . Prach-tige muziek vind ik het. En dat was het optreden ook. Zelfs Paolo Nutini kwam er voor uit zijn nest, op de vroege zaterdagmorgen (12 uur), waar Amber dankbaar gebruik van maakte door even met hem te kletsen en 'm te complimenteren met het optreden van de dag ervoor. En wij maar zwijmelen. Wij hebben het dus echt wel heel goed hier, toch @amberkamminga? #LOWLANDS Een foto die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 22 Aug 2015 om 4:48 PDT Na José Gonzales vertrok ik richting de perstent voor een interview met de horecabaas van Lowlands: Hans Kuipers. Hij vertelde me alle ins en outs over het eten en drinken op Lowlands. Het meest trots was hij op het restaurant van top-kok Ottolenghi. Hij raadde me aan om de tahoe-stick, de gegrilde aubergines en de Zappiekanki te proberen. En dat laatste heb ik zeker gedaan, lees het hier in mijn Lowlands-eetblog! Andere aanraders volgens de horecabaas waren Poke Poke, waar ze een gerecht serveerden met o.a. kabeljauw en gember. Klonk goed, maar helaas had ik in 3 dagen te weinig tijd om alles te proberen. Nog een aanrader die ik helaas niet heb geproefd was Soulfood, waar ze fantastische roti serveren. Maar ik was -als ex-studentje- natuurlijk het meest benieuwd naar welk voedsel je het beste kunt eten als goede bodem voor een dikke partynacht op Lowlands. Het antwoord van Hans? 'Metsel je dicht met stamppot' . Want ja hoor, je kunt ook gewoon stamppot met een gehaktbal of speklapje krijgen op Lowlands. Het goedkoopste avondmaal op Lowlands 2015 was de macaroni, die je al voor 2 muntjes kon krijgen. Deze macaroni werd bereid met soepgroentes, tomatenpuree en kaas. Hans vertelde me dat hij eigenlijk de classic macaroni met smac en ketchup wilde serveren, maar 'men' vond dat te ver gaan. Ik zeg: gemiste kans. Wat denk jij: zou macaroni met smac het niet fantastisch goed doen op zo'n festival als Lowlands? Een tip van Hans waar ik érg blij mee was, was de Dutch Weed Burger, waarmee ik al bekend was. Die probeerde ik dan ook zeker uit en hij viel weer enorm in de smaak. Wat ik nog meer allemaal at op Lowlands? Dat lees je in deze blogpost ! Hier word ik zo intens gelukkig van: dutch weed burger op #LOWLANDS! #dutchweedburger #food #gewoonwateenstudentjesavondseet Een foto die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 22 Aug 2015 om 4:47 PDT Terug naar de optredens. Na het interview met Hans vertrokken we naar de Lima, voor een optreden van Herman Brock Jr. Een Nederlandse Bluegrass band. Wat een feest was dit! Super leuk! #waardefuckgaatdatbeenheen? #LOWLANDS #ll15 Een foto die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 23 Aug 2015 om 12:23 PDT Vervolgens gingen we naar het optreden van Echosmith in de Heineken. Ik kende dit niet echt (alleen van het liedje Cool Kids ) en parkeerde mezelf lekker in het zonnetje, naast de tent, om daar heerlijk te chillen. De muziek was vet vrolijk en gezellig en leuk en ik lag half te tukken. Perfect! Ik gooi even random Lowlandsdingen op instagram zodat ik kan embedden in m'n verslag! Dit was Echosmith! �� Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 24 Aug 2015 om 8:58 PDT Daarna haalden we cocktails, voor mij een alcoholvrije, en streken we neer naast de tent waar Balthazar speelde. Hele lekkere achtergrondmuziek, terwijl je aan je Mojito (of Nojito) zit te lurken in het gras. Man, wat hadden we het goed. Vier meisjes met cocktails :) #LOWLANDS Een foto die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 22 Aug 2015 om 8:21 PDT Daarna waren we eindelijk een beetje uitgebrakt en was het tijd voor het eerste feestje van de dag. Om kwart voor 6 zetten De jeugd van tegenwoordig de mainstage op z'n kop. Dit was het drukste optreden van Lowlands, volgens mij. We pasten niet meer in de tent en hebben daarom buiten in het zonnetje de nummer meegedanst en gezongen. Heerlijk was dit; hier hadden we echt de festivalvibe te pakken. Ik gooi even random Lowlandsdingen op instagram zodat ik kan embedden in m'n verslag! Dit was De jeugd van tegenwoordig �� Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 24 Aug 2015 om 8:59 PDT En daarna kwam een van de beste optredens van Lowlands 2015: Bastille. Ik had geen idee dat zij zo goed zijn live, maar wat een heerlijk optreden. Een goede afwisseling tussen hits (Pompeii), covers (Rhytm of the night, Scrubs) en onbekendere liedjes. Volg mijn lowlandsavonturen via snapchatttt! #LOWLANDS #bastille met @yokaberentsen Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 22 Aug 2015 om 12:18 PDT Ik gooi even random Lowlandsdingen op instagram zodat ik kan embedden in m'n verslag! Dit was Bastille! �� Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 24 Aug 2015 om 9:01 PDT Een hilarisch moment was het moment waarop iedereen in de tent gevraagd werd om te hurken en daarna op te springen, tijdens Pompeii. Jammer dat ik nog niet kan hurken met mijn knie-issue, waardoor ik als een van de weinigen nog rechtop stond. Great , haha. Maar het optreden was gru-we-lijk. Ik ga ze zeker bekijken als ze weer in Nederland spelen. Na Bastille gingen we terug naar de camping. Overdag was het bloedheet op het festivalterrein, wat hadden we een geluk met het weer, maar 's avonds koelde het ook wel behoorlijk af. Tijd voor meer kleding dus. Na de omkleedsessie liepen we in tien minuutjes weer terug naar het festivalterrein voor een heuse gitaardisco. In de Heineken zou vanavond een feestje zijn waarbij je je luchtgitaar vooral mee moest nemen. En laten wij nou beschikken over fantastische luchtgitaren. We zijn echt helemaal los gegaan weer, deze zaterdagnacht. Dikke party! En daarna: op naar campingnacht #2. Lowlands-zondag (dag #3): Het beste optreden van Lowlands 2015, hartstikke brak en heel veel eten We begonnen dag 3 met het allerbeste optreden van Lowlands: Bear's Den. Het is heel goed mogelijk dat je nog nooit van deze band gehoord hebt, ze zijn namelijk niet heel bekend. We hadden dan ook echt niet verwacht dat het zo ongelovelijk druk zou zijn bij dit optreden in de Heineken-tent. En de band zelf was ook helemaal overwhelmed door hoeveel mensen er waren gekomen voor het optreden. De vibe was fantastisch, het optreden rete goed en het publiek het allerbeste. Ik heb kippenvel gehad van top tot teen, terwijl ik het bloedheet had, helemaal vooraan bij het podium. Ik heb gehuild, heel hard gelachen en HEEL HARD geklapt. Wat was dit een fantastisch uur om mee te maken. En lucky me: ik heb kaartjes voor hun show in Amsterdam dit jaar! Yay! Ik gooi even random Lowlandsdingen op instagram zodat ik kan embedden in m'n verslag! Dit was het beste van Lowlands: Bear's Den �� Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 24 Aug 2015 om 9:02 PDT Na Bear's Den vertrokken we richting de Lima om een tosti te eten en het optreden van de Mighty Oaks te bekijken. Ik had alleen 0 batterij meer op m'n iPhone en móest dus even opladen, anders kon ik niet meer Snapchatten ;-). Hierdoor kon ik wel het optreden van Twenty One Pilots meekrijgen en dat was me toch een feestje, hilarisch om van een afstandje mee te maken. Daarna waren we van plan om bij Benjamin Clementine te kijken. Dit is een artiest waar ik nog nooit van heb gehoord, maar Ingelise had het aangeraden, dus ik wilde wel eens zien wat het was. Hij trad op in de India en toen we er aankwamen stond praktisch het hele veld óm de India al vol; er kon niemand meer bij. Geen Benjamin Clementine dus. Toen zijn we maar op een van de bulten bij de Alpha (mainstage) gaan zitten in de zon, om te wachten op Passenger. Dit was ook een heerlijke show; lekker in het zonnetje tegen de berg aan liggen met heel veel brakke Lowlandsgangers om je heen. In de tent leek het wel lekker los te gaan, maar ik had alleen nog energie om in de zon te liggen. En ik was niet de enige. We waren nog van plan om daarna terug te gaan naar de camping, de spullen in te pakken, dan op het festivalterrein te eten en af te sluiten met Kendrick Lamar en Major Lazer, maar we waren ka-pot. En dus besloten we na Passenger naar huis te gaan. Ik wil van NIEMAND horen of Major Lazer geweldig was, want ik had een tikkeltje moeite om het te missen. Maar we konden niet meer, het was ooi geweest. In de pendelbus naar Lelystad werd ik bijna een beetje emo van hoe onwijs leuk ik heb het gehad. Ik probeer in deze blog een beetje uit te leggen hoe Lowlands is, maar je kunt niet onder woorden brengen wat voor gevoel dit festival je geeft. Iedereen die op Lowlands is geweest begrijpt het; je bent écht helemaal ergens anders. Je bent heel even in een paradijs, helemaal niet op aarde, helemaal weg van de wereld waarin je normaal leeft; alleen met de andere Lowlandsgangers. Je leeft niet in dezelfde tijdzone als de rest van de wereld (welke rest van de wereld?!), omdat je alleen leeft van optreden naar optreden. Je bent écht helemaal weg en het is het allerbeste gevoel op aarde. Ik heb nu al heimwee. Volgend jaar wil ik er echt heel heel heel graag weer bij zijn. En dan moet jij ook gaan. Zie ik je daar? LEES HIER MIJN BLOGPOST OVER HET ETEN OP LOWLANDS PS: De beste tip bij kamperen in de kou op Lowlands is heel veel ochtendkranten verzamelen en daarmee de vloer van je tent isoleren. Werkt fantastisch. LEKKER SOCIAAL: VOLG MIJ VIA INSTAGRAM | YOUTUBE | BLOGLOVIN | TWITTER | FACEBOOK & als je iets klaarmaakt van m'n blog of uit mijn kookboek, let me know @lterveld of op faceboook! PS: Ik zit ook op snapchat, volg mijn eetdagboeken via @lterveld!

Dit heerlijke recept is zo puur en zo lekker; want doordat de ingrediënten echt super smaakvol zijn, heb je weinig nodig. Ik vind dit een echt vrouwelijk gerecht. Het is sierlijk en delicaat en de mosselen hebben iets kwetsbaars en vrouwelijks. Deze pasta is één van de lekkerste dingen die er bestaan. (Probeer hem ook eens met venusschelpen!) Ik werd op het idee gebracht door één van mijn favoriete series op you tube te kijken; Two Greedy Italians. Hierin trekken de twee oude Italiaanse koks Antonio Garluccio en Gennaro Contaldo door Italië heen en al kibbelend laten zij Italië en de Italiaanse keuken zien. Zo leuk! Zo maak je het; Nodig bak verse mosselen 2 tenen knoflook, fijngehakt 1 rode peper, in ringetjes (zaden er in laten) bos peterselie, gehakt witte wijn olijfolie spaghetti Zet water op om de spaghetti in te koken. Spoel de mosselen goed schoon of laat ze weken. Voor 2 personen heb je aan een halve bak genoeg. Laat in een grote koekenpan een flinke bodem olijfolie warm worden. Voeg de rode peper en knoflook toe en laat even bakken. Doe vervolgens de mosselen erbij, samen met een scheutje witte wijn. Doe een deksel op de pan. Laat de mosselen een minuut of vijf stomen in de pan tot de schelpen open gaan. Als de spaghetti klaar is, voeg deze aan de mosselen toe en roer alles door elkaar. Doe er de peterselie doorheen. Besprenkel eventueel met nog wat olijfolie en bestrooi met wat zeezout. Serveer met een schijfje citroen. Wist je dat Sergio Herman een nieuw restaurant in Antwerpen opent? En dat dit restaurant 'een ode aan de vrouw' is? Niet alleen de naam, The Jane , maar ook de uitstraling en gerechten moeten dit uitstralen. En om te vieren dat zijn prachtige nieuwe restaurant open gaat op 25 maart, organiseert Accor een wedstrijd. Inzenders moeten hun meest vrouwelijke recept opsturen. Met bovenstaand recept doe ik mee aan de wedstrijd! Ben benieuwd of de jury het met mij eens is... (wordt vervolgd)

Vandaag een uitje naar de Familie Bofkont Ik heb toestemming aan m'n sponsors gevraagd, want vandaag kan ik me hoogstwaarschijnlijk niet helemaal aan de F&F-regels houden. Je mag daar geen eten bij je hebben, want de varkens ruiken alles. Het is een koude dag, dus tussendoor moet er even iets warms genomen worden. Eerlijk opbiechten: ik heb twee koppen groene thee op, een plak kruidkoek en twee koppen soep. Die soep was niet zo verkeerd, vooral bonen en vegetarische soepballetjes. Maar er zat wel o.a. prei en wortel in. Tot slot een glaasje cider (van appels gemaakt). Dus de schade valt reuze mee. Zeus Dit was m'n tweede keer bij de familie Bofkont en het was weer net zo'n geweldige ervaring als de eerste keer. Hier vind je het verslag van de eerste keer. Een mooie plek waar gedumpte, verwaarloosde en mishandelde dieren een nieuwe kans krijgen. Ik zou iedereen aan willen raden er een keer naar toe te gaan. Het is een onvergetelijke ervaring. Wees niet bang dat men je wil ‘bekeren’ tot vegetariër of veganist. De groep die er vandaag was bestond bijna geheel uit vleeseters. Dafne is van mening dat je een zwaar onderwerp als de bio-industrie juist licht moet brengen, positief en met respect voor alle betrokken partijen. Dan pas komt er een bewustwording op gang. De agressieve aanpak van extreme dierenrechtenclubs zorgt er alleen maar voor dat de bioindustrie zich nog meer afsluit en we helemaal niet meer te weten komen wat zich in die loodsen afspeelt. Zo houden ze elkaar in stand. Op de boerderij van Dafne zie je een heel andere kant van varkens, van koeien én imposante stieren, en, hilarisch, van een verwende gans. Je ziet hoe een varken eruit ziet dat gewoon door mag leven, hoe groot ze eigenlijk worden, hoe een bejaarde koe er uit ziet. En vooral hoe lief ze eigenlijk zijn. Er is zelfs een ‘verpleeghuis’ met twee stokoude varkensopaatjes. Hoe deze dieren zich gedragen als ze zelf mogen bepalen waar ze gaan en staan. Je schrikt bijna van de wetenschap hoe intelligent deze dieren zijn. Ook de verschillen in karakter … het zijn net mensen. Mooi is dat de dieren daar bepalen wat er gebeurt, op hun veilige woonplek, jij bent de bezoeker en zij wonen daar, de rest van hun leven. De mensen waar ik vandaag mee was wisten niet precies waar ik ze mee naar toe nam. Ze zagen er een beetje tegenop, maar ik zag ze ontdooien en loskomen. Wat je ook vindt, hoe je ook eet, zo'n middag brengt je wel tot overpeinzingen. Herman De foto's zijn van de website van Het Beloofde Varkensland, behalve deze, die is van mezelf ... als kind had ik al iets met varkens:

Deze week is "Mijn Pop-Up Restaurant" opnieuw begonnen. Door de aanwezigheid van Sergio Herman als jurylid behoort dit programma tot één van mijn favorieten. Ik bedoel maar, die mens zijn commentaren zijn toch zalig ? Twee keer per week is dit pure ontspanning voor mij. Voor de kandidaten zal het iets minder ontspanning zijn, vermoed ik. Langs de andere kant, het is niet het eerste seizoen dus je weet wat je te wachten staat wanneer je je inschrijft als kandidaat. Zo is het al elk seizoen de gewoonte dat de kandidaten eerst in team moeten koken voor de jury, zodat deze kan zien wat voor vlees ze in de kuip hebben. Nu, chapeau als je het aandurft om voor Sergio Herman te koken. Ik zou dat gewoon niet durven en ik kook dan nog best goed (oeh, dat klinkt héél onbescheiden ...). Als ik het dan toch ooit zou durven, dan zou ik zeker kiezen voor een gerecht waarvan ik het recept van A tot Z en terug ken, voor een gerecht dat ik al vele malen zou hebben gemaakt. Eén van de kandidaten nu vond het echter blijkbaar nodig om eens iets nieuw uit te proberen, quiche van quinoa. Moedig maar misschien toch ook niet zo bijster slim. De commentaren waren niet echt lovend (om het nog zacht uit te drukken), haar recept bleek niet echt een topper. Toch zette het mij aan om eens wat te zoeken op Google naar recepten voor quiche met quinoa, mijn nieuwsgierigheid naar deze combinatie was gewekt. Ik vond al vrij snel een recept op Urban Superchefs, een Nederlandse website die recepten verzamelt van bloggers. Of verzamelde moet ik eigenlijk zeggen, want blijkbaar is er sinds januari 2015 niets meer gepost. In tegenstelling tot het gebruikte recept in "Mijn Pop-Up restaurant" bleek dit wel een succes. De smaak zit zeer goed, de quiche is zeker niet droog (om één van de hierboven vermelde commentaren te gebruiken, hij zou niet al het water uit een zwembad opzuigen als je hem erin gooit ;-)), hij vergt zeer weinig voorbereiding en is dus snel klaar. Ideaal voor als je weinig tijd en / of zin hebt om te koken maar toch iets lekker op tafel wil zetten. En vegetarisch, dus uitstekend geschikt nu voor de Dagen Zonder Vlees ! BEREIDING (voor 1 quiche voor 3 à 4 pers) : Kook 175 gr quinoa volgens de aanwijzingen op de verpakking. Ondertussen laat je ook 375 gr diepvriesspinazie ontdooien (ik gebruikte spinazie met room). Meng de quinoa met de spinazie en laat wat afkoelen. Snij 2 sjalotjes en 3 teentjes knoflook zeer fijn. Meng 250 gr ricotta met 4 losgeklopte eieren, de knoflook en de sjalotjes, een snuifje fleur de sel, 2 koffielepels Dijon mosterd en 75 gr geraspte parmezaan. Doe hier het afgekoelde quinoa - spinazie mengsel bij en meng goed. Giet dit mengsel in een ingevette ronde taartvorm en bak 30 à 35 minuten in een voorverwarmde oven van 175 °. Je kan hier gerust 2 dagen van eten, bij het opwaren blijft de quiche goed en de smaak zit zelfs een dag later nog iets beter. Wat heb je dus nodig : 175 gr quinoa 375 gr diepvriesspinazie (met room) 2 sjalotjes 3 teentjes knoflook 250 gr ricotta 4 eieren snuifje fleur de sel 2 koffielepels Dijon mosterd 75 gr parmezaan SMAKELIJK :-)

Ik las een stukje op iskcon news over genen manipulatie, nu de hindu religie is daar op tegen. De schrijver schrijft dat de hindoe dit onzuiver vindt. Omdat hij/zij dit niet ritueel kan offeren. Ik was hier altijd al op tegen, vanaf de eerste keer dat ik er over las, gemanipuleerd voedsel. Een gevaar voor dier, plant en mens, rampzalig voor de biologische samenhang. Tegen God scheppings-plan! Gelovigen. God creëerde planten met zaad, mijd dus alles waar mee gerommeld is, genetisch gemanipuleerd. Ook sinaasappels en mandarijnen zonder pit. Zelfs dierlijke genen worden niet gemeden om in grassen, goenten en fruit te gebruiken. Koop is ook het advies van mij en vanuit iskcon news biologisch, en koop geen voedsel waar bet bij vermeld staat genetisch...., zoals vaak gebeurt bij mais en soja producten Onderaan het artikel een deel van het artikel in het Engels In 1982 creëerden wetenschappers de eerste transgene stier Herman. Er werden genen in Herman ingebracht met het menselijke lactoferrine-eiwit, waardoor hij dit eiwit in zijn melk kon maken. Maar omdat Herman een stier was kon hij geen melk krijgen en de wetenschappers moesten wachten tot Herman kleine koetjes kreeg. En zijn nakomelingen leverden inderdaad melk met het lactoferrine-eiwit. Het eiwit was goed voor de mens en de wetenschappers proberen nu meer soorten eiwitten op deze manier te creëren. Wat zit er in uw eten? /what_if_your_prasadam_is_genetically_modified bericht Iskcon en daaronder Vasudha Narayana I think it is safe to say that we as devotees share these same concerns and would have the same reactions. It is already complex enough for many of us to try and insure the purity of the foods we cook and offer to the Lord, hence the need and responsibility for us to make sure we educate ourselves on this issue. In Acceptable Genes door Vasudha Narayana In Acceptable Genes, distinguished scholar Vasudha Narayanan approaches the question of GMOs as it relates to Hindu ritual/offering in her essay “A Hundred Autumns To Flourish”. Her approach is generally liberal, leaving open the potential reality that GMOs may have many positive social benefits, and that across the Hindu diaspora there is enough flexibility also to comfortably incorporate GMO foods into one's daily diet. When it comes to the question of the formal ritual of offering food, she reasons that for most Hindus, the question of the purity of the food being offered would override any convenience or potential benefit of its being genetically modified, especially in terms of inclusion of animal genes. She writes: The hot button for many Hindus would be the introduction of what is regarded as animal genes into vegetables, fruits , or grains. If the origin, however remote, is an animal, then the modified food would be considered “impure.” link naar het artikel http://news.iskcon.com/node/4488/2012-07-05/what_if_your_prasadam_is_genetically_modified bronnen in het Nederlands http://hiddenfj.home.xs4all.nl/subdir/Artikel%20G/G09ex.htm http://www.nrc.nl/dossiers/Genetische_Revolutie/988646917747.html http://www.nrc.nl/dossiers/Genetische_Revolutie/988537925903.html http://www.volkskrant.nl/achtergronden/dossiers/355036446.html?history=/i350020143 rijkelijk gevuld met informatie,ook over aspartaam http://www.jankraak-taichitao.nl/content/website.php?hoofdpagina_id=1147 Wat zit er in uw eten?

Dit wordt de meest korte en daarmee wellicht ook meest crappy recensie die je ooit op de blog gaat vinden. Ben alleen bang dat als ik te veel in detail treedt dat de verrassing en de hele ervaring een heel klein beetje verloren gaat voor de gelukkigen die mogen gaan eten bij the Jane in de toekomst. The Jane is het restaurant wat Nick Bril en Sergio Herman samen begonnen zijn nadat Oud Sluis sloot in 2013. Al vanaf het moment dat bekend werd dat Sergio een nieuwe restaurant zou openen met zijn souschef naast zich, stond het bij Dennis en mij op onze wishlist. En na een aantal tevergeefse reserveerpogingen, is het ons drie maanden geleden gelukt er tussen te komen. En dus zaten we anderhalve week geleden heerlijk te genieten in de oude kerk waar the Jane in gevestigd is. Bij binnenkomst ligt het achtgangenmenu al op tafel. Omdat we bij reserveren hebben doorgegeven dat ik vegetarier ben, krijg ik meteen ook een vegetarisch menu. Dit verschilt in kleine elementen van het menu met vlees en vis. Normaal gesproken vind ik dat eng, vaak is vlees of vis de ster van het gerecht. Als ik dan hetzelfde eet, smaakt een gerecht vaak nogal vlak. Hier heb ik het volste vertrouwen in een goede afloop. Extra netjes wordt achteraf nog specifiek aan me gevraagd of het vegetarisch menu ook aan de verwachtingen voldeed. Eh, ja, meer dan dat. Eten bij the Jane is in één woord fantastisch, een ervaring. Ze hebben twee sterren en zijn dat dubbel en dwars waard. Het concept van stoer zonder uit de bocht te vliegen of de verfijning en kwaliteit uit het oog te verliezen wordt overal in doorgevoerd. Van de kleding van het personeel tot de opmaak van de borden en van de leren details om de theeglazen en het nummertje voor je jas tot de enorme kroonluchter en lichtgevende schedel boven de keuken. Ik snap die mensen bij Michelin wel. Na ons vijf (!) uur te hebben overgegeven aan heerlijk eten, fijne wijn en vriendelijke bediening liepen we als twee blije eieren met ons presentje (twee flesjes huisgebrouwen bier) terug naar het hotel. Dat we ook de upper room maar eens moesten gaan uitproberen. The Jane, wat was je fijn. The Jane, Paradeplaats 1 Antwerpen www.thejaneantwerp.com

Terug van weggeweest: een kort tripje richting Zuid-Spanje, waar we mochten genieten van een luxe villa met verwarmd buiten zwembad, fitnessruimte, ... We hebben eens mogen proeven en nu terug naar de realiteit. Dit receptje is er nog eens eentje van Jamie Oliver uit zijn boek "15 minuten" of zoals bij mij "las comidas de Jamie en 15 minutos". Eerlijk toegeven, ik kook graag zonder tijdsdruk, dus heb ik er niet de timer naast gehouden. Het is zeker snel klaar, en smaakt verrukkelijk. Wat heb je nodig? De kip 8 onderste kippenbouten, zonder bot en zonder vel. 1 kl à 1 el Chinese 5 kruiden poeder (in het boek staat 1 el, ik zou zeggen naar smaak) 2 el zoete chilisaus 2 el sesamzaadjes arachideolie of andere plantaardige olie (Jamie gebruikt olijfolie, dat doe ik nooit als ik iets Oosters maak, ik hou de woorden van Sergio Herman hier in het achterhoofd!) Salade 200 gr rijstnoedels sesamolie 2 kropjes gem salade (little gem) of andere salade zoals ijsbergsla in stukjes als je dat wil een beetje watermeloen (heb ik weggelaten) een bosje radijsjes in stukjes een half bosje munt (heb ik ook niet gebruikt) een half bosje koriander Dressing 2 el sojasaus 1 el vissaus 1/2 rood pepertje 1 stuk verse gember (1 à 2 cm) lenteuitjes 2 limoenen 1 knoflook teen Wat moet je doen? Maak de rijstnoedels klaar zoals op de verpakking staat vermeld. Kruid dan de kip : leg hiervoor de kip op een stukje bakpapier en kruid de kip met een beetje zout en peper en de Chinese 5 kruiden mix. Plooi het papier en klop de kip een beetje platter (bijvoorbeeld met een deegrol) Verwarm in een pan een beetje arachideolie en bak de kip aan. Ga intussen verder met het maken van de salade: doe hiervoor de noedels in een grote kom, en meng met een beetje sesamolie. (Jamie bakt nog een gedeelte van de noedels apart) Doe de gems of ijsbergsalade erbij samen met de radijsjes en de korianderblaadjes (en munt) Maak ook de dressing: Mix de koriandersteeltjes samen met de sojasaus, vissaus, percepties, gember, knoflook, lenteui, sesamolie en naar smaak limoensap tot een homogeen mengsel. Intussen is de kip gaar: doe het overtollig vet uit de pan en zet de kip terug op het vuur. Voeg de zoete chilisaus erbij en de sesamzaadjes. Werk alles af: doe de dressing bij de salade en meng alles goed. Serveer de kip samen met de lekker salade. Als decoratie kan je op de kip nog wat korianderblaadjes doen. mi

Wanneer ik nieuwe kookboeken doorblader vind ik meestal maar een of twee recepten die me aanspreken of nog vaker geen enkel recept en dan denk ik "waarom is dit kookboek in vredesnaam uitgebracht?" En als topkoks boeken uitbrengen voor de thuiskok denken ze dat we over een professionele keuken beschikken inclusief sousvide, salamander of een kidde inclusief Texturizers Lecithine. Maar dit is een boek met recepten die Sergio Herman voor thuis, voor zijn gezin klaarmaakt. En uit dit kookboek zou ik alles willen koken. Deze kipkluifjes zijn zo lekker. Ze worden op een andere manier klaargemaakt dan op de standaard Aziatische wijze. Eerst gaan ze 2 uur in de oven op 140C, daarna afgekoeld. Je lakt ze af wanneer je ze gaat eten. Hij at ze aan boord van Singapore Airlines en wist: fuck, dit is next-level vliegtuigeten. Ik at ze op kamertemperatuur op Oudejaarsavond en ze waren verrukkelijk. Ingrediënten : 500 gram kippenvleugels of kluifjes olijfolie 3 el sojasaus 1 el sambal 2 el ketjap manis 2 el vissaus 1 limoen, sap verse chili, fijngesneden 1 lente-ui, schuin gesneden 1 el sesamzaad, zwart en wit 2 el geplukte koriander garnering het groen van het lente-uitje in de lengte gesneden en in ijswater gelegd zodat ze krullen Bereiding: Verwarm de oven voor op 140C, kruid de kipkluifjes met zout, peper en wat olijfolie. Gaar ze ongeveer twee uur in de oven. Laat afkoelen. Verhit een pan met wat olijfolie en leg de kipkluifjes in de pan. Zorg dat ze een mooi goudbruin kleurtje krijgen. Blus af met soja, sambal, ketjap, vissaus en limoensap. Laat indikken tot de lak mooi aan de kluifjes plakt en voeg de en voeg de chili en de lente-ui toe. Schep in een kom en werk af met sesamzaad en koriander. Sergio eet ze met Thaise mayonaise. Meng 2 el mayonaise met 2 el Thaise salsa. Voor de salsa kun je het recept van de dressing van Nigella nemen voor de Vietnamese kipsalade. Ik vond ze wel aan de zoute kant. Ik gebruikte Pearl River Bridge Soy sauce light. Misschien had ik de donkere moeten gebruiken die minder zout is.