Chef: Sergio Herman, Thema: Creatief met restjes Het volledige recept vind je hier: http://koken.vtm.be/recept/gemarineerde-kip-met-gebakken-aardappelen-en-n...

Nog bedankt! Wie kent het niet? De vriendschap cake ook wel Herman genoemd. Wat is het idee er achter, een vriend, vriendin, familielid of tja iemand anders. Maakt een desemstarter (Herman) dat duurt ongeveer 10 dagen. Voeden, zorgen en roeren! Deze starter deel je dan in drieën, 1 voor je cake, 1 voor een nieuwe starter en 1 om weg te geven. Wat sociaal ;) was vroeger de normaalste zaak van de wereld. Net zoals mijn vorige blog over ciabatta, de biga is ook een desemstarter. Deze deel je dan met familie en dorp bewoners. Zo heeft ieder zijn aandeel en zal de starter blijven leven. Nou was ik de gelukkige, een Herman voor mij #bloos Mijn vriendin heeft een vriendschap cake gebakken. En voor mij een 1/3 deel Herman, maar ik ben geen zoetekauw.... nou dan heb je met deze cake mooi pech! Herman ruikt zuur en fris, iets van azijn en appeltjes fris. Maar ik wil er dus proberen een brood van te bakken. Een zuurdesem brood dus. Geen idee of het lukt, Herman houd nogal van suiker namelijk en een zoet brood zit ik niet op te wachten. Volgens mij heeft niemand dit eerder geprobeerd, of nooit met de rest van de wereld gedeeld. Op internet kan ik niet zo snel iets vinden alleen de cake versie. Maar ook daar zijn de variaties niet breed. Wat gebruiken we: 330 gram Herman 500 gram Patent Bloem 150 ml Water 7 gram Zout 30 gram Boter Het is nu niet anders als een ander deeg zetten, wel gebruik ik een stuk minder water omdat Herman ook nog vloeibaar is. Lauw water met de boter en het zout. Bloem erbij. En dan kunnen we gaan kneden met de hand of machine. Herman erbij. Nu kneden we ongeveer voor 20 minuten tot we een soepel deeg hebben. Dit hebben we ongeveer na 20 minuten kneden. Nog even met de hand al is het alleen voor het gevoel. Opbollen tot een grote bol. Mooi strak en alle naden onderop de bol proberen te krijgen. Kan nu op een bakplaat. Ik snij nog een kruis in de bovenkant. Bestrooien met bloem tegen het plakken. En afdekken met een theedoek of verhoudfolie. En nu minimaal 6 uur rijzen. Haha wil je dit bij je soep? Niet pas in de middag beginnen :) Na een uur rijzen. Na 3 uur rijzen. En na 6 uur rijzen ongeveer 4x zo groot geworden. De oven kan op 225'c en dan bakken we hem ongeveer 25 minuten. Wow wat een lucht in huis, een combinatie van brioche en yoghurt. En hij is groot geworden. Na een uur afkoelen is het tijd geworden om te proeven. Ver weg proef je nog een zoetje maar niet storend, Fris in de neus heel aangenaam. Ik ga hier eens een dikke laag boerenroomboter opsmeren! Take care and share. Wil je zelf aan een Herman beginnen? Hou dan deze blog in de gaten BUITEN. Hier staat binnenkort een compleet verslag, maar kan je niet wachten dan heb je misschien hier wat aan. Hermancake Herman is al jaren bekend en komt, volgens zeggen, oorspronkelijk uit Amerika, alwaar de Amish hem al maakten uit liefde voor de ontvanger. Als je een Herman krijgt, is dat een teken van liefde, vriendschap en vertrouwen. Als je goed voor Herman zorgt, heb je de lekkerste lekkernij die je maar kunt bedenken. Krijg je er alsmaar geen? Start dan zelf je Herman en geef hem door! Let er wel op, dat je Herman altijd in een glazen schaal maakt en met een houten lepel werkt. Plastic is een goede tweede optie, maar METAAL is uit den boze, daar wordt Herman niet blij van! Dit is het cake recept voor een Herman (en als je hem gekregen hebt, start je bij dag 2): 100 gram suiker 250 ml warm water 1 zakje gist van 7 gram 225 gram bloem een glazen schaal een houten lepel Los de suiker op in een half kopje van het warme water. Strooi de gist erbij en laat dit 10 minuten staan. Roer de rest van het water erbij, evenals de bloem. Klop dit met de lepel tot een mooi glad beslag en dek het af met een vochtige theedoek. Laat dit rusten op kamertemperatuur tot de volgende dag. Hoe wil Herman gevoed worden? Je moet Herman goed verzorgen. Zet hem nooit in de koelkast, maar zorg dat hij warmte krijgt. Dek Herman niet af, zodat hij kan ademen - een theedoek eroverheen leggen mag wel. Hij zal flink groeien, dus zorg dat je Herman bewaart in een ruime schaal (niet van metaal!). dag 1 Vandaag heb je Herman gekregen (of gemaakt) en wil hij wennen aan zijn nieuwe omgeving en een beetje uitrusten voor het groeien dag 2 en 3 Roer Herman een paar keer per dag goed door, dat vindt hij fijn. dag 4 Herman heeft honger gekregen, geef hem daarom het volgende te eten: 250 ml melk 200 gr suiker 125 gr bloem dag 5 t/m 8 Roer Herman een paar keer per dag goed door, daar houdt hij van. dag 9 Herman heeft weer honger en wil het volgende eten: 250 ml melk 200 gr suiker 125 gr bloem Dit is het moment dat Herman verdeeld gaat worden over 3 bakjes. Bakje 1 geef je aan een vriend(in) of familielid die je graag het genoegen van Herman gunt. Bakje 2 wordt je volgende Herman (ga verder bij dag 2), maar je mag bakje 2 ook aan een vriend(in) of familielid geven. Bakje 3 gebruik je om door te gaan naar dag 10. dag 10 Vandaag heeft Herman enorme honger en daarom verwen je hem met een feestmaal: 250 gr bloem 200 gr suiker 200 gr noten en/of rozijnen 150 ml olie 2 eieren 2 theelepels bakpoeder 2 theelepels kaneel 1 theelepel zout 1 appel in stukjes Oven voorverwarmen tot 170 °C. Vet de bakvorm in en bestrooi het blik met suiker Doe het deeg in een springvorm of cakeblik Bak de cake in 60 tot 75 minuten gaar

Na een flinke plens breken goudgele stralen voorzichtig door het wolkendek. Prettig voor de wandeling naar Grand Café Oude Post gevestigd in het voormalige postkantoor. Het postkantoor waar de vader van eigenaren Robert en Frank Bregman jarenlang de scepter zwaaide als directeur en ooit een grap met mij uithaalde. Eind 2011 openden Robert en Frank, beiden met ruime ervaring op verschillende vlakken in de horeca, de deuren van hun Grand Café Oude Post. Zo werkte Frank eerder als kok bij De stenen tafel in Borculo en Oud Sluis en Pure C van Sergio Herman. Dit belooft veel goeds. Het restaurant met het donkere interieur maar zonder tierelantijnen oogt, op de zithoek met het lcd scherm met vlammen na, prettig. Maar vanwege het uitzicht; ik wil niet uitkijken of het afgrijselijk ogende apotheekgebouw aan de overkant vraag ik een plekje links in de zaak. Jaren '80 muziek klinkt uit de luidsprekers en voert mij aangenaam naar vervlogen tijden totdat Elton John en Nikita het zen-moment verbreken en ik terugkeer naar het heden. Aan een Chardonnay nippend bekijken wij de kaart als de vriendelijke serveerster ons een schoteltje brood met gezouten boter brengt. Onze keuze uit de zes voor- en hoofdgerechten is snel gemaakt. Mijn disgenoot kiest een Caesar Salad terwijl mijn blik blijft hangen bij de coquilles. De hoofdgerechten worden schol met aardappel mousseline, biologische groenten en hollandaise saus en Black Angus entrecôte met spitskool en bearnaise saus. Na het doorgeven van de gerechten keuvelen we wat en genieten van brood en boter. Het voorgerecht voldoet exact aan mijn verwachting. De opmaak is een plaatje en de uitstekende bereiding wordt bevestigd als ik de eerste hapjes proef. De coquilles geserveerd met topinamboer, hazelnoot en beurre noisette zijn perfect gegaard en de combinatie van smaken is tongstrelend. Disgenoot geniet ondertussen van haar Caesar Salade met Romeinse sla, ansjovis, kip, Parmezaanse kaas en croutons. De entrecôte van Black Angus rund met spitskool en bearnaise saus wordt desgevraagd geserveerd met een eigen jus. Hier wordt op niveau gekookt dus ik laat mij het medium gegrilde vlees met groenten waaronder spitskool, biet en haricot verts smaken zoals disgenoot erg tevreden is over haar scholfilet met aardappel mousseline, biologische groenten en hollandaise saus. De hoofdgerechten worden geserveerd met zelfgemaakte frieten, prachtig goudgeel en krokant en een huisgemaakte mayonaise die romig is maar waarin ik een zuurtje mis en qua smaak wat vlak vind. Na een ontspannen zit en puur genieten van vakmanschap besluiten wij het diner met koffie en een voldaan gevoel.

Brugge. Dinsdagavond, 31 maart 2015. Tijdstip: 21u35. OMG. Ik zat op mijn gat. Letterlijk en figuurlijk. Ik werd van mijn sokken geblazen. Figuurlijk. Letterlijk zou geen zicht zijn. Dit was de allerlekkerste chocomousse die ik van mijn lange leven gegeten had. En trust me : ik ben een kenner! Plaats waar ik de mousse oplepelde, was niet een of ander poepsjiek restaurant, maar de kookles aan hotelschool Spermalie . Er zijn reeds heel wat recepten van chocolademousse op deze blog verschenen. Vergeet ze. Negeer ze. Dit is de beste ever ! Ik heb mij serieus moeten bedwingen om mijn bord niet leeg te likken... Wat maakt deze mousse dan zo speciaal? Hij wordt gemaakt met een caramel waarin én een vanillestokje en een tonkaboon als smaakmaker gebruikt werden. Caramel én chocolade? Inderdaad the best of both worlds . Serveer er zoals hier gebrande banaan, limoenschuim en honingparels bij en je hebt een dessert waarmee je zelfs Sergio Herman boude uitspraken zou ontlokken: sex on a plate! Tip : eet je chocolade paaseieren niet op, maar draai ze in deze mousse. Je zult het je niet beklagen! Nodig voor 8 personen Voor de chocolade-caramelmousse : 220 g suiker 2 tonkabonen 2 vanillestokken 440 g room 770 g pure chocolade 144 g eierdooiers 1500 g room Voor de gebrande bananen : 3 bananen 1 el moscovadosuiker (eventueel te vervangen door donkerbruine suiker) Bruine rum 1 klontje boter Voor het limoenschuim : 0,6 dl limoensoep 0,4 dl water 1 g Xantana (verkrijgbaar bij je apotheker) 10 g ovoneve (eiwitpoeder) 80 g suiker Voor de honingparels : 100 g honing 1 dl water 2 g agar-agar 500 g druivenpitolie uit de koelkast (omwille van de neutrale smaak) Voor de afwerking : Lemoncress Bereiding Voor de chocolade-caramelmousse : Maak eerst de caramel door de suiker, de tonkabonen, het merg van de vanillestokken en de stokken zelf met een klein beetje water op het vuur te zetten en te laten caramelliseren tot licht goudkleurig (hoe donkerder, hoe bitterder). Warm ondertussen ook de room apart zachtjes op. Blus de caramel met de room en laat enigszins afkoelen. Passeer door een zeef om de tonkabonen en vanillestokken eruit te filteren. Giet nu de lichtjes afgekoelde caramel op de chocolade en meng goed tot de chocolade volledig gesmolten is. Klop de 1500 g room samen met de dooiers tot hij lobbig is (zoals mayonaise). Zodra de temperatuur van de chocolade onder de 37° gedaald is, mag je de 'mayonaise' eronder spatelen. Laat de mousse opstijven in de koelkast: in glaasjes of in een grote kom om er quenelles van te scheppen. Voor de gebrande banaan : Snij de bananen in dikke plakken en wentel ze in de suiker. Bak de bananen kort in de hete boter. Door de suiker gaan ze caramelliseren. Blus met de rum. Doe dit net voor het serveren. Voor het limoenschuim : Meng het limoensap en water met de Xantana en ovoneve. Klop op tot een stevig schuim (in de Kitchen Aid als je die hebt). Voeg de suiker geleidelijk toe. Spuit op een bakmatje in de gewenste vorm (buisjes, toefjes, plat,...) en droog in de oven gedurende 1 à 2 uur op 85°. Je kunt het schuim ook niet afbakken en gewoon zo op het bord spuiten. Dit is wat wij deden in de kookles, wegens gebrek aan tijd. Ideaal is een combinatie van de twee: een deel afgebakken en een deel niet afgebakken. Voor de honingparels : Meng de honing, het watr en de agar-agar en klop goed los. Breng aan de kook. Laat gedurende 10 minuten afkoelen en doe in een spuitflesje. Druppel de honing nu in de koude druivenpitolie. Haal de parels eruit, zeef en spoel ze af. Bewaar ze koud. Je kunt i.p.v. honing ook bv. frambozenpuree gebruiken. Afwerking Maak met een natgemaakte lepel mooie quenelles van de mousse en schik er 3 per persoon op het bord. Schik een paar plakjes warme banaan erbij. Versier met de parels en schuimpjes. Werk af met lemoncress. Bron : recept van Dhr. Frank Dehens, leraar aan hotelschool Spermalie in Brugge.

Na een ellenlange blog over het heerlijke eten op Lowlands, wil ik jullie ook heel graag bijpraten over hoe fantastisch Lowlands 2015 was. Ik spreek veel mensen in mijn omgeving die nog nooit naar dit festival toe zijn geweest en ik wil ie-der-een aanraden om het een keer te beleven. Ik heb de afgelopen drie dagen zo'n fantastische tijd gehad. Het is bijna niet in woorden uit te leggen waarom het zo tof is, maar ik ga toch een poging doen. Benieuwd welke bands ik fantastisch vond en welke grote artiest eigenlijk helemaal niks? Wat de horecabaas van Lowlands te vertellen had, hoe de sfeer op het festival was en wat de beste tip is om te kamperen in de kou? Lees door! Als je benieuwd bent naar wat ik allemaal heb gegeten op Lowlands, dan moet je vooral even deze blogpost lezen. Lowlands-vrijdag (dag #1): perskaarten, Chef's Special, James Bay, Paolo Nutini, Ben Howard en het beste feestje van Lowlands Samen met vriendin Amber vertrok ik om 11 uur uit Amsterdam richting Lelystad voor het weekend van ons leven. Via mijn blog had ik perskaarten gekregen voor het tofste grote festival van het jaar, om te schrijven over het eten. Ik dacht begin dit jaar; ik probeer het gewoon en kreeg in augustus bericht dat mijn aanvraag was goedgekeurd. ZO TOF! Amber en ik kregen persbandjes, waarmee we het terrein op konden via de persingang (niet over dé brug!) en we toegang kregen tot de perstent (schone toiletten, goed voedsel, stopcontacten, kluisjes, één en al chillheid). Om een uur of 2 hadden we onze tent op camping 4 staan en gingen we richting het festivalterrein. Wegens een vertraagde trein (koperdiefstal, wie verzint het), hadden we het eerste toffe optreden gemist: Years & Years. En dus begonnen we bij Chef's special . Wat ik meteen een van mijn hoogtepunten van Lowlands 2015 vond. Wat kunnen zij er toch een vet feestje van maken. En ik luister de laatste tijd best vaak hun muziek, dus voor mij was dit echt een heel tof optreden. En Lowlands ging los! We vonden het vrijdag nog vrij rustig ogen; het festival was voor het eerst niet uitverkocht en we dachten het ietsje te merken. Bijna geen rijen bij de toiletten, om je water te vullen, om eten te halen. Super chill dus! Na Chef's Special gingen we naar James Bay , die een fantastisch optreden gaf in de Heineken-tent. Ik zat lekker buiten in de schaduw (#bloedheet) te genieten van zijn liedjes. Aanrader! Maar wel vooral leuk als je de nummers ook kent en dat was bij mij niet het geval. Na James Bay was het tijd voor mijn tweede hoogtepunt (let op: er komen er nog veel ;-)) van Lowlands 2015: Kodaline. Ik had ze dit jaar al in Paradiso zien spelen en man, wat zijn ze goed live. Dit is een band die echt heel erg de Coldplay-sound te pakken heeft. En laat ik nou gruwelijk fan van Coldplay zijn ;-). Het nummer High hopes was mijn eerste traneninjeogenenkippenvelopjebenen-momentje van Lowlands. Zo mooi. Ik gooi even random Lowlandsdingen op instagram zodat ik kan embedden in m'n verslag! Dit was Kodaline! �� Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 24 Aug 2015 om 8:57 PDT We wilden nog naar Mark Ronson, maar besloten een stukje Limp Bizkit (leven die nog?!) mee te pakken. Dit was echt een VET ruig concert en we bleven als lieve meisjes dus maar veilig aan de kant in het gras zitten ;-). Wel tof om mee te maken though . Daarna liepen we even terug naar camping 4 om ons om te kleden en klaar te maken voor de avond. Vanaf de mainstage, Alpha, is het ongeveer een kwartiertje lopen naar onze plek op de camping; helemaal achteraan op camping 4. We kleedden ons om en keerden snel terug naar het festivalterrein voor het optreden van Paolo Nutini. Hier had ik me VET op verheugd en het was dan ook steengoed. Ik vond het alleen jammer dat ik me van te voren niet iets meer in z'n muziek had verdiept. Maar ook als je de muziek niet kent, is dit optreden een pretje om naar te kijken. Wát een mooie man is die Paolo, damnnn. En Iron Sky is natuurlijk wel écht heel gruwelijk om live mee te maken. Moooi! Daarna was Ben Howard aan de beurt. Toen ik in 2012 naar Lowlands ging, was Ben Howard een van de acts die ik het aller mooist ooit vond. Hij wist de hele tent stil te krijgen, iets wat niet veel artiesten voor elkaar krijgen op Lowlands, is mijn ervaring. Helaas was het optreden van Bennie dit keer niet zo fantastisch. Behoorlijk saai zelfs. Hij speelde één hit (Keep your head up) en verder alleen maar deprimerende muziek van zijn nieuwe album. Volgens mij. Best jammer... Maar lang konden we niet treuren; het was inmiddels 11 uur 's avonds en het nachtprogramma zou beginnen. Massaal verplaatsten we ons naar de Heineken-tent waar vannacht het Zeroes Heroes feestje plaatsvond. Ik wist nog uit 2012 dat dit een fantastisch feestje was, dus daar móesten we heen. En man, wat zijn we los gegaan: het zweet droop van me af. We hebben zo zo zo lekker gedanst. Het was echt heeeeeeel leuk! En toen was het tijd om naar huis te gaan en begonnen we aan onze eerste terrornacht op de camping. Je moet weten: ik haat kamperen. Ik heb het echt heel lang gedaan en vond het altijd prima, toen ik nog gewoon met de vouwwagen van papi en mami mee ging. Maar alleen een tentje, een eind lopen voor het toiletgebouw, niet kunnen douchen? NIKS voor mij. De eerste nacht hadden Amber en ik het vreselijk koud in de tent en werden we brakker dan brak wakker. Amper geslapen, haha. Maar goed, verder viel het kamperen verrassend genoeg best wel mee. Het was eigenlijk wel gezellig en sfeervol (God, wie had gedacht dat ik dit nog eens zou zeggen). Lowlands-zaterdag (dag #2): wakker worden bij José Gonzales, een interview met de horecabaas, zonnebaden bij Echosmith, feesten bij De jeugd van tegenwoordig, een fantastisch optreden van Bastille en afsluiten met een gitaardisco Op dag 2 vertrokken we om 11 uur naar het festivalterrein. Na de ijskoude nacht waren we 's ochtends door het zonnetje uit de tent gebrand. Tijd om te chillen bij José Gonzales. Dit was een van de optredens waar ik van te voren het meeste naar uit had gekeken. José Gonzales ken je wel van de filmmuziek die hij maakt, o.a. voor The Secret Life of Walter Mitty . Prach-tige muziek vind ik het. En dat was het optreden ook. Zelfs Paolo Nutini kwam er voor uit zijn nest, op de vroege zaterdagmorgen (12 uur), waar Amber dankbaar gebruik van maakte door even met hem te kletsen en 'm te complimenteren met het optreden van de dag ervoor. En wij maar zwijmelen. Wij hebben het dus echt wel heel goed hier, toch @amberkamminga? #LOWLANDS Een foto die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 22 Aug 2015 om 4:48 PDT Na José Gonzales vertrok ik richting de perstent voor een interview met de horecabaas van Lowlands: Hans Kuipers. Hij vertelde me alle ins en outs over het eten en drinken op Lowlands. Het meest trots was hij op het restaurant van top-kok Ottolenghi. Hij raadde me aan om de tahoe-stick, de gegrilde aubergines en de Zappiekanki te proberen. En dat laatste heb ik zeker gedaan, lees het hier in mijn Lowlands-eetblog! Andere aanraders volgens de horecabaas waren Poke Poke, waar ze een gerecht serveerden met o.a. kabeljauw en gember. Klonk goed, maar helaas had ik in 3 dagen te weinig tijd om alles te proberen. Nog een aanrader die ik helaas niet heb geproefd was Soulfood, waar ze fantastische roti serveren. Maar ik was -als ex-studentje- natuurlijk het meest benieuwd naar welk voedsel je het beste kunt eten als goede bodem voor een dikke partynacht op Lowlands. Het antwoord van Hans? 'Metsel je dicht met stamppot' . Want ja hoor, je kunt ook gewoon stamppot met een gehaktbal of speklapje krijgen op Lowlands. Het goedkoopste avondmaal op Lowlands 2015 was de macaroni, die je al voor 2 muntjes kon krijgen. Deze macaroni werd bereid met soepgroentes, tomatenpuree en kaas. Hans vertelde me dat hij eigenlijk de classic macaroni met smac en ketchup wilde serveren, maar 'men' vond dat te ver gaan. Ik zeg: gemiste kans. Wat denk jij: zou macaroni met smac het niet fantastisch goed doen op zo'n festival als Lowlands? Een tip van Hans waar ik érg blij mee was, was de Dutch Weed Burger, waarmee ik al bekend was. Die probeerde ik dan ook zeker uit en hij viel weer enorm in de smaak. Wat ik nog meer allemaal at op Lowlands? Dat lees je in deze blogpost ! Hier word ik zo intens gelukkig van: dutch weed burger op #LOWLANDS! #dutchweedburger #food #gewoonwateenstudentjesavondseet Een foto die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 22 Aug 2015 om 4:47 PDT Terug naar de optredens. Na het interview met Hans vertrokken we naar de Lima, voor een optreden van Herman Brock Jr. Een Nederlandse Bluegrass band. Wat een feest was dit! Super leuk! #waardefuckgaatdatbeenheen? #LOWLANDS #ll15 Een foto die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 23 Aug 2015 om 12:23 PDT Vervolgens gingen we naar het optreden van Echosmith in de Heineken. Ik kende dit niet echt (alleen van het liedje Cool Kids ) en parkeerde mezelf lekker in het zonnetje, naast de tent, om daar heerlijk te chillen. De muziek was vet vrolijk en gezellig en leuk en ik lag half te tukken. Perfect! Ik gooi even random Lowlandsdingen op instagram zodat ik kan embedden in m'n verslag! Dit was Echosmith! �� Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 24 Aug 2015 om 8:58 PDT Daarna haalden we cocktails, voor mij een alcoholvrije, en streken we neer naast de tent waar Balthazar speelde. Hele lekkere achtergrondmuziek, terwijl je aan je Mojito (of Nojito) zit te lurken in het gras. Man, wat hadden we het goed. Vier meisjes met cocktails :) #LOWLANDS Een foto die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 22 Aug 2015 om 8:21 PDT Daarna waren we eindelijk een beetje uitgebrakt en was het tijd voor het eerste feestje van de dag. Om kwart voor 6 zetten De jeugd van tegenwoordig de mainstage op z'n kop. Dit was het drukste optreden van Lowlands, volgens mij. We pasten niet meer in de tent en hebben daarom buiten in het zonnetje de nummer meegedanst en gezongen. Heerlijk was dit; hier hadden we echt de festivalvibe te pakken. Ik gooi even random Lowlandsdingen op instagram zodat ik kan embedden in m'n verslag! Dit was De jeugd van tegenwoordig �� Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 24 Aug 2015 om 8:59 PDT En daarna kwam een van de beste optredens van Lowlands 2015: Bastille. Ik had geen idee dat zij zo goed zijn live, maar wat een heerlijk optreden. Een goede afwisseling tussen hits (Pompeii), covers (Rhytm of the night, Scrubs) en onbekendere liedjes. Volg mijn lowlandsavonturen via snapchatttt! #LOWLANDS #bastille met @yokaberentsen Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 22 Aug 2015 om 12:18 PDT Ik gooi even random Lowlandsdingen op instagram zodat ik kan embedden in m'n verslag! Dit was Bastille! �� Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 24 Aug 2015 om 9:01 PDT Een hilarisch moment was het moment waarop iedereen in de tent gevraagd werd om te hurken en daarna op te springen, tijdens Pompeii. Jammer dat ik nog niet kan hurken met mijn knie-issue, waardoor ik als een van de weinigen nog rechtop stond. Great , haha. Maar het optreden was gru-we-lijk. Ik ga ze zeker bekijken als ze weer in Nederland spelen. Na Bastille gingen we terug naar de camping. Overdag was het bloedheet op het festivalterrein, wat hadden we een geluk met het weer, maar 's avonds koelde het ook wel behoorlijk af. Tijd voor meer kleding dus. Na de omkleedsessie liepen we in tien minuutjes weer terug naar het festivalterrein voor een heuse gitaardisco. In de Heineken zou vanavond een feestje zijn waarbij je je luchtgitaar vooral mee moest nemen. En laten wij nou beschikken over fantastische luchtgitaren. We zijn echt helemaal los gegaan weer, deze zaterdagnacht. Dikke party! En daarna: op naar campingnacht #2. Lowlands-zondag (dag #3): Het beste optreden van Lowlands 2015, hartstikke brak en heel veel eten We begonnen dag 3 met het allerbeste optreden van Lowlands: Bear's Den. Het is heel goed mogelijk dat je nog nooit van deze band gehoord hebt, ze zijn namelijk niet heel bekend. We hadden dan ook echt niet verwacht dat het zo ongelovelijk druk zou zijn bij dit optreden in de Heineken-tent. En de band zelf was ook helemaal overwhelmed door hoeveel mensen er waren gekomen voor het optreden. De vibe was fantastisch, het optreden rete goed en het publiek het allerbeste. Ik heb kippenvel gehad van top tot teen, terwijl ik het bloedheet had, helemaal vooraan bij het podium. Ik heb gehuild, heel hard gelachen en HEEL HARD geklapt. Wat was dit een fantastisch uur om mee te maken. En lucky me: ik heb kaartjes voor hun show in Amsterdam dit jaar! Yay! Ik gooi even random Lowlandsdingen op instagram zodat ik kan embedden in m'n verslag! Dit was het beste van Lowlands: Bear's Den �� Een video die is geplaatst door Leonie ter Veld (@lterveld) op 24 Aug 2015 om 9:02 PDT Na Bear's Den vertrokken we richting de Lima om een tosti te eten en het optreden van de Mighty Oaks te bekijken. Ik had alleen 0 batterij meer op m'n iPhone en móest dus even opladen, anders kon ik niet meer Snapchatten ;-). Hierdoor kon ik wel het optreden van Twenty One Pilots meekrijgen en dat was me toch een feestje, hilarisch om van een afstandje mee te maken. Daarna waren we van plan om bij Benjamin Clementine te kijken. Dit is een artiest waar ik nog nooit van heb gehoord, maar Ingelise had het aangeraden, dus ik wilde wel eens zien wat het was. Hij trad op in de India en toen we er aankwamen stond praktisch het hele veld óm de India al vol; er kon niemand meer bij. Geen Benjamin Clementine dus. Toen zijn we maar op een van de bulten bij de Alpha (mainstage) gaan zitten in de zon, om te wachten op Passenger. Dit was ook een heerlijke show; lekker in het zonnetje tegen de berg aan liggen met heel veel brakke Lowlandsgangers om je heen. In de tent leek het wel lekker los te gaan, maar ik had alleen nog energie om in de zon te liggen. En ik was niet de enige. We waren nog van plan om daarna terug te gaan naar de camping, de spullen in te pakken, dan op het festivalterrein te eten en af te sluiten met Kendrick Lamar en Major Lazer, maar we waren ka-pot. En dus besloten we na Passenger naar huis te gaan. Ik wil van NIEMAND horen of Major Lazer geweldig was, want ik had een tikkeltje moeite om het te missen. Maar we konden niet meer, het was ooi geweest. In de pendelbus naar Lelystad werd ik bijna een beetje emo van hoe onwijs leuk ik heb het gehad. Ik probeer in deze blog een beetje uit te leggen hoe Lowlands is, maar je kunt niet onder woorden brengen wat voor gevoel dit festival je geeft. Iedereen die op Lowlands is geweest begrijpt het; je bent écht helemaal ergens anders. Je bent heel even in een paradijs, helemaal niet op aarde, helemaal weg van de wereld waarin je normaal leeft; alleen met de andere Lowlandsgangers. Je leeft niet in dezelfde tijdzone als de rest van de wereld (welke rest van de wereld?!), omdat je alleen leeft van optreden naar optreden. Je bent écht helemaal weg en het is het allerbeste gevoel op aarde. Ik heb nu al heimwee. Volgend jaar wil ik er echt heel heel heel graag weer bij zijn. En dan moet jij ook gaan. Zie ik je daar? LEES HIER MIJN BLOGPOST OVER HET ETEN OP LOWLANDS PS: De beste tip bij kamperen in de kou op Lowlands is heel veel ochtendkranten verzamelen en daarmee de vloer van je tent isoleren. Werkt fantastisch. LEKKER SOCIAAL: VOLG MIJ VIA INSTAGRAM | YOUTUBE | BLOGLOVIN | TWITTER | FACEBOOK & als je iets klaarmaakt van m'n blog of uit mijn kookboek, let me know @lterveld of op faceboook! PS: Ik zit ook op snapchat, volg mijn eetdagboeken via @lterveld!

Dit heerlijke recept is zo puur en zo lekker; want doordat de ingrediënten echt super smaakvol zijn, heb je weinig nodig. Ik vind dit een echt vrouwelijk gerecht. Het is sierlijk en delicaat en de mosselen hebben iets kwetsbaars en vrouwelijks. Deze pasta is één van de lekkerste dingen die er bestaan. (Probeer hem ook eens met venusschelpen!) Ik werd op het idee gebracht door één van mijn favoriete series op you tube te kijken; Two Greedy Italians. Hierin trekken de twee oude Italiaanse koks Antonio Garluccio en Gennaro Contaldo door Italië heen en al kibbelend laten zij Italië en de Italiaanse keuken zien. Zo leuk! Zo maak je het; Nodig bak verse mosselen 2 tenen knoflook, fijngehakt 1 rode peper, in ringetjes (zaden er in laten) bos peterselie, gehakt witte wijn olijfolie spaghetti Zet water op om de spaghetti in te koken. Spoel de mosselen goed schoon of laat ze weken. Voor 2 personen heb je aan een halve bak genoeg. Laat in een grote koekenpan een flinke bodem olijfolie warm worden. Voeg de rode peper en knoflook toe en laat even bakken. Doe vervolgens de mosselen erbij, samen met een scheutje witte wijn. Doe een deksel op de pan. Laat de mosselen een minuut of vijf stomen in de pan tot de schelpen open gaan. Als de spaghetti klaar is, voeg deze aan de mosselen toe en roer alles door elkaar. Doe er de peterselie doorheen. Besprenkel eventueel met nog wat olijfolie en bestrooi met wat zeezout. Serveer met een schijfje citroen. Wist je dat Sergio Herman een nieuw restaurant in Antwerpen opent? En dat dit restaurant 'een ode aan de vrouw' is? Niet alleen de naam, The Jane , maar ook de uitstraling en gerechten moeten dit uitstralen. En om te vieren dat zijn prachtige nieuwe restaurant open gaat op 25 maart, organiseert Accor een wedstrijd. Inzenders moeten hun meest vrouwelijke recept opsturen. Met bovenstaand recept doe ik mee aan de wedstrijd! Ben benieuwd of de jury het met mij eens is... (wordt vervolgd)

Vandaag een uitje naar de Familie Bofkont Ik heb toestemming aan m'n sponsors gevraagd, want vandaag kan ik me hoogstwaarschijnlijk niet helemaal aan de F&F-regels houden. Je mag daar geen eten bij je hebben, want de varkens ruiken alles. Het is een koude dag, dus tussendoor moet er even iets warms genomen worden. Eerlijk opbiechten: ik heb twee koppen groene thee op, een plak kruidkoek en twee koppen soep. Die soep was niet zo verkeerd, vooral bonen en vegetarische soepballetjes. Maar er zat wel o.a. prei en wortel in. Tot slot een glaasje cider (van appels gemaakt). Dus de schade valt reuze mee. Zeus Dit was m'n tweede keer bij de familie Bofkont en het was weer net zo'n geweldige ervaring als de eerste keer. Hier vind je het verslag van de eerste keer. Een mooie plek waar gedumpte, verwaarloosde en mishandelde dieren een nieuwe kans krijgen. Ik zou iedereen aan willen raden er een keer naar toe te gaan. Het is een onvergetelijke ervaring. Wees niet bang dat men je wil ‘bekeren’ tot vegetariër of veganist. De groep die er vandaag was bestond bijna geheel uit vleeseters. Dafne is van mening dat je een zwaar onderwerp als de bio-industrie juist licht moet brengen, positief en met respect voor alle betrokken partijen. Dan pas komt er een bewustwording op gang. De agressieve aanpak van extreme dierenrechtenclubs zorgt er alleen maar voor dat de bioindustrie zich nog meer afsluit en we helemaal niet meer te weten komen wat zich in die loodsen afspeelt. Zo houden ze elkaar in stand. Op de boerderij van Dafne zie je een heel andere kant van varkens, van koeien én imposante stieren, en, hilarisch, van een verwende gans. Je ziet hoe een varken eruit ziet dat gewoon door mag leven, hoe groot ze eigenlijk worden, hoe een bejaarde koe er uit ziet. En vooral hoe lief ze eigenlijk zijn. Er is zelfs een ‘verpleeghuis’ met twee stokoude varkensopaatjes. Hoe deze dieren zich gedragen als ze zelf mogen bepalen waar ze gaan en staan. Je schrikt bijna van de wetenschap hoe intelligent deze dieren zijn. Ook de verschillen in karakter … het zijn net mensen. Mooi is dat de dieren daar bepalen wat er gebeurt, op hun veilige woonplek, jij bent de bezoeker en zij wonen daar, de rest van hun leven. De mensen waar ik vandaag mee was wisten niet precies waar ik ze mee naar toe nam. Ze zagen er een beetje tegenop, maar ik zag ze ontdooien en loskomen. Wat je ook vindt, hoe je ook eet, zo'n middag brengt je wel tot overpeinzingen. Herman De foto's zijn van de website van Het Beloofde Varkensland, behalve deze, die is van mezelf ... als kind had ik al iets met varkens:

Deze week is "Mijn Pop-Up Restaurant" opnieuw begonnen. Door de aanwezigheid van Sergio Herman als jurylid behoort dit programma tot één van mijn favorieten. Ik bedoel maar, die mens zijn commentaren zijn toch zalig ? Twee keer per week is dit pure ontspanning voor mij. Voor de kandidaten zal het iets minder ontspanning zijn, vermoed ik. Langs de andere kant, het is niet het eerste seizoen dus je weet wat je te wachten staat wanneer je je inschrijft als kandidaat. Zo is het al elk seizoen de gewoonte dat de kandidaten eerst in team moeten koken voor de jury, zodat deze kan zien wat voor vlees ze in de kuip hebben. Nu, chapeau als je het aandurft om voor Sergio Herman te koken. Ik zou dat gewoon niet durven en ik kook dan nog best goed (oeh, dat klinkt héél onbescheiden ...). Als ik het dan toch ooit zou durven, dan zou ik zeker kiezen voor een gerecht waarvan ik het recept van A tot Z en terug ken, voor een gerecht dat ik al vele malen zou hebben gemaakt. Eén van de kandidaten nu vond het echter blijkbaar nodig om eens iets nieuw uit te proberen, quiche van quinoa. Moedig maar misschien toch ook niet zo bijster slim. De commentaren waren niet echt lovend (om het nog zacht uit te drukken), haar recept bleek niet echt een topper. Toch zette het mij aan om eens wat te zoeken op Google naar recepten voor quiche met quinoa, mijn nieuwsgierigheid naar deze combinatie was gewekt. Ik vond al vrij snel een recept op Urban Superchefs, een Nederlandse website die recepten verzamelt van bloggers. Of verzamelde moet ik eigenlijk zeggen, want blijkbaar is er sinds januari 2015 niets meer gepost. In tegenstelling tot het gebruikte recept in "Mijn Pop-Up restaurant" bleek dit wel een succes. De smaak zit zeer goed, de quiche is zeker niet droog (om één van de hierboven vermelde commentaren te gebruiken, hij zou niet al het water uit een zwembad opzuigen als je hem erin gooit ;-)), hij vergt zeer weinig voorbereiding en is dus snel klaar. Ideaal voor als je weinig tijd en / of zin hebt om te koken maar toch iets lekker op tafel wil zetten. En vegetarisch, dus uitstekend geschikt nu voor de Dagen Zonder Vlees ! BEREIDING (voor 1 quiche voor 3 à 4 pers) : Kook 175 gr quinoa volgens de aanwijzingen op de verpakking. Ondertussen laat je ook 375 gr diepvriesspinazie ontdooien (ik gebruikte spinazie met room). Meng de quinoa met de spinazie en laat wat afkoelen. Snij 2 sjalotjes en 3 teentjes knoflook zeer fijn. Meng 250 gr ricotta met 4 losgeklopte eieren, de knoflook en de sjalotjes, een snuifje fleur de sel, 2 koffielepels Dijon mosterd en 75 gr geraspte parmezaan. Doe hier het afgekoelde quinoa - spinazie mengsel bij en meng goed. Giet dit mengsel in een ingevette ronde taartvorm en bak 30 à 35 minuten in een voorverwarmde oven van 175 °. Je kan hier gerust 2 dagen van eten, bij het opwaren blijft de quiche goed en de smaak zit zelfs een dag later nog iets beter. Wat heb je dus nodig : 175 gr quinoa 375 gr diepvriesspinazie (met room) 2 sjalotjes 3 teentjes knoflook 250 gr ricotta 4 eieren snuifje fleur de sel 2 koffielepels Dijon mosterd 75 gr parmezaan SMAKELIJK :-)

Ach, wat was het etymologisch gegraaf weer leuk dit keer. Deze moet ik even met jullie delen, hoor. Het gaat om het toetje Knickerbocker Glory. Of nou ja, toetje, zeg maar gerust toet, want het gaat om een enorme ijscoupe met slagroom, saus, nootjes, fruit, en een kers bovenop. Het is eigenlijk wat een kind zou maken als je hem alle opties voorschotelde om er een toetje mee te bouwen. Het is teveel en overdreven, maar voor veel Britse kinderen het summum van een dessert. Het is in Engeland dan ook heel bekend, maar ik vond het altijd zo’n rare naam hebben. Tenslotte zijn knickerbockers, of de hedendaagse ‘knickers’, ook ondergoed. Slipjes om precies te zijn. Zat daar weer zo’n ondeugende ‘tongue-in-cheek’ vernoeming achter? Of was het eigenlijk heel onschuldig? Maar voor de bron van het woord knickerbocker moet je in Nederland zijn! Tijdens de 17 e eeuw was er een zekere Harmen Jansen van Bommel die van Nederland naar New York verhuisde als een van de eerste kolonisten van de nieuwe plaats. Hij was geboren in Bommel, maar kwam uit Wijhe, en zoals dat wel vaker ging in die tijd, wisselde hij af en toe van naam, zoals dat uitkwam. Soms was hij een ‘van Bommel’ en soms een ‘van Wijhe’. En ergens in die tijd begon de familie ook nog gebruik te maken van de achternaam Kinnebakker en ook Knikkerbakker, naast een aantal verwante spellingen¹. De meningen lopen inmiddels uiteen of de beste man iets had te maken met kinnebakspek of zich juist bezig hield met het bakken van knikkers en daar zullen we wel niet meer achter komen, maar de nieuwe naam neigde steeds meer naar Knikkerbakker en uiteindelijk bleef het dat ook. Overigens voor de duidelijkheid; knikkers werden in die tijd onder meer van klei gemaakt (en gebakken in de oven). Je vindt ze nog wel eens in de grond; kleine, bruine kogeltjes, die vroeger mogelijk gekleurd waren. Kaart van New York 1660 17e eeuwse knikkers Knikkerbakker werd in New York natuurlijk Knickerbocker, ook uitgesproken zonder die eerste ‘k’. De naam kwam pas echt in zwang toen de schrijver Washington Irving in 1809 zijn populaire boek "History of New York" uitbracht. Irving schreef het boek onder het pesudoniem Diedrich Knickerbocker, welke naam hij had ontleend aan zijn vriend Herman Knickerbocker. De naam Knickerbocker werd als snel een (positieve) bijnaam voor New Yorkers en de familie Knickerbocker zelf is er daarna ook niet meer vanaf geweken. Tegenwoordig kom je de bijnaam ook nog steeds tegen. Bijvoorbeeld bij het basketball team de New York Knicks, de Knickerbocker Avenue, en er is een groot en imposant hotel, een dorp en een theater. En wat betreft Irving, die scheef verder aan werken die ook iedereen kent. Van zijn hand kwamen daarna ook ’Rip van Winkle’ en ‘The Legend of Sleepy Hollow’. Tot de jaren 60 dronk men in New York Knickerbocker Beer Maar we kennen dus eveneens de knickerbocker als broek (en later de onderbroek). Dezelfde Irving beschreef namelijk nauwkeurig hoe de eerste Hollandse kolonisten waren gekleed, namelijk met een vest, jas en een ruim zittende pofbroek, die net over de knie kwam en op de kuit sloot. In de tijd van Irving droeg men deze broeken ook veel. Jongens droegen ze vaak, om ze te verwisselen voor een plus-four wanneer ze 17 jaar werden. En de broek werd ook veel gebruikt als sportkleding bij golf, wielrennen en klimmen. Maar de naam kreeg het dus naar aanleiding van Irving’s pseudoniem. Weer later verplaatste de naam zich naar de ruime onderbroeken van dames (ook van die pofbroekjes) en tegenwoordig mag zelfs de kleinste string zich een ‘knickers’ noemen. Mooi he? Maar hoe komen we van het ondergoed dan nu weer bij dat toetje terecht? Het meest waarschijnlijke is dat de Britse restaurantketen J. Lyons and Co. de naam gebruikte in hun ‘corner houses’ – dat waren winkels met delicatessen en bijhorende restaurants op de hoeken van enkele grote straten in Londen. Ze hadden in de jaren 20 een serie ’icecream sundaes’, welke waren vernoemd naar kledingstukken. Zo was er de ‘Plus Four’, de ‘Charlie Chaplin Waistcoat’ en dus ook de ‘Knickerbocker Glory’. Mogelijk was het ook een homage aan New York, het beste van New York, en als dat het woord ‘glory’ niet afdoende verklaart, weet ik wel een andere interpretatie. Elk kind zal bij het zien van zo'n toetje begrijpen wat er glorieus aan is. Want wat wil een kind nog meer van een ijsje? En dan nog iets als we toch bezig zijn: de Knickerbocker Glory is een typische ‘sundae’ – een ijscoupe met siroop en vruchten. Het woord spreek je uit als ‘Sunday’ en dat is ook precies waar het van afgeleid is, hoewel de precieze bron onduidelijk blijft. In deze Wikipedia link vind je enkele verklaringen, maar een leuke vind ik die van de plaats Evanston in Illinois, waar men een zogenaamde Blue Law uitvaardigde. Blue Laws zijn wetten die bepaalde handelingen op zondag verbieden, zoals werken of het openen van winkels. In 1890 had men in Evanston bepaald dat er op zondag geen frisdranken mochten worden gedronken en laat het in die tijd nou net populair zijn geweest om bolletjes ijs overgoten met frisdrank (‘soda’) te eten. Een uitbater verzon de Sunday Soda en liet daarbij de frisdrank weg, om zo de wet te omzeilen. Er kwam natuurlijk gelazer van om een ijsje te vernoemen naar de rustdag, en zodoende veranderde men de naam in sundae… Knickerbocker Glory Dit kan naar eigen inzicht, want geen enkele combinatie is fout, maar dit zijn de klassieke ingredienten van de bodem naar boven gezien: stukjes fruit naar keuze bolletjes vanilleijs een fruitcoulis zoals een frambozensaus, maar lemoncurd, chocoladesaus, advocaat of karamelsaus kan ook geleiblokjes ('jelly') - zie recept hieronder slagroom bovenop een kers erop en iets van de extra's: oublierolletje, gehakte nootjes, hagelslag, discodip, smarties, koekkruimels, honeycomb, etc “New Year’s Day Among the Ancient Knickerbockers” - NYPL Digital Collection; En dan nog een verhaal over de sinaasappel ‘jelly’, die niet speciaal genoeg was om het tot een apart blog te schoppen, en bovendien waren de kinderen er bij nader inzien toch niet zo weg van. We waren in september namelijk met de veerboot naar Newcastle gevaren onder de vlag ‘mini-cruise’. Dat betekent dat je op vrijdagmiddag aan boord gaat, op zaterdagochtend leg je aan in Newcastle waar je de dag kunt besteden. Aan het einde van de middag ga je dan weer aan boord en op zondagmorgen ben je terug in IJmuiden. Een kort tripje dus. We sliepen trouwens in een 5-persoonshut, waarbij de kinderen in een stapelbed van 3 hoog sliepen. Mijn grote tip met mooi weer en kinderen? Negeer de stad zelf en loop vanaf de boot direct naar het Percy Main metrostation en ga naar de kust (station Tynemouth). Het uitgestrekte strand met schelpjes en steentjes is heel fijn en het dorp Tynemouth heeft dat heerlijke belegen sfeertje van strand, zon, zout, kleine winkeltjes, fish&chips en ouderwets Brits snoep. De oude vesting/priorij op de hoek van de rivier is ook erg mooi. Tenslotte lonkte ook het zwembad op loopafstand van de boot, en dan vooral om de 10 glijbanen die buitenom lopen, maar daar zijn we niet binnen geweest. Enfin, ik wilde het reisje niet alleen graag doen om de kinderen de ervaring van de ferry te geven, maar ook voor het dinerbuffet. Ze vonden het de eerste avond inderdaad wat overdonderend en de jongste kwam bedremmeld terug met een bordje kale spaghetti van het kinderbuffet. Maar langzaam aan zagen ze het licht en zeker op de tweede avond vertrokken ze als een roedel uitgehongerde wolven, met vurig brandende ogen, richting de warme hoek. Ook het dessert-eiland was natuurlijk te mooi voor woorden: er stond een slagroomtaart met appelgroen glazuur voor 100 man, brownies, citroenmousse, koekjes, cheesecake en dus ook een grote, oranje ring van sinaasappelgelei, die rustig meetrilde op de cadans van het vibrerende schip. En in dat restaurant vonden ze die jelly dus helemaal het einde. Thuis hebben we hem nagemaakt, maar dan van vers sap en een suikerstroop waarin we sinaasappelschil hadden laten trekken. Als je een jelly goed wilt maken, dan is dit het wel, denk ik: Sinaasappel ‘jelly’ recept voor 4 tot 6 personen bron: Telegraph nb. Begin een dag van tevoren met de suikerstroop en houd ook rekening met een paar uur waarin de gelei op moet stijven in de koelkast 6 tot 8 sinaasappels (ligt aan de grootte) 125 gr kristalsuiker 1 citroen 9 blaadjes witte gelatine (van Dr. Oetker - pakje van 12 stuks) en een vorm waar zo’n 700 ml vloeistof in past of kleine individuele bakjes Haal met een dunschiller de schil van 1 gewassen sinaasappel, zonder de witte laag eronder. Verhit de suiker met 60 ml water tot het gesmolten is en doe de schillen erbij. Haal het van het vuur en laat dit afgedekt staan, het liefste een dag lang. Pers de sinaasappels uit om 600 ml sap te krijgen. Pers de citroen uit en voeg het sap toe. Zeef de suikersiroop en voeg deze toe aan het sap. Week de gelatineblaadjes in een kom koud water tot ze slap zijn. Verhit zo’n 75 ml water in een steelpannetje tot kokend, haal van het vuur en los de gelatine erin op (niet laten koken!) Giet het dan bij het sap en meng het goed door. Haal het hele mengsel nu nog eens door een fijne zeef om stukjes sinaasappel en onopgeloste gelei op te vangen en giet het daarna in een vorm. Laat het in de koelkast in een aantal uur opstijven. Om te gelei te storten kan je de vorm het beste even in warm water houden om de gelei los te maken. Draai het dan met behulp van een bord om. ¹ Andere varianten op de naam staan van 1682 tot 1707 genoteerd als: van Wy(y)e, van Wyekycback(e), Kinnekerbacker, Knickelbacker, Knickerbacker, Kinckerbacker, Nyckbacker, en Kynckbacker. Bronnen: Het boek “Cookies, Coleslaw, and Stoops: The Influence of Dutch on the North American Languages” door Nicoline van der Sijs http://www.foodsofengland.co.uk/knickerbockerglory.htm https://en.wikipedia.org/wiki/Harmen_Jansen_Knickerbocker

Terug van weggeweest: een kort tripje richting Zuid-Spanje, waar we mochten genieten van een luxe villa met verwarmd buiten zwembad, fitnessruimte, ... We hebben eens mogen proeven en nu terug naar de realiteit. Dit receptje is er nog eens eentje van Jamie Oliver uit zijn boek "15 minuten" of zoals bij mij "las comidas de Jamie en 15 minutos". Eerlijk toegeven, ik kook graag zonder tijdsdruk, dus heb ik er niet de timer naast gehouden. Het is zeker snel klaar, en smaakt verrukkelijk. Wat heb je nodig? De kip 8 onderste kippenbouten, zonder bot en zonder vel. 1 kl à 1 el Chinese 5 kruiden poeder (in het boek staat 1 el, ik zou zeggen naar smaak) 2 el zoete chilisaus 2 el sesamzaadjes arachideolie of andere plantaardige olie (Jamie gebruikt olijfolie, dat doe ik nooit als ik iets Oosters maak, ik hou de woorden van Sergio Herman hier in het achterhoofd!) Salade 200 gr rijstnoedels sesamolie 2 kropjes gem salade (little gem) of andere salade zoals ijsbergsla in stukjes als je dat wil een beetje watermeloen (heb ik weggelaten) een bosje radijsjes in stukjes een half bosje munt (heb ik ook niet gebruikt) een half bosje koriander Dressing 2 el sojasaus 1 el vissaus 1/2 rood pepertje 1 stuk verse gember (1 à 2 cm) lenteuitjes 2 limoenen 1 knoflook teen Wat moet je doen? Maak de rijstnoedels klaar zoals op de verpakking staat vermeld. Kruid dan de kip : leg hiervoor de kip op een stukje bakpapier en kruid de kip met een beetje zout en peper en de Chinese 5 kruiden mix. Plooi het papier en klop de kip een beetje platter (bijvoorbeeld met een deegrol) Verwarm in een pan een beetje arachideolie en bak de kip aan. Ga intussen verder met het maken van de salade: doe hiervoor de noedels in een grote kom, en meng met een beetje sesamolie. (Jamie bakt nog een gedeelte van de noedels apart) Doe de gems of ijsbergsalade erbij samen met de radijsjes en de korianderblaadjes (en munt) Maak ook de dressing: Mix de koriandersteeltjes samen met de sojasaus, vissaus, percepties, gember, knoflook, lenteui, sesamolie en naar smaak limoensap tot een homogeen mengsel. Intussen is de kip gaar: doe het overtollig vet uit de pan en zet de kip terug op het vuur. Voeg de zoete chilisaus erbij en de sesamzaadjes. Werk alles af: doe de dressing bij de salade en meng alles goed. Serveer de kip samen met de lekker salade. Als decoratie kan je op de kip nog wat korianderblaadjes doen. mi

Sergio Herman: „Dit recept kreeg ik van een bevriende chef toen ik op de Malediven aan het koken was. Eerlijk gezegd ben ik niet zo’n surf ’n turf-fan; de combinatie van vlees en vis vind ik maar zelden echt lekker, maar in dit gerecht werkt het prima. Voor extra taste kun je de gambakoppen mee laten trekken in de saus. Mocht je haast hebben, dan zou je ook kant-en-klare tikka masala- pasta kunnen kopen (die van Patak’s is best goed en nee, dat is geen reclame) – maar als je hem zelf maakt, weet ik zeker dat je je vingers erbij aflikt.” Ik maakte het met een half potje Patak's. De tikka massala wordt anders gemaakt dan ik gewend ben. Je hebt 3 pannen nodig: een grotere voor de kip, een voor de saus en een voor de linzen. Ingrediënten: Kippendijen en gamba's: 4 kippendijen versgemalen zwarte peper, zeezout 50 gezouten boter 2 takjes tijm 2 gepelde teentjes knoflook 1 sjalot fijn gesnipperd 4 middelgrote, verse gamba’s doormidden gesneden en darmkanaal verwijderd 2 sjalotten, gepeld in rokken zout en versgemalen zwarte peper olijfolie De linzen: 200 g gekookte zwarte linzen (Beluga- oftewel kaviaarlinzen o.a. bij AH) 1 tl garam masala ½ citroen, sap en rasp 1 mespunt verse gember, geraspt peper en zout klontje gezouten boter 1 el opgeklopte room De tikka masalasaus: half potje van 165 gr tikka masala van Patak's gesnipperd uitje 5 geraspte teentjes knoflook 600 ml kokosmelk 250 ml kippenbouillon Afwerking : 3 el griekse yoghurt 2 teentjes knoflook ½ tl chilivlokken verse kruiden Indiaas brood Enkele eetbare bloemetjes Bereiding : Kippendijen : Kruid de kippendijen met zeezout en peper en kleur alle zijden mooi aan in een grote pan met de boter. Voeg de tijm, knoflook en gehakte sjalot toe en laat 2 minuten rustig mee bakken. Overgiet de kip regelmatig met de bakjus. Zet ze apart tot gebruik. Linzen : Breng de gekookte linzen op smaak met garam masala, citroensap en -rasp, gember, zout en peper. Verwarm. Voeg op het einde een klontje gezouten boter en een lepeltje opgeklopte room toe. Tikka massalasaus: Verhit was olie in de pan, zet de ui en de knoflook aan en voeg vervolgens de tikka masala toe. Blus met kokosmelk en kippenbouillon. Laat pruttelen en mix vervolgens alles glad. Verder met de kippendijen : Verhit olijfolie in een pan en bak de kippendijen opnieuw aan samen met gamba’s en de losse blaadjes sjalot. Kruid met zout en versgemalen zwarte peper. Yoghurt: Breng de yoghurt op smaak met knoflook, zout en peper. Afwerking : Schik alles in een kom; schuim de tikka masala op en drapeer over de gamba’s en kip. Werk af met Griekse yoghurt, chilivlokken, verse kruiden en enkele eetbare bloemetjes. Serveer hierbij wat Indiaas, geroosterd brood. Het was heel lekker en het ziet er mooi uit. In plaats van de kippenboullon heb ik langoustinebouillon gebruikt die ik had ingevroren van het recept van Jamie Oliver langoustines met zwarte spaghetti. De bloemetjes zijn winterjasmijn. ---- PS.: Hier recept voor eigengemaakte Tikka masala. mocht je die zelf willen maken: A rachideolie, 2 uien fijn gesnipperd, 5 teentjes knoflook geraspt, 2 chili’s 1 met en 1 zonder zaadjes, 12 tomaten ontveld en in grove stukken gesneden, 1 tl gemalen koriander, 1 tl kurkuma, 2 el garam masala, 600 ml kokosmelk, 250 ml kippenbouillon, 1 bos koriander. Verhit de olie in een pan en zet ui en knoflook aan. Voeg vervolgens chili, tomaat, koriander, kurkuma en garam masala toe. Laat even stoven. Blus met kokosmelk en kippenbouillon. Voeg de koriander toe en laat minstens 1 uur pruttelen. Mix vervolgens alles glad. ----- Het recept staat in De Telegraaf onder "Tongstrelend kerstdiner". Het staat er wel wat rommelig en ik heb geprobeerd het recept stapsgewijs op te schrijven. Het lijkt me wel een typisch restaurantrecept: je maakt alle onderdelen apart en tegen de tijd van het uitserveren leg je de laatste hand en voeg je de onderdelen samen.